HCAW2 noteert vierde overwinning tegen titelkandidaat

Heiloo, zondag 9 augustus 2009 – De Reserve Reserves van HCAW moesten het op de zonnige zondag na het veelbesproken huwelijk van Remco Tolenaar – de meest gezochte man van de website reservereserves.com – opnemen tegen de koploper uit de roemruchte Tweede Klasse A. HCAW2 won met 5-8 bij de beulen uit Noord-Holland, in een wedstrijd die werd gedomineerd door het spreekverbod van de korte stop.

De wedstrijd in Heiloo kende een sfeer anders dan alle voorgaande edities. Hoewel linkshander Da Souza ook tegen Double Stars weer negen innings gooide met een belachelijk hoog aantal strike-outs, Paparin de Smet 1.000 sloeg, ook El Albiño weer twee hits noteerde en Ed de Kroket soeverein oogde als altijd, was het een uitzonderlijke zondag.

Pronktocht met parels
Zo had voormalig Reserve Reserve Daco zo’n 11.000 kilometer gevlogen om de wedstrijd te aanschouwen, en verwelkomde de bezoekerstribune de kersverse vriendinnen van eerdergenoemde Albiño alsook De Peanut. Met name het laatste was opvallend, aangezien De Peanut allerminst bekend staat om zijn pronktochten met de parels van het vrouwelijk geslacht. Desalniettemin viel enkele malen het woord ‘verkering’, hetgeen doet vermoeden dat er mogelijk ernst in het spel is.

Speculaties
De allesoverheersende stempel op de wedstrijd kwam echter op naam van de korte stop van dienst, wiens naam we om veiligheidsredenen geheim zullen houden. De beste man had zich de vrijheid gepermitteerd bij ‘het huwelijk’ twee dagen eerder een vrouw mee te nemen, met – niet geheel onbelangrijk – een vergelijkbare DNA-structuur en identieke achternaam als de langste Reserve Reserve. Een boute schaak uiteraard, die leidde tot vele vragen gedurende het gehele verblijf in Heiloo. De veteraan in het middelpunt van de belangstelling had zichzelf EN de zus in kwestie echter een waterdicht spreekverbod opgelegd, waardoor speculaties hoogtij vieren.

Vier zeges
De soft-erotische sluier over de tweestrijd ten spijt, won HCAW2 wel gewoon het treffen met de Double Stars, waardoor het aantal overwinningen tegen de top twee dit seizoen komt op vier maar liefst. De wedstrijd eindige in een verdiende 5-8, waardoor ook de Bussummers uitzicht houden op de titel.

[Show slideshow]

1 2 ►

Trage maar ijzersterke tuinvirtuoos gaat 3 uit 4 en wint de beer

Bussum, vrijdag 31 juli 2009 – Het treffen tussen TIW Survivors en HCAW2 is geëindigd in een ietwat teleurstellend schouwspel met een weinig spannend slot. Over de gehele linie bleek de thuisploeg net iets sterker dan het gehavende team uit Diemen. De wedstrijd resulteerde in een 10-3 einduitslag met het weekend nog voor de boeg. Zelfs de stop van 1:58 minuten voor de ondergaande zon kon daar niets meer aan veranderen.

Hoewel de kantine in eerste instantie gesloten bleef voor de derby tussen Survivors uit Diemen en de Reserve Reserves uit Bussum, was de sfeer in de honkbalvallei reeds voor de start vertederend. Onder het genot van de nostalgische klanken van ‘Love is in the Air’ en de vette wrapjes shoarma van de Paaps werkten beide ploegen een gedegen pre-game af.

Niet te vermurwen
De wedstrijd startte vervolgens met een ijzersterke Papi Bronner op de heuvel en de licht geblesseerde edoch niet te vermurwen Bouwman op het eerste honk. De startend werper – die voor de gelegenheid zijn manen weer had laten kappen – wisselde met speels gemak fastballs, curveballs en side-arms af en liet de bezoekers in de eerste inning volstrekt kansloos. Naarmate de innings vorderde, nam de controle echter af en zoals een echte Simba betaamt, ontpopte de Naardense Amsterdammer zich tot een ware wildebras. Mede met dank aan de sterk keepende catcher Koene, noteerde Papi uiteindelijk overtuigende werpcijfers na een vijftal innings, met liefst zeven strike-outs.

“Zo traag als stront”
De Braziliaanse tuinvirtuoos Jariño deed zijn reputatie eer aan en stond aanvallend zijn mannetje met drie knijterharde dubbels. Hoewel een van deze line-drives eigenlijk goed was voor een triple, durfde de thuisploeg niet te klagen over dat hij driemaal het tweede honk bereikte, aangezien de snelheid van de hovenier niet tot superlatieven maant. Ook El Abiño deed weer van zich spreken in aanvallend opzicht, evenals de semi-Kroatische ‘soon-to-be-a-father’ Andrlik. Tot veler teleurstelling ging de Peanut nul uit drie, een onverklaarbare score na de bom van een week eerder.

Oh, oh, Sombrero
Volledig in strijd met het spel van voor de zomerstop, waren het ditmaal niet de Bussummers die Sombrero’s noteerden, nee het was de opponent. Drie spelers van de Survivors zagen de drie K’s achter de naam, waarvan eentje zelfs vier. Het meest leerzame moment van de wedstrijd geschiedde in de achtste inning, toen een honkloper na een honkslag op weg was terug naar de dug-out toen hij erachter kwam dat dit toch niet de bedoeling was. Klaarblijkelijk mag een loper op het eerste honk rustig zeven meter uit de loopbaan stappen, om vervolgens – getikt en wel – veilig terug te keren naar het kussen. Enfin, een leerzame les zo op de vrijdagavond.

Da Souza gooit bijna no-hitter

De eerste wedstrijd na de zomerstop was een weerzien met de melange uit het verre Oldenzaal. De ploeg – samengesteld uit spelers wisselend actief voor verschillende regioteams – was het seizoen zwak gestart, maar heeft zich inmiddels knap herpakt. Een van de redenen voor de opzienbarende wederopstanding is het aantrekken van een inmiddels beruchte Amerikaanse sterwerper. Ook de Reserve Reserves wisten zich echter te versterken in de zomerstop. Zo leverde De Peanut zijn contract in bij de Pioniers uit Hoofddorp ten faveure van een stekje op de bank in Bussum.

Bussum, zondag 26 juli 2009 – De wedstrijd HCAW2 – RUN’71 liet zien hoe makkelijk honkbal kan zijn. Hubert noteerde bijna een no-hitter, Koene sloeg de bal moeiteloos het hek in en honkje voor honkje werd über-efficient de tegenstander verslagen. Zo simpel kan het spelletje zijn soms. Eindstand: 6 – 0 voor de Reserve Reserves.

Dommage
Een ding dat onveranderd is gebleven, is de zelden aflatende vorm van southpaw Da Souza. Na een uitstapje naar het eerste team van HCAW, stond Jeroen Hubert deze zondag gewoon weer waar hij hoort, op de heuvel bij het tweede team. Bijna zoals te doen gebruikelijk gooide de kleine Huizenaar soepeltjes de negen innings vol, en eveneens niet geheel verwonderlijk, noteerde hij een indrukwekkend hoog aantal strike-outs: 17. Zoals dit cijfer doet vermoeden, kende de dominantie van de lefty ditmaal weinig grenzen. Pas na liefst 8 1/3 inning noteerden de bezoekers de eerste – jawel, de eerste – honkslag van de wedstrijd. Menig jinx van Remco Tolenaar ten spijt, miste Hubert dus slechts op een haar een heuse no-hitter. Dommage dus. Weekje wachten dan maar weer…

Welja
Zoals eerder gememoreerd had Run ’71 zich halverwege het seizoen versterkt met een Amerikaan. Gelijk de verhalen bleek de fastball stevig, de curveball bruut en de change-up smerig. Van meet af aan hadden de Reserve Reserves dan ook moeite om de honken te bereiken op het sterke werpen van de man uit de VS. Met name de breaking ball stelde de Bussummers voor raadsels en bleek keer op keer te machtig. Gelukkig kan het honkbalgilde op dit soort momenten steevast rekenen op de ruim veertigjarige puber die ze Peanut noemen. Koud van de bank, ruim een jaar geen swing gemaakt, de BP maar overgeslagen en let wel, met een lichaamslengte van ca. 1,24 meter, joeg hij prompt de eerste de beste slagbal – uiteraard een curve nota bene – vol in het hek. Hopsakee. In het linksveld, daar waar de wind hard tegen stond…

Bring ‘m over
Het grootste winstpunt van de wedstrijd – naast een bijna-no-hitter, een imposante terugkeer van Frankie Koene en de 6-0 eindstand – was wellicht het gegeven dat de nieuwe aanpak tijdens de BP zichtbaar vruchten afwierp. Het eindeloze ‘bring him over’, ‘bring him in’ tijdens de pre-game werd tijdens deze lastige wedstrijd buitengewoon goed in de praktijk gebracht. Disciplinair sprokkelden de HCAW’ers de honkjes bij elkaar om uiteindelijk gretig de zestal puntjes te scoren. Paparin de Smet en Ibo ban den Brano (zij het soms op licht onorthodoxe wijze) noteerden beiden liefst drie ‘bring him overs’, waarmee de schaarse honkslagen van vooral de gebroeders Calis dankbaar werden verzilverd.

Groningen, zondag 28 juni 2009 – Caribe uit. Altijd lastig. Sterker nog: té lastig. Het werd 16-15.

Laten we er niet te veel woorden aan vuil maken. Het was heet. Snikheet. Tijdens de lange rit naar het hoge noorden werden de kamelen van Imca begroet, alvorens de Reserve Reserves het veld van de Groningers betraden. Paparin had nog de moeite genomen de HCAW’ers te voorzien van pannenkoeken, maar het mocht niet baten…

De mannen van Caribe waren iets beter voorbereid op de brandende zon dan de overwegend (zeer) blanke Bussummers. En dat bleek. De slagploeg van Caribe was feller, sneller en sterker dan de aanvallers uit ’t Gooi. Maar belangrijker nog, de Groningers waren sterker dan de werpers van de Reserve Reserves. Geen van de drie pitchers die dit seizoen zo vaak al domineerden, bleek opgewassen tegen het agressieve spel van de thuisploeg. Het resultaat? Hits. Hits, hits, hits.

HCAW kwam voor, Caribe kwam terug. HCAW kwam achter, maar maakte gelijk. Caribe kwam achter, maar won. 16-15 dus. De pizza’s waren prima, maar smaakten slecht. De wedstrijd bleef nog lang door de hoofden van de werpers spoken. Het is zomerstop gelukkig. Goddank.

HCAW hervindt vorm in latent omkoopschandaal

Huizen, woensdag 24 juni 2009 – HCAW2 lijkt de vorm te hebben hervonden. Met een beetje hulp van de tegenpartij en een groot aandeel van de prima presterende pitching staff, versloegen de Reserve Reserves de rivaal uit Huizen voor de derde maal dit seizoen: 1 – 4.

Aan de vooravond van de terugkeer van ‘de Peanut’ moest op een warme woensdagavond worden afgerekend met de nabijgelegen concurrent uit Huizen. Na twee overwinningen op de streekgenoot eerder dit seizoen, was een derde zege allerminst vanzelfsprekend, aangezien de Reserve Reserves kampten met een bescheiden vormcrisis. Gelukkig kan (een matige) vorm omslaan als een blad, iets dat de Bussummers zichzelf ook maar hadden wijsgemaakt.

Sweetboy
Rechtstreeks van zijn bureautje bij een der grootste mediabureaus ter wereld, was het Papi Bronner die de heuvel betrad namens de bezoekers van HCAW2. Menigeen vraagt zich wellicht af wie z’n kind nou Papi noemt, maar eenieder die de lange adonis deze avond aan het werk zag, weet wel beter. Navraag bij onze Antilliaanse vrienden wees al uit dat Papi de Latijns-Amerikaanse geuzenterm is voor de welbekende ‘Sweetboy’. En wat is een Sweetboy? Welnu, een Papi…

Toch echt .700
Ondanks de magere voorbereiding waren de daden van de Papi groots. De fastball was stevig, de curba’s venijnig en de oplettende toeschouwer ontwaarde soms zelfs een side-arm. Het moge dan ook geen verrassing zijn dat de werper de sterke slagploeg van Be Wild! Zuidvogels overtuigend onder bedwang hield. Ook oud-HCAW’er Makkinje – die naar eigen zeggen toch echt .700 slaat – noteerde geen enkele honkslag. Slechts een enkele Zuidvogel bereikte de honken, en mocht Huizen nog enige ambitie koesteren, dan werd deze prompt de kop in gedrukt door het sterke veldspel van de semi-Kroatische catcher Andrlik, Eric Calis op het derde, of vliegtuigbouwer Fokker op het eerste honk.

Bribe?
Om een wedstrijd te winnen geldt echter ook in de Tweede Klasse dat er ook gescoord moet worden. In tegenstelling tot de afgelopen weken – waarin de Reserve Reserves de slaggemiddelden fors zagen kelderen – vielen er nu aardig wat honkslagen te noteren. Een beetje hulp daarbij kreeg HCAW van de derde honkman van de thuisploeg, die in drie innings liefst vier ongelukkige momenten kende, waardoor de nummer drie van de ranglijst (de Reserve Reserves) uitliep naar een tamelijk comfortabele voorsprong. Maar ook zonder het latente omkoopschandaal werd het verschil gemaakt, want waar slechts een enkele slagman geen honkslag sloeg, noteerden de anderen er minimaal twee. Zo ook bijvoorbeeld Ed de Kroket en Remco Tolenaar, die mooie dajakkers produceerden.