Amsterdam, 9 augustus 2010 – De zomerstop is voorbij en de Reserve Reserves zijn als een komeet van start gegaan. In een overwegend droog Nijmegen werd de Hazenkamp opgerold met niet mis te verstane cijfers. Het werd 5-18.

Terwijl de slechtste spelers van de selectie, en Frank, nog aan het nagenieten waren van de zomerstop, schoot de rest van de RR-selectie uit de startblokken. De eerste Bussumse slagbeurt leverde meteen drie punten op, en vanaf dat moment is er nooit meer omgekeken.

In totaal leverde de aanval van de Reserve Reserves 16 honkslagen af. Kosmonaut Gagarin was verantwoordelijk voor een kwart, en ging vier uit vier, met ’n keer vier wijd. Seb, Joost en Erik hadden ieder drie hits waardoor er verdomd weinig overbleef voor de rest van de toch ook naar Nijmegen afgereisde teamgenoten. Maarten maakte er nog wat van, zijn hit belandde in de vierde inning achter het hek in het midveld, en nam Seb mee over de honken. Ed de Kroket snoepte na een stroef begin aan het eind van de wedstrijd ook z’n hitje mee. De goede rekenaar mist nu nog één hit. En die kwam op naam van de PC, die als lead-off weliswaar een goede start kende, maar de rest van zijn slagbeurten wat doelloos aan het hengelen was in het slagperk. Deze (wan)prestatie leverde uiteindelijk ook nog verrassend de bokaal op, die net als de beer inmiddels ook virtueel lijkt te zijn geworden. Een opmerkelijke keuze van bokaal-bepaler Remco T., en volledig onterecht natuurlijk. Het lijkt erop dat tijdens de lange diensten in de vriezer er bij hem meer schade is opgetreden dan alleen een stijve rug.

De drie uit drie van Seb, inclusief bom, en de vier uit vier van Gagarin, waren weliswaar niet goed genoeg voor een bokaal, de hits zorgde er wel voor dat het onmogelijke toch mogelijk is geworden. Tuinman Jariño ging nul uit vier en is na een wekenlange dominantie nu pas op de derde plaats van het batting-klassement terug te vinden. Wellicht dat de druk van het organiseren van de BBQ hem toch teveel is geworden.

Verdedigend was De Souza behoorlijk op dreef, ondanks één keer vier wijd, gevolgd door een blunder op drie, kwam hij de eerste inning door zonder kleerscheuren, waarna er zelfs tot de vijfde inning gewacht moest worden op de eerste Hazenkampse hit. In de zesde inning kwamen de Nijmegenaren nog iets beter door, en wisten ze zowaar één keer te scoren. Een goed moment voor een wissel moet de GGL gedacht hebben.

De aankondiging van de komst van Papibon naar de heuvel is altijd een speciaal moment. De Bussumers weten dan dat er vuurwerk aan zit te komen. Omdat deze aankondiging tijdig gedaan werd en het verschil nog maar 12 punten betrof had de Bussumse slagploeg nog een slagbeurt de tijd iets aan de krappe voorsprong te doen. Iedereen kwam in de eerste zeven dus nog aan slag, wat en passant nog vijf extra punten opleverde.

Papibon startte de gelijkmakende slagbeurt nog met een strakke strike-out gevolgd door een vangbal door Jur Koene die net een plekje in het veld gekregen had van de GGL. Vier hits, twee keer vier wijd en vier punten later kon Maarten dan toch een einde maken aan de lijdensweg van zowel Papibon als Hazenkamp.

Normaal gesproken is de PC niet zo’n negatieveling en benadrukt hij liever de positieve punten van de wedstrijd (Remco T. had nul uit drie, Jur Koene nul uit twee, was de nul uit vier van Jariño al genoemd? Of die blunder op drie van Erik C.?). Maar Papibon maakte het wel erg bont. Net als de rest van de Reserve Reserves zat hij in de auto terug naar huis toen hij besloot nog even naar zijn stats te kijken op de website. De volgers van de Reserve Reserves weten dat dat op zich al grappig is. Vervolgens sprak hij de legendarische woorden: “Bizar dat ik nog geen win heb”. Een bijzondere opmerking van iemand die net met een ERA van 36 het veld is afgestapt. Grappiger dan dit wordt het niet.

Volgende week zaterdag om 14.00u spelen de Reserve Reserves in Bussum tegen de Pioniers, het enige team dat nog serieus in de weg staat voor een nieuw kampioenschap. Een sponsor, die anoniem wil blijven, staat garant voor de entreekaarten. Toegang is dus gratis. Komt allen!

Amsterdam, 3 augustus 2010 – De wedstrijd waarin de hoofdmacht van HCAW revanche had kunnen nemen op de toch wat beschamende nederlaag van vorige week, werd niet wat de heren van Skipper Jaarsma ervan verwacht hadden. De 7-6 nederlaag zorgt ervoor dat het Clubkampioenschap 2010 definitief in handen is gekomen van de Reserve Reserves.

De verwachtingen van vooral de Reserve Reserves waren hoog gespannen. Een tot de tanden gewapende Hoofdklasse Aluminium Selectie zou vandaag ‘ns duidelijk maken hoe de vork in de steel zat. Het zou ze toch niet gebeuren dat er twee keer verloren werd van het gezellige oude mannenteam?

In de eerste inning kwam Heren 1 met wat Venezolaans geweld goed uit de startblokken. Seb die na een sterk optreden vorige week weer bij de hoofdmacht in de selectie was opgenomen completeerde het sterke begin met een aantal striemende hits. De vroege 0-2 achterstand werd door de Reserve Reserves echter snel weer omgebogen in een 4-2 voorsprong.

Het mag wel opvallend genoemd worden dat de hoofdklasse werpers geen vat kregen op de slagploeg uit de Eerste Klasse A. Zonder al teveel moeite werd er door een aantal honkslagen efficiënt gescoord. Jopie lijkt aan slag weer helemaal terug van weggeweest. Hij overweegt zelfs een knuppel het veld in te nemen om bij ballen die hij diep op z’n backhand pakt, hard richting eerste honk te kunnen slaan, om op die manier die afstand maar niet meer te hoeven gooien. Zijn broer daarentegen lijkt wat van z’n scherpte kwijt geraakt te zijn. Aan slag was het niet veel, en in het veld moesten zijn medespelers alle zeilen bij zetten om de schade zo minimaal mogelijk te houden. Met wat kunst en vliegwerk lukte dat uiteindelijk ook.

Net als vorige week werd Jurjan Koenen achter de plaat geposteerd. Deze keer kon hij zich concerteren op slechts één taak: ballen vangen. Hij had gezelschap van Frank Koene die de rol van ‘Blue’ vervulde. Na de wedstrijd kon hij melden dat er over de hele wedstrijd maar twee ballen waren geweest waar hij over getwijfeld had. Hieruit blijkt maar weer hoe belangrijk het voor een scheidsrechter is dat hij vol zelfvertrouwen achter de plaat staat, en dat zelfkennis een overgewaardeerde kwaliteit is. Zijn collega in het veld bekende na de wedstrijd dat er maar twee calls waren geweest waar hij niet over getwijfeld had.

Omdat na een paar innings het geluid van het gekraak uit de gewrichten van Koenen de calls van Koene overstemde moest Remco T. de catchersrol overnemen. Gelukkig gaat het slaan weer goed bij Remco.

Je kan een hoop zeggen over de prestatie van HH1, maar inventiviteit kan je ze niet ontzeggen. Na de bananenroute die elke jeugdspeler geleerd wordt, de druivenroute die Ed de Kroket legendarisch heeft gemaakt, werd er nu voor het eerst op de Nederlandse velden een heuze frambozenroute gelopen. En niet één keer, zowaar twee keer in één wedstrijd mochten we dit aanschouwen. Gelegenheids rechtsvelder en voormalig werpkanon Frans G. had een mooi exemplaar, zijn collega in het linksveld probeerde dat nog te overtreffen. In beide gevallen was de uitvoering uitmuntend en was vanaf het moment dat de ballen geraakt werden volstrekt duidelijk dat deze van z’n lang zal z’n leven niet in de handschoen terecht zouden komen. Chapeau!

Ook de Reserve Reserves waren verdedigend wat wisselvallig. De twee dubbelspelen met de PC in de hoofdrol werden ontsierd door grabbelballen in het buitenveld die door scherp honklopen van Heren 1 werden omgezet in extra honken.

Op de heuvel startte Maarten sterk en ook de HH1 Gastspeler had z’n maatjes er redelijk onder. Voor De Souza gold het zelfde, tot aan de laatste inning waarin de knuppels ferm gehanteerd werden door de heren Hoofdklasse Hout.

Toen het gravelstof was nedergedaald leek het er even op dat de Hoofdmacht evenveel punten had gescoord als de Reserve Reserves. In de veronderstelling dat het 6-6 gebleven was werd zelfs een eind aan de wedstrijd gemaakt. Bij nader onderzoek van de scorekaart echter, en het bevragen van de in kleine getale opgekomen toeschouwers, bleek dat er door HH2 al 7 keer was gescoord waardoor de winst alsnog naar de Reserve Reserves ging.

Voor de hoofdmacht wacht zaterdag Pioniers en de Reserve Reserves gaan zondag op wereldreis naar Hazenkamp. Op basis van het resultaat van deze wedstrijden wordt bepaald hoe de selecties er uit zullen zien voor over twee weken. De spelers uit de Hoofdklasse Aluminium zijn er in ieder geval klaar voor! (de play downs)

Amsterdam, 28 juli 2010 – Op het tweede veld, waar het gras twee kontjes hoog is, stonden vanavond de Reserve Reserves van HCAW tegenover de hoofdmacht van de club uit de vallei. Nadat eerder dit seizoen de Rookies al aan de zegekar waren gebonden, was nu het Hoofdklasse Hout Team aan de beurt. HH2 vs. HH1, 4 – 0

De zomerstop wordt in de regel gebruikt om uit te rusten en vakantie te vieren. Dit jaar echter storen de Reserve Reserves zich niet aan de door de bond opgelegde vakantieweekenden. Voor de competitie levert dat wat problemen op, voor de oefenwedstrijd tegen HH1 vandaag kwam het goed uit. Zelden waren de Reserve Reserves dit seizoen zo compleet.

Ook de hoofdmacht kon, ondanks dat deze week in Duitsland om het Europees Kampioenschap gespeeld wordt, beschikken over alle internationals. Venezuela heeft zich dit jaar namelijk weer niet gekwalificeerd voor dit prestigieuze toernooi.

Omdat startend werper De Souza na de honkballoze weken wat moeilijk het veld kon vinden moest er een paar minuten later gestart worden. Misschien dat de heren uit het eerste dit als onverwachte psychologische oorlogsvoering hebben ervaren. Feit blijft dat ze na de verlate start ook niet meer in de wedstrijd geweest zijn.

Geïnspireerd door het Nationale Dames Junioren Softbal Team, en met de vakantie nog in z’n bol, had de GGL een line-up bedacht met drie aangewezen slagmensen en een continu roulerend binnen en buitenveld. De re-entry regel werd volop benut waardoor de aanval van het Hoofdklasse Hout Team compleet de weg kwijt raakte. De enige constante factor bij de Bussumers was de broer van de Braziliaanse tuinman die bij gebrek aan een scheidsrechter een dubbelfunctie achter de plaat mocht bekleden. De jochies van HH1 mochten zich daarbij in de handen wrijven, want door de mentaliteit “als ze blijven staan, call ik niet kijkend drieslag” kwamen ze er nog genadig vanaf.

De toon werd in de eerste inning al gezet toen Jur Koene de bal over de hekken mepte voor de 1-0. Daarna werd duidelijk dat Seb z’n .500 slaggemiddelde niet heeft behaald met het omkopen van de scoorder. Ook hij sloeg een striemende hit en toen de eerste inning was afgelopen stond het alweer 2-0. Het verdere score verloop laat zich raden, na 3-0 werd het 4-0. De screamer van voormalig Drieslag Koning Remco T. deed mentaal vast veel pijn, maar het hoogtepuntje was de bom van voormalig Gastspeler Maarten waarmee het moraal van HH1 definitief gebroken werd.

(laatste rustplaats bommetje Maarten)

Sterwerper De Souza werd na de eerste drie innings op de heuvel opgevolgd door Kevin Roovers, die met dit gastoptreden de enige speler uit de Hoofdmacht was die met een gewonnen wedstrijd op zak naar huis kon. Toen het donker genoeg was werd Papibon naar de heuvel gedirigeerd. Zijn sterke optreden doet vrezen dat de rijkelijk aanwezige scouts ervoor zullen zorgen dat de goedlachse Amsterdammer volgend seizoen een lucratief contract zal kunnen tekenen ergens in de regio. Om de scouts niet nog meer in de kaart te spelen mocht Jariño de wedstrijd op slot gooien, maar niet voordat hij zijn quotum geraakte slagmensen gehaald had. Zijn wat onhandige optreden zorgde ervoor dat de eerste en enige honkloper van HH1 het derde honk haalde. Zonder consequenties overigens want met twee nullen kon Eric C. een hobbelballetje net binnen de lijnen houden, waarna de gedwongen loop naar drie voor een makkelijke laatste nul van de wedstrijd zorgde.

A.s. dinsdag gaat Hoofdklasse Hout in de herkansing. Een aantal Reserve Reserves heeft aangeven misschien niet aanwezig te zijn “We zijn nu toch al clubkampioen!”. Misschien dat de hoofdmacht hier z’n voordeel mee kan doen. En veel oefenen de komende dagen natuurlijk. Voor de liefhebbers: dinsdag 3 augustus, 19.30u op het vers ingezaaide hoofdveld!

Amsterdam, 13 juli 2010 – Een aantal Nederlanders zal zich zondag 11 juli herinneren als een droevige dag voor Oranje. De honkbalkenners weten wel beter. ’s Middags werd tijdens de 25ste editie van de Haarlemse Honkbalweek Japan verslagen met 5-0, en op het zelfde moment werd in Delft een nieuw fundament gelegd onder een back-to-back Bussums kampioenschap in de Hoofdklasse Alu. De Reserve Reserves van HCAW versloegen de Blue Birds met 3-6.

Met wederom een uitgedunde selectie, en deze keer ook zonder GGL moesten de Bussumers afreizen naar de stad waar op 10 juli 1584 Willem van Oranje werd vermoord. De geschiedenis leert dat ook deze moordpartij in Spaanse schoenen geschoven kan worden. Het onmiskenbare voorteken had gelukkig niet zijn weerslag op de middagwedstrijden, maar ging pas in de avonduren een rol spelen.

De laatste dag voor z’n vakantie had de GGL uitgebreide instructies achtergelaten voor de PC zodat er geen misverstand kon ontstaan over de opstelling en de slagvolgorde. Met de PC achter de plaat, Jopie op kort, de GKL als derde slagman en Papibon als DH hadden de Reserve Reserves eigenlijk moeten inzien dat de GGL mentaal al met vakantie was toen deze opstelling gemaakt werd, of dat de Bananasplit cameraploeg ieder moment kon opduiken. Het werd echter geen kolderieke wedstrijd, maar een degelijke pot waar met vlagen zelfs aardig werd gehonkbald.

Dé vraag van de middag was of de PC opgewassen zou zijn tegen het langdurig hurken in de hitte. Dat bleek wel het geval. In goed overleg met sterwerper De Souza werden stuk voor stuk de Delftenaren in de luren gelegd. Het enige foutje waarop de PC betrapt had kunnen worden werd vakkundig weggepoetst door een creatief scorende Papibon.

Een sympathiek gebaar van de boom lange, en twijg brede Bussumer, wellicht uitgevoerd in de hoop dat de door hem opgelopen Sombrero niet in ‘het stukje’ zou worden opgenomen. Helaas.
De Blue Birds kwamen net als HCAW 2 tot negen honkslagen, maar elke keer als de Delfters een beetje gevaarlijk dreigde te worden ging er bij de Bussumers een tandje bij. Het scoreverloop, 0-5, 2-5, 2-6, 3-6 laat dan ook zien dat er geen moment gevaar dreeg voor de Reserve Reserves. Met 13 K’s en een complete wedstrijd begint De Souza weer bijna ongenaakbaar te worden.

Omdat de PC af en toe een balletje uit z’n handschoen liet stuiteren werd door lamme Jopie al snel de vergelijking met stercatcher Jariño gemaakt. De PC besloot deze gemene steek onder de gordel als uitdaging op te pakken en ‘ging’ vervolgens drie uit vijf, waarmee de vergelijking met de goedlachse tuinman ook positief uitgelegd kon worden.
Ook voormalig Gastspeler Seb had met twee honkslagen en evenzoveel binnengeslagen punten een belangrijk aandeel in de Bussumse overwinning.

Omdat niet duidelijk was welke bijna kapotte Reserve Reserve als eerste echt kapot zou gaan, en er voor die gelegenheid toch een wisselspeler achter de hand moest zijn, kwam Gastspeler Martin niet aan spelen toe. Een treurige constatering die sportief werd opgepikt door de nuttig op één coachende reserve Reserve Reserve.

De Bussumers hebben dit jaar de vakanties goed om de zomerstop heen gepland waardoor ze dit seizoen nog wel wat personele uitdagingen op hun pad zullen vinden. De komende drie weekenden hoeven ze zich daar echter nog geen zorgen over te maken. Op 8 augustus is pas weer de volgende wedstrijd, tegen Hazenkamp, waarna op 14 augustus de koppositie teruggepakt moet kunnen worden van de vrienden uit Hoofddorp.

Amsterdam, 4 juli 2010 – Euforisch door de historische winst van de Oranje Leeuwen op de Goddelijke Kanaries traden afgelopen vrijdag de Reserve Reserves van HCAW aan tegen de Reserves van PSV. De ongebruikelijke voorbereiding, zonder batting practice werd het best verteerd door de Bussumers. Goed slagwerk en een uitmuntend gooiende De Souza zorgden voor een 9-1 overwinning.

Met een volle ziekenboeg en zonder de vakantiegangers werd ook voor deze wedstrijd weer een beroep gedaan op de schijnbaar onuitputtelijke bron van Gastspelers. Bijzonder was dat na officieel afscheid genomen te hebben nu toch ook weer Jurjan Koene in de vallei te bewonderen was. Zijn vorige optredens in de Reserve Reserve macht  werden nog ontsierd door fikse regenbuien, op de warmste dag van het jaar schitterde hij als nooit tevoren. ‘n Veel gehoorde opmerking was dan ook “Vroeger deed ie dat nooit!”

De tweede Gastspeler was Seb. Inmiddels een oude getrouwe. Hij speelde vanaf de wedstrijd tegen Gryphons alle vier de wedstrijden mee, en wist ook in alle wedstrijden tot een honkslag, of meer, te komen. Met de homerun in de vierde inning hield hij de ‘streak’ in leven en met die prestatie heeft hij ook z’n eigen regeltje in de statistieken afgedwongen.

De derde Gastspeler in de opstelling was Maarten. Een tijd lang werd gedacht dat deze talentvolle speler een beetje simpel was, maar nu we z’n vriendin ‘ns goed hebben kunnen bekijken is duidelijk geworden waarom hij constant met zo’n grijns op z’n gezicht rondloopt. In het kader van ‘alles kan kapot, dus laten we ze er maar bij houden’ hebben we een plekje voor hem gereserveerd in de statistieken, en voor haar is er een roulatieschema gemaakt. In de vierde inning zorgde hij voor een bijzonder moment. Niet alleen zijn homeruns over het algemeen schaars op het hoofdveld in Bussum, maar de dinger van Maarten volgde direct op die van Seb. Back-to-back dus. Een bokaalwaardige prestatie.

Jariño ontsierde de vierde inning door tussen de ‘touch-em-alls’ door vier wijd te leunen. De kans op ‘n back-to-back-to-back-to-back werd dus niet gegrepen. Geïmponeerd door al het slaggeweld om hem heen kwam hij slechts tot één dubbel waardoor hij in een vrije val in de statistieken terecht is gekomen. Vooralsnog niet echt zorgelijk, in alle twaalf wedstrijden dat Jariño dit seizoen aan de start verscheen (hij moest twee keer babysitten) produceerde hij één of meer hits. Een mooie streak die, als je er niet over begint, zomaar tot het eind van het seizoen had kunnen duren.

Met de eindstand al in de boeken werd het gelijkmakende deel van de zesde inning het toneel voor een aardige slapstick. Na vier wijd van Seb en Maarten, ze hadden ff het gas eraf, produceerde de voormalig GKL een ploppertje over de eerste honkman. In een uiterste poging wist de tweede honkman de bal nog te raken waardoor Seb en Maarten beiden de kluts volledig kwijt raakten. Seb strandde tussen thuis en drie, Maarten hield het tweede honk, en net toen de rust leek wedergekeerd stormde de GKL als een dolle óók naar het tweede honk. Vanuit de dug-out werd nog geprobeerd de GKL te bereiken met ‘Die met die blauwe pakken zijn bij ons’, maar tevergeefs. Het honk werd probleemloos bereikt, goed gezien, maar Maarten was daardoor wel gedwongen door te stoten naar drie, een kansloze missie bleek. Een dubbelspel 9-6-5-2-5-4-5-6 was het gevolg. Einde inning…. of toch niet? De Bussumers stonden alweer in het veld toen bleek dat de GKL weliswaar aanstichter was van al het leed, maar zelf niet uitgemaakt was. Na kort overleg werd de suggestie van de Ump ‘laten we gewoon doorspelen’ van tafel geveegd, waarna Ed de Kroket verdere pijnlijke situaties voorkwam door ‘gewoon’ de derde nul te zijn, vier naar drie.

De Souza gooide de hele wedstrijd en met slechts vier hits tegen, geen vier wijd, 13 K’s en een foutloos veld hadden de PSV’ers weinig in te brengen. Als zelfs Vliegtuigbouwer Fokker tegen al z’n principes in, gaat sliden om een bal te vangen is alles mogelijk. De Reserve Reserves van HCAW zijn weer op koers, en hebben nog steeds alles in eigen hand!