Bussummers in gezapig potje gemakkelijk langs WSB

Kent U dat gevoel? Dat je vindt dat Ajax in 1995 de finale tegen AC Milan domineerde? Dat je je leukste kleren aan hebt en dat mensen je overal TOCH heel raar aankijken? Dat je in Engeland gewoon aan de goede kant van de weg blijft rijden? Kortom: dat je ervan overtuigd bent dat het A is, terwijl de feiten op B wijzen? Dat gevoel bekroop mij toen ik vanochtend voor het schrijven van dit stukje het scoreblok er voor de verandering eens bij pakte.

Tijdens de wedstrijd was ik steeds onder de indruk dat het aanvallend een gedegen en verdedigend juist niet zo’n bijzonder potje was. Sinds coach Berrevoets vorige week zijn aanval aan de praat kreeg lijkt het aan slag wel goed te komen. 16 Gooise hits en 8 keer 4 wijd leverden uiteindelijk 13 punten op. Maar dan de pitching. Zoals gezegd voelde het tijdens de wedstrijd niet zo, maar Jeroen en Jarno slaagden erin samen 17 keer 3 slag te gooien; voorwaar een prestatie van formaat. 3 Apeldoorners gingen zelfs 3 keer met een strike-out aan de kant!

De beer was voor Jarno Koenen. Niet vanwege zijn homerun, niet vanwege zijn vlekkeloze relief-optreden, maar vanwege het feit dat hij deze week nog geen vader werd zodat we überhaupt van zijn Braziliaanse aanwezigheid konden genieten. Iedereen hoopt dat Suzan de nieuwe Koenen-telg nog op z’n minimumst 8 dagen inwendig kan houden, zodat Jariño volgende week in de topper tegen het Haarlemse Driemteam van de partij is.

Zoals gezegd: volgende week de koploper. Thuis. Zal mij benieuwen….

Günther von Römertopf

P.S. Na het succesvol verdedigen van een dissertatie over zijn ontwikkeling als sporter is de laatste HCAW 3-er zonder diploma nu ook professor: Jeroen Hubert is afgestudeerd aan de Johan Cruijff- academie. Maar dat is natuurlijk logisch!

Coach Berrevoets complimenteus: “ik heb een goed potje honkbal gezien”

Kent U dat gevoel? Dat je eigenlijk niet zo goed weet wat je voelt? En dat je dat vervolgens ook een paar dagen niet te binnen schiet? Zodat het stukje dat je aan het schrijven bent en nog alleen hangt op het beschrijven van een gevoel veel te lang op zich laat wachten? En dat je dan vervolgens uit armoede maar besluit om juist dát gevoel te beschrijven? Nou, dat gevoel bekroop net de opsteller van dit stukje….

Net als vorige week begon HCAW voortvarend, zij het dat deze keer niet de eerste maar de tweede inning een hele leuke bleek te zijn. Na goed kijk- en slagwerk van HCAW en een foutje van TIW stond er zomaar ineens een schier onoverbrugbare 0-7 stand op het imaginaire scorebord. De daaropvolgende innings veroorzaakte de vraag of het ging regenen dus nog de meeste spanning. Regelmatig werden de puntjes bijeen gesprokkeld door goed slagwerk, en de middag kabbelde eigenlijk wel lekker door.

Maar niet alleen aan slag draaiden de Gooise gladiatoren lekker. Ook in het veld zag het er goed uit. Keetelaar heerste op de heuvel, en het veld maakte prima nullen. Zelfs de amusementswaarde voor de toeschouwers werd in de gaten gehouden getuige de jongleeract die Bogaard in het rechtsveld opvoerde. Toen de 5e inning zonder hemelwater werd afgerond, en de wedstrijd dus geldig was, was de opluchting bij HCAW compleet. Wat een weelde na het dubbele verlies van vorig jaar!

Na 6 volledige inning verliet Keetelaar bij een stand van 0-13 de heuvel en nam sterwerper Jeroen Hubert het over om voor de vorm eventjes de laatste 3 nullen te maken. Maar het liep iets anders. TIW begroette Jeroen met een aantal striemende hits en scoorde in de 7e inning 5 punten, waardoor het reeds opgeborgen materiaal weer snel uit de verpakking gehaald moest worden. In de 8e klaarde Hubert het klusje vlot, maar ook in de laatste inning moest hij na verschillende honkslagen 4 punten toestaan. En passant plaatste Jeroen het optreden van Robert dus wel in een heel ander daglicht, maar de punten gingen gewoon mee naar de vallei: 9-13.

De dug-out van TIW deed denken aan een kapotte strandstoel: je kunt er wel in zitten maar echt lekker is het niet. Eerlijkheid gebied te zeggen dat het wel beter is dan vorige jaren, maar de bijnaam het “insectarium” is nog steeds van kracht. Zoals gezegd is het wel minder geworden door boomkap, maar er zijn nog steeds erg veel vliegjes en ander ongedierte. Geen lekkere plek om op de bank te zitten. Gemene dwarslatjes, niet echt veel ruimte, een zichtblokkerend pijpje op ooghoogte; kortom: veel klein leed dat het niet een onverdeeld genoegen maakt om er te zitten. Een 3,8.

Volgende week WSB. Thuis. Het zal mij benieuwen…..

Günther von Römertopf

P.S. Vanaf deze plaats ook complimenten aan de materiaalman van TIW. Waar de rest van de teams in de buitengewoon aantrekkelijke 2e klasse A het moet doen met een doodgewone slagkooi is men in Diemen de trotse eigenaar van een regelmatige gelijkzijdige slag”kubus”. Leuk!

Donderspeech Coach Berrevoets na 3e inning zet Bussummers op het juiste pad

Kent U dat gevoel? Dat je ergens rondloopt waar je al eerder hebt rondgelopen? Dat je iets ziet wat je al eerder gezien hebt? Dat je iets voelt wat je al eerder gevoeld hebt? Dat je iets ruikt wat je al eerder hebt geroken? Kortom; dat gevoel van deja vu? Nou, dat gevoel bekroop HCAW 3 afgelopen zondag in de wedstrijd tegen Nuenen. Het voelde namelijk net als vroeger in de tamelijk aantrekkelijke 3e klasse A, toen er nog regelmatig met meer dan 10 punten verschil in 6 ½ inning gewonnen werd.

In een lekker zonnetje startte HCAW voor het eerst dit seizoen veelbelovend. Na een slump van 0 uit 20 sloeg Daco Bogaard met een daverende klap de eerstgegooide bal over het linksveldhek en daarmee alle frustraties van de afgelopen weken van zich af. De grote vraag is trouwens of de slump nu echt voorbij is; de rest van de wedstrijd was Bogaard gewoon weer 0 uit 4. Ondanks een meesterzet van coach Berrevoets kon HCAW niet lang van deze voorsprong genieten. Hoewel Berrevoets vanwege het spelen op het kleine tweede veld gekozen had voor het langste outfield ooit, wist één Nuenenees het lage hek te benutten door de bal er net overheen te slaan. Na 3 innings was de stand gelijk en leek het toch een lastige middag te worden. Op dit tactisch ideale moment riep Berrevoets zijn troepen bij elkaar voor een donderspeech die insloeg als een bom.

Het duurde weliswaar nog even voor de Bussummers door konden drukken, maar met hulp van de Nuenenaren lukte dat uiteindelijk prima. Een combinatie van fouten en wat hits leverde uiteindelijk 11 punten op, zodat de eindstand werd bepaald op 12-1 in Goois voordeel.

In het kader van “Goed voorbeeld doet goed volgen” was de beer was voor Roy Berrevoets die met 3 hits en fenomenaal veldspel op 3 terecht tot Man van de Wedstrijd werd gekozen.

De gekte rond de wedstrijdbollen hield ook afgelopen zondag onverminderd aan. Het was de beurt aan de tweede nieuwe, namelijk Jeroen Hubert. En ook deze bollendebutant liet zich van zijn beste kant zien, wat nogal wat betekent voor de mooiste man van het derde. Zowel kwantitatief (3 bolletjes p.p.!) als kwalitatief (meergranenbolletjes gezond met echte augurkjes) een prestatie van formaat. Klap op de spreekwoordelijke vuurpijl waren de exclusieve gelukskransjes gevuld met pure roomboter. Reikhalzend zien wij nu al uit naar de culinaire inbreng van onze laatste nieuwe aanwinst, Yuri de Smet. Gezien het verwachtingspatroon zou ik niet graag in de schoenen van zijn vriendin willen staan!

Volgende week TIW. Uit. Zal mij benieuwen…

Günther von Römertopf

P.S. Uit zeer onbetrouwbare bron komt het gerucht dat zaterdag 24 september het eerste grote Beste Derde Team van Nederland Toernooi wordt gespeeld. De Bussumse reserve-reserves zouden het die dag op moeten nemen tegen de Mokum Hawks, het Haarlemse Driemteam en het derde team van Pioniers uit Hoofddorp, dat momenteel uitkomt in de zeer onaantrekkelijke tweede klasse B.

Coach Berrevoets heeft startknop Bussumse slagploeg nog steeds niet gevonden

Kent U dat gevoel? Dat je iets moet doen maar dat je er eigenlijk toch niet zoveel zin in hebt? Zoals zappen in de tijd dat er nog geen afstandsbediening was? Opruimen de ochtend na een feestje? Plassen als je net in bed ligt? Maar je weet dat het moet gebeuren, dus dan maar zo efficiënt mogelijk. Een maximum aan resultaat met een minimum aan inspanning is het devies. De conclusie na de wedstrijd van vrijdag was dat dit dogma tot in de perfectie was uitgevoerd. HCAW 3 won op een magere 3 hits met 5-3 van UVV.

Achteraf bleek dat het absolute hoogtepunt al voor de wedstrijd plaats had gevonden. De traditionele wedstrijdbollen werden verzorgd door “een nieuwe”, hetgeen toch elke keer weer een beetje spannend is. Gelukkig kweet Robert “Krijtje” Keetelaar’s Esther zich met stijl, klasse en culinaire waardigheid van zijn taak en legde daarmee de lat voor Yuri en Jeroen erg hoog. De broodjes warm vlees (met echte satésaus!!) waren een feest voor de smaakpapillen en we zien deze eerste keer dan ook graag als de start van een heuse traditie.

Over de wedstrijd zelf kunnen we indachtig het motto van de avond heel kort zijn; het was niet best. De enigen die in positieve zin uitblonken waren zoals we inmiddels gewend zijn de pitchers. Robert gooide 6 solide innings, en Jeroen nam het daarna goed over. De 3 hits vielen op goede momenten en leverden de Bussummers 5 punten en Ronald de Jong de beer op. Een derde plaats op de ranglijst was het directe gevolg. Maar nogmaals: echt hoogstaand was het niet……

Volgende week Nuenen. Thuis. De ploeg met de meeste tegenpunten. Zal mij benieuwen.

Günther von Römertopf

PS De La Soul zong het ooit al: “three, that’s the magic number”. Voor degenen die het nog niet is opgevallen: de buitengewoon aantrekkelijke 2e klasse A wordt op dit moment gedomineerd door reserve-reserves. De bovenste 3 plaatsen in de rangschikking worden ingenomen door respectievelijk Pirates 3, Kinheim 3 en HCAW 3. Toeval?

Coach Berrevoets: “Hubert gooide een braaf potje”

Kent U dat gevoel? Dat je ’s ochtends om half tien op je werk zit? En dat je al genoeg goede dingen hebt gedaan om het een succesvolle dag te mogen noemen? En dat je dan nog minimaal 7 uur mag? Zodat het dus eigenlijk alleen maar een absolute topdag kan worden? En dat je dan als je om 5 uur de balans opmaakt moet constateren dat de rest eigenlijk niet heeft opgeleverd wat je ervan verwachtte? Dat gevoel bekroop HCAW afgelopen donderdag op de terugweg uit Enschede.

De dag begon nog prima. Om 11:30 verzamelde de sterren van het derde zich in de honkbalvallei, waarvandaan om 11:45 (!) de reis oostwaarts aanvaard werd. In een bleek zonnetje stonden we al snel in een file van dagjesmensen, maar gelukkig had Danny na zijn olympische belevenissen een nieuwe categorie anekdotes aangebroken (iets over afgeschoren wenkbrauwen en een verhaal van Eric de Vries) zodat niemand zich tijdens het stilstaan hoefde te vervelen. In rap tempo werden de laatste hindernissen genomen, Bathmen (de woonplaats van Hans Kazan) werd gepasseerd, en Enschede kwam steeds dichterbij.

In de plaats van bestemming aangekomen bleek de textielstad alles gedaan te hebben om de bezoekende randstedelingen passend welkom te heten. De Grolsch-fabriek (niet bitter, meer caramelsmaakje) stond te blinken in de zon, in de hele stad hingen vlaggen uit, er was een optocht in het centrum, ja zelfs een aantal F 16’s in de missing man formation bleken geregeld om de Bussumse intocht op te luisteren. Het enige jammere was dat de plattegrond van het Den Haag van het oosten door wat bouwnijverheid niet meer overeenkwam met die in het geheugen van onze gids, zodat er van een kleine omweg wel degelijk sprake was.

Vanwege dit oponthoud kwamen de Bussummers relatief laat aan op het veld, zodat er in rap tempo omgekleed moest worden. Precies op tijd betraden de Gooise gladiatoren het veld voor de BP, waarna de wedstrijdbollen soldaat konden worden gemaakt. De broodjes waren weliswaar vers, maar maakten wel duidelijk dat de energie van Jef de afgelopen periode met name in zijn huis is gaan zitten.

En dan de wedstrijd. In de eerste inning deed HCAW wat het de vorige keren verzuimde te doen, namelijk scoren. Het was al snel 0-1 door een stevige homerun van de Smet, waarna in de 2e inning de stand naar 0-4 getild werd door een dinger van Tom met twee man op de honken. Alle reden om reikhalzend uit te zien naar een monsterscore. Maar die bleef dus uit. De tijgers uit de textielstad (hoewel textielstad? Jongens, doe dan eens wat aan die pakken!) wisten in de volgende innings 2 maal te scoren, en ook HCAW 3 voegde nog een puntje aan het totaal toe zodat de stand na 6 inning 2-5 was.

In de 7 inning drukte HCAW 3 door. Of liever gezegd; drukte TTT HCAW 3 door. Twee cruciale veldfouten (coach Berrevoets: “ze geven de wedstrijd niet weg, we zullen echt zelf moeten winnen”) en een snoerharde line drive opofferingsstootslag tussen kort en drie van Sander Fokker zorgden uiteindelijk voor 4 punten en de beslissing: de Bussummers konden huiswaarts met een 2-9 zege. De 50% en een stijlvolle 4e plaats in de buitengewoon aantrekkelijke 2e klasse A zijn voorlopig zeker gesteld.

Blijft over de Dug out van TTT. Deze bleek adequaat, al bekroop ons wederom het gevoel dat het maar goed was dat het niet regende. Een minimalistisch en experimenteel ontwerp, het deed in de verte denken aan een jonge Rietveld. De verse hekjes voelden fris aan.Wel een vraag: waarom heeft de bezoekende kant geen stuurhut? Al met al een redelijk aangename plek om een potje honkbal te kijken; en de winnende dug out zit natuurlijk altijd het lekkerst! Een 7,1.

Vrijdag UVV. Thuis. De kans om voor het eerst dit seizoen boven de 50% te komen. Zal mij benieuwen….

Günther von Römertopf

PS. Ondanks de 9 gescoorde punten lijkt het erop dat een aantal knuppels van het derde moeite heeft om wakker te worden. Bogaard 0 uit 17, Van Joolen 1 uit 14, Lam 2 uit 14, Rosa 3 uit 15, de Jong 3 uit 14, Keetelaar 3 uit 13, Wout 4 uit 17; en dan heeft Wilma al 4 wedstrijden gescoord! Het is nog niet het niveau wat van de mannen verwacht mag worden. Volgend jaar de wintertraining maar eens anders aanpakken?

[Show slideshow]