Rosmalen, 31 maart 2012 – Het was koud, koud, koud. Maar er dreigde een doem-scenario. Als de eerste dag niet winnend werd afgesloten, zou de eerste wedstrijd op zondag in de zeer vroege morgen gespeeld moeten worden.

De heren uit Bussum zijn dan ook wel goed, maar niet gek. Extreem gemotiveerd werden de eerste twee tegenstanders aan de zegekar gebonden. Met hoeveel, vraag het niet, het zijn tenslotte oefenwedstrijden. De stand in de kantine is een stuk duidelijker, de bitterballen zijn snel van 80 naar 0 gegaan. Het bier vloeit rijkelijk. Tilburg here we come!

En wat morgen betreft, het kan alle kanten op, maar ik zou niet al te hard rekenen op een vroeg Bussums Lente Kampioenschap. Daar is het veel te koud voor, en de finale te laat.

Amsterdam, 27 maart 2012 – We zullen er maar vanuit gaan dat het gewoon gezonde interesse is, maar voor de zekerheid zullen we de adresgegevens van Remmie even niet vrijgeven. 

Verder lijkt het de PC verstandig eventuele volgende quotes over de clubs uit 020, 010, of nog erger 070, even flink te censureren voordat ze op de site geplaatst worden.

Amsterdam, 25 maart 2012 – Alle ingrediënten waren aanwezig. Een stralend zonnetje, een uurtje later beginnen om het effect van de zomertijd te beperken, een bijna windvrij Hoofddorpsveld, oefenbollen van Keet, het was gezellig (Tom was er niet), een slagkooi zonder gaten, en een hekje op de heuvel waar achter vandaan de BP-gegooid kon worden, twee hekjes zelfs! Maar ook een derde of vierde hekje had niet geholpen als je er niet achter gaat staan.

Nog voordat de wedstrijd begonnen was was ie ook al over voor Remmie. Tijdens de BP werd een oefen-slagbal die hij naar Jopie gooide evenzo hard (niet zo hard dus) terug geslagen. Niet alleen de snelheid was ongeveer gelijk aan de gegooide bal, ook kwam de bal op ongeveer hetzelfde punt uit als waar ie gestart was, net naast het hekje dus. Maar omdat Remmie even de “Gouden Regel voor BP werpers” was vergeten, was ‘net naast het hekje’ tevens op zijn rug. Auw.

Normaal gesproken niets aan de hand natuurlijk, Jopie sloeg de bal, en de kenners weten dat als je dan toch geraakt moet worden door een geslagen bal van een Reserve Reserve, het dan het beste Jopie kan zijn die de knuppel hanteert. Maar deze keer was ook dat geen goed nieuws. Remmie ging weliswaar niet knock-out, maar ook bloed ophoesten is medisch gezien geen goed teken. Dat werd op de spoedeisende hulp (nou ja, als je twee uur wachten nog spoed kan noemen) bevestigd: gebroken rib, een paar weken uit de roulatie, en een berg pijnstillers, dat dan weer wel. De nog wel gezonde Reserve Reserves wensen Remmie veel sterkte de komende weken, en danken Keet voor z’n chauffeursdiensten, goede zorg, voor het maken van de foto, en het door sms-en van Remmie z’n reactie op de Eerste Hulp, een goede kop verzinnen is altijd lastig.

En dan nu de wedstrijd. Door het vroegtijdige vertrek van Remmie en Krijtje viel een groot gat in het midden van de line-up. Gelukkig stonden er op de originele line-up 10 slagmensen, dus die kon wel een stootje hebben. Daarbij kon Gagarin wel wat extra slagbeurten gebruiken. De GGL had uitgerekend dat als je dezelfde slagman op zowel de eerste als zesde plek neerzet, deze slagman een lekker drukke middag heeft. Zo gezegd, zo gedaan. Gagarin ging vandaag als lead-off 1 uit 4, met twee van de drie Reserve Reserve strike-outs, maar ook 2 uit 3, als zesde slagman. Als we het zouden bijhouden gemiddeld toch best een aardig slaggemiddelde.

De Souza begint ook weer op stoom te raken. De meestal taaie Hoofddorpse slagploeg werd redelijk moeiteloos in bedwang gehouden. En omdat er 13 Hoofddorpers waren die de arena mochten betreden kon het zo lopen dat de eerste Hoofddorper pas in de vijfde inning voor de tweede keer het slagperk mocht betreden. Overigens met een identiek resultaat, strike-out. In totaal was De Souza in vijf innings goed voor zeven K’s waarna VGM en Jariño de klus mochten afmaken. En met succes, als er een scorebord was geweest had er nog steeds een nul gestaan.

Aanvallend werden er wel een aantal punten op het virtuele scorebord gebracht. Aan het begin van de wedstrijd vooral geholpen door een haperend veld, later ook door eigen Bussums slaggeweld. Links slaggeweld welteverstaan, want vijf van de acht hits werden geproduceerd door een ‘lefty’. Met twee hits lijkt Joey ‘no-hitter’ Eype zich al redelijk thuis te voelen bij de RR’s, de prestaties van Gagarin hebben al voldoende toelichting gehad.

Jopie bewees verder dat het helemaal niet uitmaakt of ie wel of niet komt trainen. Met twee hits bracht hij de nodige schade toe aan het Hoofddorpse bolwerk, maar gelukkig wel minder dan de schade die hij Remmie heeft toegebracht.

Na zeven innings was het mooi geweest. Volgende week wordt zwaar genoeg, en dan moet er ook nog gehonkbald worden.

Amsterdam, 20 maart 2012 – Op 29 februari verscheen er op deze site een stukje waarin we trots een lijstje Reserve Reserves presenteerden die allen in het grote Oranje hebben gespeeld. Met enige schroom moet nu gemeld worden dat dit lijstje niet compleet was.

Van het oude overzicht is alleen de GGL nog actief bij de Reserve Reserves betrokken, maar hij legt zich al een tijdje volledig toe op het coachen van het zooitje ongeregeld. Nu blijkt dat er sinds eind vorig jaar nóg een verband bestaat tussen onze Nationale Trots en de Bussumse Lokale Trots, de Reserve Reserves.

Met veel plezier willen we hier dan ook melden dat de nog immer actief wezende Joey ‘no-hitter’ Eype ook in het rijtje Oranje klanten thuis hoort. Hieronder het op de gevoelige plaat vastgelegd bewijs.

En voor de azijn-pissers onder u. Zijn optreden tegen Cuba in het WPT van 2009 was nog voor de wedstrijd waarin Joey z’n bijnaam ‘no-hitter’ verdiende. Daarbij komt dat 1-1-9-1 helemaal geen slechte cijfers zijn voor een wedstrijd tegen Cuba!

Hilversum 11 maart 2012. Gisteren hebben de ReserveReserves reeds hun eerste (oefen) wedstrijd gespeeld. Plaats delict was de eigen Vallei en de tegenstander de echte talenten van HCAW: The Rookies. Omdat de Rookies thuis speelde moesten de RR plaatsnemen in de bezoekers Dug-Out. Bij een training heeft dit geen effect maar gisteren was duidelijk dat bij wedstrijden dit een enorme impact heeft. Uitslag een respectabele en vriendschappelijke 1-1. Maar gezien de uitslag van vorig jaar toch teleurstellend voor de RR.

Wat ging er nog niet helemaal lekker? Verdedigend vrij weinig. Een klein balletje door de stokken links en rechts maar dat mocht de pret niet drukken. Aanvallend was dat een ander verhaal. Over een sputterende motor was niet eens te spreken, de motor kwam eigenlijk niet eens aan de praat. Het duurde dan ook een inning of 4 voordat de eerste hit voor de RR kon worden aangetekend. Twee back to back dubbels van onze eigen Rookie Joe (je weet wel uit dat nummer van Jimmy Hendrix) en good old Krijtje zorgde voor het eerste punt en meteen het laatste. Verder raakte alleen Remmie de ballen nog echt hard.

De rest was huilen met de honkbalpet op. Gelukkig was er geen verschil tussen spelers die bijna nooit waren komen trainen in de zaal: bijvoorbeeld GKL (kansloze 0 uit 3) en de fanatieke spelers: bijvoorbeeld SuperSeb (letterlijk geen bal geraakt).

Toch had je deze wedstrijd niet mogen missen, omdat de play van 2012 hierin plaats had. Onze heuvelvirtuoos Jariño mocht ook een inning zijn best doen op de heuvel. Op een comebacker nam hij een snoekduik naar links (hij kwam los en zweefde zo’n 3 seconden), pakte de bal, stond op en maakte de voorste nul op het derde honk. Een fantastische play die door de honkslag die er op volgde ervoor zorgde dat de RR vooralsnog ongeslagen bleven in 2012.

Concluderend: de weg kan alleen nog maar omhoog!.