Amsterdam, 5 september 2011 – De laatste loodjes wegen het zwaarst, en kampioen word je tegen de kleintjes. Clichés die in hetgeval van het seizoen van de Reserve Reserves niet allemaal waar kunnen zijn. Tegen ‘een kleintje’ werd afgelopen vrijdag wel  gewonnen. De Blauwe Duivels waren uit Meppel gekomen om met 10-3 op de broek te krijgen.

De winst was noodzakelijk. Er is een voorsprong van vier verliespunten op de Piraten, maar met de heren uit Amsterdam nog op het program, en met ook Hoofddorp waar nog een wedstrijd afgewerkt moet worden, was het zaak geen punten te morsen. De Meppelaars werden weggezet, maar de Bussumers moeten kampioen worden tegen ‘een grote’, Pirates of Hoofddorp.

De wedstrijd vrijdag kwam net als vorige week wat langzaam op gang. De gevreesde Mr. Fox heeft besloten zijn carrière voort te zetten in een Oostblok land, waardoor de snelheid van de ballen die op de Reserve Reserves afgevuurd werden weliswaar minder hard, maar nog steeds een respectabele snelheid hadden. Het duurde dan ook even voordat de Bussumers afstand konden nemen van de stugge Meppelers.

De Souza leek net even iets meer ballen nodig te hebben dan in de voorgaande wedstrijden, maar de cijfers 12-2-6-2 spreken boekdelen. Na 7 innings was het echter gedaan, zeker toen het veld ‘m in de achtste inning in de steek liet, en de eerste en tweede slagman met een foutje het honk konden bereiken. Edgar is zaterdag direct met vakantie gegaan, nu echt, en zal extra aandacht schenken aan de verdedigende kwaliteiten van Hardy en Jeter.

VGM kwam vervolgens op de heuvel om de kastanjes uit het vuur te halen. Net als bij de vorige optredens van deze Voormalig Hoofdklasse Speler (VHS) zat de kracht in de onvoorspelbaarheid van zijn worpen. Gelukkig voor de PC werd hem een groot aantal blockballen gespaard, en slingerde de chaufeur de ballen ieder keer redelijk in de buurt van de slagzone. Het leverde naast een keer vier wijd en geraakt werper ook twee strike-outs op.

Aan slag was het Jopie die duidelijk uitgerust was van zijn extra lange vakantie. Met drie uit vijf zit hij weer in de lift en is hij de mini-slump van voor de zomerstop weer helemaal vergeten.

Gagarin, Ed de Kroket en de PC beleefden gezamenlijk hun laatste wedstrijd van hun slump. Net op tijd, want a.s. woensdag is dé wedstrijd die alle andere wedstrijden overbodig maken. De verwachting is dat er tegen de Pirates minimaal 10 hits te verdelen zijn onder dit illustere trio. Komt dat zien!

Verder is het belangrijk dat de GGL woensdag net zo scherp is als afgelopen vrijdag. Alle wissels werden op het juiste moment ingebracht. De GKL verloste Gagarin met een hit in de zesde inning. Jariño mocht in de zelfde inning voor Erik C. een honkslag slaan, en de wissel van VGM maakte de GGL het aller aller trotst. Een bom in het mid-rechtsveld, net naast het scorebord, was het gevolg.

In de achtste inning werd de bom van VGM bijna gevolgd door een bom van Remmie. Het aller verbaasd over deze optater was de verbouwereerde midvelder die spontaan de bal over z’n handschoen liet vallen, op de warning-track in het midveld, dat dan weer wel. Remmie had de bom overigens niet meer nodig voor z’n gemiddelde, hij is al weken redhot, en had ook deze wedstrijd al twee striemdende hits op z’n naam staan.

Verder doet het er allemaal niet toe. Woensdag moet gewoon gewonnen worden, en zo niet, dan toch. Nog drie te gaan!

Nog 4 te gaan!

Amsterdam, 1 september 2011 – Op een mooi zonning veld in Noord-Holland kon afgelopen weekend tot veler verbazing gewoon gehonkbald worden. De windhozen met slagregens hadden Alkmaar niet aangedaan waardoor de Reserve Reserves weer een stapje richting het nakende kampioenschap konden doen. Na een trage start bleek een beetje gasgeven voldoende. Eindstand 1-10

In de thuis wedstrijd hadden de Bussumers nog een aardige oorwassing gehad, dus van onderschatting was geen sprake. Desondanks was het begin van de wedstrijd voor de Alkmaarders. De eerste Alcmariaan in de gelijkmakende eerste slagbeurt wist direct te scoren, hij kon toen nog niet weten dat op dat moment de koek alweer op was. De Souza domineerde daarna de wedstrijd zoals hij het hele seizoen al de 1ste Klasse A domineert. Er kon wéér een complete game geschreven worden, en ook in deze wedstrijd behaalde hij weer de dubbele cijfers met strike-outs (11-1-8-1).

Na een lang verblijf in het International Space Station was ook Gagarin weer op aarde. Het was duidelijk dat hij nog wat last had van de alom aanwezige zwaartekracht. Ondanks die problemen ging hij toch nog 1 uit vier met een ribbie waar nog lang over nagepraat zou moeten worden. Dus voor de kenners: Drie-slag-doorgeschoten-bal, waarop gescoord wordt, kan dat tellen als een ribbie? (en zou je dat moeten willen?)

Edgar had weliswaar geen hitje, en is daarom met spoed op snuffelstage naar de New York Yankees gegaan, maar hij had wel een ribbie. Dit binnen geslagen punt leverde naast een 1-2 voorsprong ook vraagtekens op. Dus voor de kenners: Bestaat er zoiets als een opofferingsslag vang 4(!), kan dat tellen als een ribbie (en zou je dat moeten willen?), en zo ja, is het alleen een PA of ook een AB?

Super Seb maakte het Papa Dammers in de derde inning een stuk makkelijker. Een bom over het midveld hek is altijd minimaal één ribbie, en in dit geval ook het gelijkmakende eerste punt,

Laatbloeier Jariño besloot pas in de zesde inning aan de slag te gaan. In die beurt produceerde hij z’n eerste honkslag en deed dat in de twee innings daarna nog een keer over. VGM sloeg de Braziliaan in de zesde inning door naar het tweede honk waarna Keet met een bijna stand-up-double de Tuinman over de thuisplaat joeg. Met bijna-stand-up wordt in dit geval niet bedoeld dat hij het tweede honk bijna bereikte, maar wel dat dat bijna staande gebeurde. De oplettende toeschouwer heeft namelijk Keet’s eerst sliding(!) van het seizoen kunnen waarnemen.

Een goed moment voor een wissel moet de GGL gedacht hebben, en normaal draait Ed de Kroket daar z’n hand niet voor om, als honkloper kon hij deze inning echter nog geen potten breken. Des te meer schade bracht hij de Alkmeerders toe toen hij de knuppel ter hand nam, en in de zevende inning het vijfde punt binnen hamerde met een striemende double over één.

Met vakkundig puzzelwerk in de line-up had de GGL vervolgens twee gouden grepen gedaan door de Pee C. en Erik C. op plek 7 en 8 te posteren. Ze konden daar weinig kwaad, en de Reserve Reserves hebben minimaal last gehad van hun aanwezigheid in de line-up. Sommige spelers heb je nou eenmaal niet voor de aanval.

Nog meer lof valt de GGL ten deel omdat hij Remmie op een subtiele manier behoorlijk scherp had weten te krijgen. In z’n eerste slagbeurt was dat nog niet te zien, de brilglazen van de koekebakker waren wat beslagen, waarschijnlijk nog omdat hij vorige week stomend en briezend van het veld af stiefelde, maar in de zevende en achtste slagbeurt wist hij respectievelijk een single en een triple te produceren.  Waarschijnlijk geheel tot z’n eigen ongenoegen, omdat de GGL hiermee ook weer bewezen zag dat je Remmie het beste pas aan het eind van de wedstrijd kan brengen.

Met een overwinning op de Blue Devils, die morgen op bezoek komen in de Honkbal Vallei (komt dat zien!!!) kan een volgend stapje gezet worden naar het kampioenschap in de poule. Nog vier te gaan!