Jaar: 2009

Postduif via Oost-Europa naar Bussum

Foto’s met vetraging toch aangekomen

Deze week maakte Reuters bekend dat de ADSL-verbindingen in Zuid Afrika zó langzaam zijn dat een postduif ingezet wordt om ‘zware’ digitale bestanden te verzenden.

Ook in Oost-Europa is het internet nog niet je-dat, en de postduif wordt daar ook nog veel ingezet. In plaats van postzegels te kopen, besloot mevrouw C. dan ook de half augustus gemaakte foto’s aan de poot van de van thuis meegenomen postduif te binden.

Helaas deed de duif waar hij voor getraind was, en vloog terug naar Oost-Europa. Toen daar niemand was die hem enthousiast opving, moet hij zich gerealiseerd hebben dat er iets niet klopte, en vloog hij terug richting ons Kikkerlandje. Op 9-9-2009, ook de dag van de Zuid Afrikaanse duif, gaf hij alsnog de gemaakte foto’s af, zodat deze op deze site gezet konden worden.

Geïnteresseerd? Je vindt ze in bij de verslagen van de wedstrijden HCAW2-Alcmaria en Double Stars-HCAW2

postduif

Reservereserves.com voor dummies (en iPhones)

De oudste Reserve Reserve speelde al bij Giants op het tweede honk voordat Bill Gates kon lopen. Eerlijkheid gebied wel te zeggen dat we het hier over Diemen hebben, en dus niet over San Francisco. Anyway, hij kan een aardig balletje slaan, loopt wat minder soepel dan vroeger, maar de techniek van de laatste decennia is volledig aan hem voorbij gegaan. Het is hem derhalve dan ook nog niet gelukt de, soms toch aardige, stukjes op deze site te lezen.

Op het eerste gezicht lijkt het dan ook raar dat hij in het bezit is van de hypermoderne iPhone. Maar goed, hij dacht eindelijk een apparaat zonder knopjes, dus aanschaffen maar. Zo is het wel weer logisch.

Omdat alle Reserve Reserves recht hebben op een gezond portie (leed)vermaak is deze site vanaf heden dan ook volledig iPhone-proof.
wpiphone (Frank, als je er niet uitkomt wil ik de stukjes ook wel uitprinten hoor)

Verborgen talenten

Dat de Reserve Reserves talent hebben mag bekend zijn, maar soort zoekt soort, en er is een aantal heren wiens vrouw ook begiftigd is met uitzonderlijke talenten.

Dat geldt ook voor de dames die koken en de was doen doen voor Joost C. en Remco T. Er gaan overigens geruchten dat dat er meer zijn dan twee. Hoe anders kan het zijn dat de Bollen als de heren aan de beurt zijn altijd perfect geregeld zijn? En dat, last-but-not-least, er tijd is gevonden om het vak van de fotografie tot in de puntjes onder de knie te krijgen. Het lijkt wel of beide dames geboren zijn met een camera in de hand! De oogst van visuele hoogstandjes is indrukwekkend. Hieronder een kleine selectie van hun beste foto’s van het seizoen.

Foto’s mevrouw T.

Foto’s mevrouw C.

Keet slaat bal 100 meter hoog en 140 meter ver

Reserve Reserves blijven op koers na moeizame overwinning op Herons

Heerhugowaard, zondag 6 september 2009 – Drie wedstrijden voor het einde mochten de Reserve Reserves op bezoek bij The Herons uit Heerhugowaard. Het begin was veelbelovend, het einde duurde lang. De overwinning is wat telde: 16-8.

Licht versnipperd arriveerde het gezelschap van de Reserve Reserves rond het middaguur op Sportpark De Vork. Hoewel de verrassende kleedkamerarchitectuur menigeen verwonderde en de bollen van Remco (zoals altijd) noemenswaardig waren, bleek het voornaamste gespreksonderwerp toch echt het sportcomplex. Nooit eerder zagen de verbouwereerde Bussummers zo’n bonte collectie sportfaciliteiten. Het immense geheel herbergde niet alleen een traditionele hockey-, atletiek- en korfbalvereniging, een (iets minder veelgeziene) boogschutters- en petanqueclub, maar tevens een club voor het trimmen, rimmen en africhten van collies, herders en andere ogenschijnlijk makke lammetjeshonden.

Enfin, de verwondering over de omgeving ging voorbij en na een heerlijk nostalgische jaren ’80-medley was het de beurt aan The Herons en HCAW2 om het spektakel te verzorgen. Al in de eerste inning werden de honken gevuld. De linkshandige starter van de Herons had wat moeite met zijn zone en besloot de eerste twee slagmensen met hoge wijdballen op het honk te zetten. Koren op de molen van de 2.02 meter lange Ketelapper natuurlijk, die met dat soort snoepjes wel raad weet. Met een dajakker van ongekende bruutheid roste de geboren Hilversummer de bal over het hek, om vervolgens na circa 140 meter pas te landen: 0-3.

Omdat Da Souza op de heuvel stond bij de Reserve Reserves, bleek de thuisploeg niet bij machten het verschil in punten goed te maken. Omdat de bezoekers bovendien danig onder de indruk waren van ofwel de bom van Keetelaar, ofwel de hondenshow even verderop, viel er dan ook gedurende de innings die volgden, weinig te beleven. Omstreeks de vijfde inning besloten de Bussummers dat het tijd was voor een reprise en ingeluid door de (pas) tweede honkslag van de wedstrijd, werd de score verder uitgebouwd.

Bij ingang van de zevende inning was de score daardoor 1-11, waardoor El Papi de wedstrijd op slot mocht gooien. Hoewel de ‘Kakkor’ er lekker uit zag als altijd, waren zijn pitches iets minder sexy, waardoor de thuisploeg er zowaar twee extra innings uit wist te slepen.

Geholpen door een totaal van 12 keer vier wijd en uiteindelijk toch nog 15 hits, bleef het doemscenario uit Groningen achterwege. Een Brabantse lefty kon de wedstrijd rustig beëindigen, waardoor het kampioenschap binnen handbereik blijft. Heuglijke feiten tijdens de eeuwig durende partij waren nog de homeruns van Daan Horn en Paparin de Smet (die 2 uit 3 noteerde), waardoor exact dezelfde homerunsluggers op het bord stonden als een week eerder.

sluggers

Horn, Keet, Smet, 3 homeruns, 11 RBI’s