Coach Berrevoets heeft startknop Bussumse slagploeg nog steeds niet gevonden

Kent U dat gevoel? Dat je iets moet doen maar dat je er eigenlijk toch niet zoveel zin in hebt? Zoals zappen in de tijd dat er nog geen afstandsbediening was? Opruimen de ochtend na een feestje? Plassen als je net in bed ligt? Maar je weet dat het moet gebeuren, dus dan maar zo efficiënt mogelijk. Een maximum aan resultaat met een minimum aan inspanning is het devies. De conclusie na de wedstrijd van vrijdag was dat dit dogma tot in de perfectie was uitgevoerd. HCAW 3 won op een magere 3 hits met 5-3 van UVV.

Achteraf bleek dat het absolute hoogtepunt al voor de wedstrijd plaats had gevonden. De traditionele wedstrijdbollen werden verzorgd door “een nieuwe”, hetgeen toch elke keer weer een beetje spannend is. Gelukkig kweet Robert “Krijtje” Keetelaar’s Esther zich met stijl, klasse en culinaire waardigheid van zijn taak en legde daarmee de lat voor Yuri en Jeroen erg hoog. De broodjes warm vlees (met echte satésaus!!) waren een feest voor de smaakpapillen en we zien deze eerste keer dan ook graag als de start van een heuse traditie.

Over de wedstrijd zelf kunnen we indachtig het motto van de avond heel kort zijn; het was niet best. De enigen die in positieve zin uitblonken waren zoals we inmiddels gewend zijn de pitchers. Robert gooide 6 solide innings, en Jeroen nam het daarna goed over. De 3 hits vielen op goede momenten en leverden de Bussummers 5 punten en Ronald de Jong de beer op. Een derde plaats op de ranglijst was het directe gevolg. Maar nogmaals: echt hoogstaand was het niet……

Volgende week Nuenen. Thuis. De ploeg met de meeste tegenpunten. Zal mij benieuwen.

Günther von Römertopf

PS De La Soul zong het ooit al: “three, that’s the magic number”. Voor degenen die het nog niet is opgevallen: de buitengewoon aantrekkelijke 2e klasse A wordt op dit moment gedomineerd door reserve-reserves. De bovenste 3 plaatsen in de rangschikking worden ingenomen door respectievelijk Pirates 3, Kinheim 3 en HCAW 3. Toeval?

Coach Berrevoets: “Hubert gooide een braaf potje”

Kent U dat gevoel? Dat je ’s ochtends om half tien op je werk zit? En dat je al genoeg goede dingen hebt gedaan om het een succesvolle dag te mogen noemen? En dat je dan nog minimaal 7 uur mag? Zodat het dus eigenlijk alleen maar een absolute topdag kan worden? En dat je dan als je om 5 uur de balans opmaakt moet constateren dat de rest eigenlijk niet heeft opgeleverd wat je ervan verwachtte? Dat gevoel bekroop HCAW afgelopen donderdag op de terugweg uit Enschede.

De dag begon nog prima. Om 11:30 verzamelde de sterren van het derde zich in de honkbalvallei, waarvandaan om 11:45 (!) de reis oostwaarts aanvaard werd. In een bleek zonnetje stonden we al snel in een file van dagjesmensen, maar gelukkig had Danny na zijn olympische belevenissen een nieuwe categorie anekdotes aangebroken (iets over afgeschoren wenkbrauwen en een verhaal van Eric de Vries) zodat niemand zich tijdens het stilstaan hoefde te vervelen. In rap tempo werden de laatste hindernissen genomen, Bathmen (de woonplaats van Hans Kazan) werd gepasseerd, en Enschede kwam steeds dichterbij.

In de plaats van bestemming aangekomen bleek de textielstad alles gedaan te hebben om de bezoekende randstedelingen passend welkom te heten. De Grolsch-fabriek (niet bitter, meer caramelsmaakje) stond te blinken in de zon, in de hele stad hingen vlaggen uit, er was een optocht in het centrum, ja zelfs een aantal F 16’s in de missing man formation bleken geregeld om de Bussumse intocht op te luisteren. Het enige jammere was dat de plattegrond van het Den Haag van het oosten door wat bouwnijverheid niet meer overeenkwam met die in het geheugen van onze gids, zodat er van een kleine omweg wel degelijk sprake was.

Vanwege dit oponthoud kwamen de Bussummers relatief laat aan op het veld, zodat er in rap tempo omgekleed moest worden. Precies op tijd betraden de Gooise gladiatoren het veld voor de BP, waarna de wedstrijdbollen soldaat konden worden gemaakt. De broodjes waren weliswaar vers, maar maakten wel duidelijk dat de energie van Jef de afgelopen periode met name in zijn huis is gaan zitten.

En dan de wedstrijd. In de eerste inning deed HCAW wat het de vorige keren verzuimde te doen, namelijk scoren. Het was al snel 0-1 door een stevige homerun van de Smet, waarna in de 2e inning de stand naar 0-4 getild werd door een dinger van Tom met twee man op de honken. Alle reden om reikhalzend uit te zien naar een monsterscore. Maar die bleef dus uit. De tijgers uit de textielstad (hoewel textielstad? Jongens, doe dan eens wat aan die pakken!) wisten in de volgende innings 2 maal te scoren, en ook HCAW 3 voegde nog een puntje aan het totaal toe zodat de stand na 6 inning 2-5 was.

In de 7 inning drukte HCAW 3 door. Of liever gezegd; drukte TTT HCAW 3 door. Twee cruciale veldfouten (coach Berrevoets: “ze geven de wedstrijd niet weg, we zullen echt zelf moeten winnen”) en een snoerharde line drive opofferingsstootslag tussen kort en drie van Sander Fokker zorgden uiteindelijk voor 4 punten en de beslissing: de Bussummers konden huiswaarts met een 2-9 zege. De 50% en een stijlvolle 4e plaats in de buitengewoon aantrekkelijke 2e klasse A zijn voorlopig zeker gesteld.

Blijft over de Dug out van TTT. Deze bleek adequaat, al bekroop ons wederom het gevoel dat het maar goed was dat het niet regende. Een minimalistisch en experimenteel ontwerp, het deed in de verte denken aan een jonge Rietveld. De verse hekjes voelden fris aan.Wel een vraag: waarom heeft de bezoekende kant geen stuurhut? Al met al een redelijk aangename plek om een potje honkbal te kijken; en de winnende dug out zit natuurlijk altijd het lekkerst! Een 7,1.

Vrijdag UVV. Thuis. De kans om voor het eerst dit seizoen boven de 50% te komen. Zal mij benieuwen….

Günther von Römertopf

PS. Ondanks de 9 gescoorde punten lijkt het erop dat een aantal knuppels van het derde moeite heeft om wakker te worden. Bogaard 0 uit 17, Van Joolen 1 uit 14, Lam 2 uit 14, Rosa 3 uit 15, de Jong 3 uit 14, Keetelaar 3 uit 13, Wout 4 uit 17; en dan heeft Wilma al 4 wedstrijden gescoord! Het is nog niet het niveau wat van de mannen verwacht mag worden. Volgend jaar de wintertraining maar eens anders aanpakken?

[Show slideshow]

Coach Berrevoets: “Het had net zo goed andersom kunnen zijn”.

Kent U dat gevoel? Dat je een tentamen op 1/1000 punt niet haalt? Dat iets als het ware door je vingers glijdt? In de mazen van het net blijft hangen?
Voor je ogen in een tunnel verdwijnt? Kortom; dat je ergens heel dichtbij bent maar het net niet haalt? Dat gevoel maakte zich afgelopen vrijdag rond 22:00 meester van het derde van HCAW….

De avond begon nog ontspannen. De wedstrijdbollen van Koen (of moet ik zeggen Anne Marie?) waren van een eenzaam hoog niveau. Het is immers niet elke dag dat je voor een wedstrijd getrakteerd wordt op vitello tonnato- en pesto-wraps, gevolgd door een oranje tom pouce. De dug out was eventjes een sterrenrestaurant!

Een pitchersduel van de eerste orde ontspon zich vervolgens in de mooie Bussumse zomeravondlucht. De hitjes waren zeldzaam en verdedigend zat het aan twee kanten goed in elkaar. Zo heel af en toe werd het spannend, maar geen van beide partijen wist één van de weinige kansen die gecreëerd werden te verzilveren. HCAW 3 zat er nog het dichtst bij met het 3e honk bezet en 1 uit, maar Bart van Wissen redde zich met een 3 slag uit die netelige situatie. Na negen volledige innings in amper 2 uur stond er nog steeds een brilstand op het imaginaire scorebord: 0-0. Verlengen dus.

De eerste helft van de tiende inning liep voor de Bussumse reserve-reserves zoals het hoorde te lopen: een snelle drie op, drie af. En met 1 uit wist Niels Lam zich door middel van een honkslag (lees: fout 3) op het eerste honk te posteren. Coach Berrevoets gaf vervolgens de tekens, van Wissen in zijn wind-up, Niels had een goede jump, de pitch, Yuri de Smet haalde uit ….. en sloeg een foutbal die onder de catcher doorging en niet onzacht op de knie van de man in het blauw terechtkwam. Kermend stortte de scheidsrechter ter aarde, en het was al snel duidelijk dat professionele hulp geboden was (al bleek het gemeen uitstekende stuk bot na verwijdering van de broek gelukkig zijn legguard te zijn). Daar de rechtsvelder van de gasten een gediplomeerde plastisch chirurg is, was het ongemak aan de knie niet alleen snel opgelost, maar zag het er ook nog eens veel beter uit dan voor het ongeluk. Helaas bleek de umpire niet meer in staat om de wedstrijd te hervatten, zodat er in de 2e 10 met 1 uit, 1 bezet, 1 wijd en 1 slag moest worden gestaakt en de Hawks dus opgelucht adem konden halen. De ongeslagen status van de Amsterdammers wankelde maar was niet geslecht.

Na afloop barstte de discussie los: was dit het of moest de wedstrijd op een later moment nog worden uitgespeeld? Niemand kwam er helemaal uit of wist het zeker, maar gelukkig bracht Erick de volgende ochtend op het honkbalforum uitkomst: wedstrijd telt, eindstand 0-0. Dit betekende voor bijna alle aanwezigen een primeur: Ik heb het in ieder geval nog nooit meegemaakt dat een honkbalwedstrijd compleet puntloos eindigde.

Omdat niet gelijk duidelijk was dat de wedstrijd telde is de beer niet uitgereikt. Was dat wel het geval, dan was Robert Keetelaar de gelukkige geweest. 6 innings zonder punt tegen met 1 hitje en 8 keer 3 slag; kom daar tegenwoordig nog maar eens om. Jeroen Hubert deed het met 4 puntloze innings en ook 8 keer 3 slag ook niet gek, maar die had vorige week al gewonnen…….

Donderdag een heuse interland. TTT uit. Zal mij benieuwen. Maar in ieder geval paspoorten mee!

Gunther von Römertopf

P.S. Het schijnt dat Demis Rosa de hele zaterdag in zijn tuin heeft staan oefenen op het tijdig terugtrekken van de knuppel bij een wijdbal….

Coach Berrevoets: “Dit soort wedstrijden kun je beter met 2-1 winnen”.

Kent U dat gevoel? Dat alles ineens lekker loopt? Dat je in een soort van flow zit? Dat dingen als vanzelf lijken te gaan? Kortom; dat je goed in je vel zit? En dat je vrienden dat dan net eventjes niet hebben? Zodat het eigenlijk niet zoveel oplevert, die heerlijke gemoedstoestand? Dat gevoel moet Jeroen Hubert afgelopen zondag meermalen zijn bekropen tijdens de wedstrijd Robur – HCAW 3. De “Battle of the Lefties” eindigde in een 2-1 nederlaag voor de Bussummers.

Het eerste deel van de wedstrijd was voor Robur. Na een snelle 1-2-3 uit voor de Bussummers scoorden zij gelijk in het gelijkmakende deel gelijk de 1-0 na 2 hits en een opofferingsslag. In de tweede inning werd het 2-0 na weer twee hits, waaronder een dubbel van de derde honkman, die in de HCAW dug-out als snel de bijnaam “de kraanvogel” kreeg. Dit vanwege het feit dat hij waarschijnlijk de enige speler in de buitengewoon aantrekkelijke 2e klasse A is die nog slagtraining heeft gehad van de echte Mr. Miyagi, hetgeen duidelijk in zijn techniek terug te vinden is.

Ondanks een aantal hits wist Robur vervolgens niet meer tot scoren te komen op een ontketende Jeroen Hubert. Het duurde tot de 6e inning voordat HCAW iets terug kon doen. Jarno Koenen wist het eerste (en naar later bleek enige) punt aan te tekenen na een doorgeschoten bal. Er waren nog voldoende kansen om te scoren komen, maar pech en onoplettendheid stonden een Bussumse zege in de weg. En zo stond er na 2 uur en 15 minuten een 2-1 eindstand op het bord.

Was hij vorige week al gekroond als de nieuwe mooiste man van het derde, dit keer ging Jeroen ook nog met de beer naar huis. Ondanks het verlies gooide hij namelijk een erg degelijk potje. Ter illustratie: in 8 innings 13 keer 3 slag, waarbij hij één keer 7 Roburianen op rij onverrichter zake terugstuurde naar de dug out. Twee Apeldoornse sluggers gingen na afloop met een heuse sombrero naar huis: Sacha van de Boogerd en Robert “Samson” Heuvelman, die sinds zijn snor eraf is er op de een of andere manier een stuk minder indrukwekkend uitziet.

En dan de dug-out van Robur. In één woord: levensgevaarlijk. De scherpe rand van het dak zit voor spelers van enig formaat (1 meter 80 plus) precies op het punt waar het trappetje naar beneden gaat. Niet te missen dus als je normaal naar binnen loopt. Ook uw verslaggever werd slachtoffer en stootte het hoofd hard, evenals 2 teamgenoten. Dus: geen genade, een dikke vette 1 en het vriendelijke doch buitengewoon dringende verzoek om dit voor volgend seizoen even te fixen.

Volgende week Pirates 3. Bart van Wissen. Thuis. Op Koninginnenacht. Zal mij benieuwen.

Günther von Römertopf

P.S. Uit het verslag op de website van Robur blijkt dat HCAW 3 de grootste publiekstrekker uit de buitengewoon aantrekkelijke 2e klasse A is. In Apeldoorn bleken de Bussummers goed voor maar liefst 55 niet-betalende toeschouwers, het grootste aantal kijkers dit jaar bij Robur.

Coach Berrevoets: “Een nipte zege is ook een zege”

Kent U dat gevoel? Dat je de eerste wedstrijd van het seizoen verloren hebt en dat de tweede voor de deur staat en je je realiseert dat bij verlies het kampioenschap er al bijna niet meer inzit? Met deze vrolijke gedachte in het achterhoofd trad HCAW 3 afgelopen vrijdag aan tegen de sympathieke Brabanders van Twins, die vorige week UVV met 6-4 hadden verslagen en dus een stuk meer ontspannen naar de wedstrijd konden toeleven.

De omstandigheden vooraf waren ideaal: de stokbroden van Niels waren weer erg goed, Frank Koene kon zijn eerste partijtje meespelen, de kleine poppetjesdag leverde een prima gevulde koelbox op en de voor de tegenstander meegebrachte glacékoeken vielen in goede Oosterhoutse aarde. De wedstrijd verliep aanvankelijk minder ideaal; binnen een uurtje keken de Bussumse reserve-reserves tegen een 0-4 achterstand aan. Gelukkig viel er ten opzichte van de verliespartij vorige week tegen Kinheim wel duidelijk vooruitgang te noteren. Waren er toen na 5 innings 16 man aan slag geweest, ditmaal waren dat er maar liefst 18.

Toch duurde het tot de 7e inning voordat de eerste Bussumse punten konden worden aangetekend. Een heuse “2 uit”-ralley resulteerde in 4 punten zodat de stand toen gelijk was. Hoogtepunt was een leep tikje van Fokker met het 2e en 3e honk bezet. Het was maar goed dat Fokker die ochtend zijn lenzen verkeerd en om had ingedaan en dus de hele avond wazig zag, anders had hij de bal wellicht wel vol kunnen raken, wat in een eenvoudige vang 7 had geresulteerd. Later in de wedstrijd bleek trouwens dat omgekeerde lenzen bij het vangen van een bal minder voordelig werken. Een inning later werd de wedstrijd in Goois voordeel beslist. Een paar hitjes leverden twee punten op. Twins scoorde daarna nog één keer tegen, zodat de eindstand 6-5 op het bord kwam. Aan Bussumse kant vielen Frank Koene (mooie sliding!) en Yuri de Smet op. Yuri sloeg niet alleen twee dubbels, maar zag er ook twee over zich heen vliegen in het buitenveld. De beer was voor Jariño Koenen die in 4 innings pitchen slechts 1 onverdiend punt hoefde te incasseren.

De eerste overwinning is dus binnen, en de doelstelling van coach Berrevoets is dus nog haalbaar. Een hele geruststellende gedachte!

Volgende week Robur. Uit. Zal mij benieuwen….

Günther von Römertopf

PS. Is het U ook opgevallen dat onze tegenstander, het “eerste van Twins” een anagram is “van eerste Winst”? Toeval?

[Show slideshow]