Papi Bronner hervindt vorm tijdens laatste thuispartij

Bussum, zondag 13 september 2009 – Het is ongelofelijk maar waar. Na de dramatische verliespartij in Groningen, het bloedstollende gelijkspel tegen Herons en de afgrijselijke nederlaag bij Flying Petrels, maken de Reserve Reserves nog immer kans op de titel. Verhip, na de overtuigende revanche tegen eerdergenoemde Petrels en de verrassende puntenmorsing door enkele Dubbele Sterren uit Heiloo, is de felbegeerde titel in de Tweede Klasse A zelfs meer dan binnen handbereik.

Uit angst voor het serieuzere ‘chookwerk’ hield Peter Paul zich lange tijd afzijdig, maar evenzeer vrezend voor de toorn van de Papieren Coach heeft de vermetele Brabander besloten alsnog zijn bijdrage te leveren aan cruciale geschiedschrijving.

En zo geschiedde: er waren eens een stel vliegende Petrels… Zowaar zonder hulp van een bekende energiedrankfabrikant, boden zij het tweede team van HCAW vleugels via een gemakkelijke overwinning. De 10-0 thuiszege van de Bussummers jegens de blauwen uit Purmerend was voor de Gooise tijgers precies wat ze nodig hadden: twee punten in de tas, geen blessures en uitzicht op de titel. Niemand had kunnen bevroeden dat op dat moment de reuzen van Double Stars het schip in zouden gaan tegen de streekgenoten uit Alkmaar.

PAPA!
Het fundament voor de eclatante 10-0 overwinning en mogelijk een titel werd gelegd door enerzijds een vlekkeloze verdediging – hoe goed was Erik Calis (?!) – en anderzijds het wederom efficiënte slagwerk en agressieve honklopen van de Reserve Reserves. Zo gingen El Albiño Calis en Remco Tolenaar 3 uit 4 en noteerde ook de kersverse Kroatische papa Andrlik een verdienstelijke.500. Zoals zo vaak na de zomerstop liet het vlaggenschip van HCAW Breedtesport zien dat de slagtraining van de Grote Grijze Leider zijn vruchten afwerpt.

Fris, fruitig en foutloos
In het kielzog van de Brabander op de heuvel – daar stond dus een linkshander met een zachte ‘g’ – hervond ook geboren Naardenaar El Papi de vorm. Tijdens zijn laatste wedstrijd van het seizoen wierp hij foutloos als vroeger. De rechtshander kreeg geen punten tegen en menig omstander zag dat de curba uitstekend functioneerde. Tijdens het gehele optreden deze 13e september, noteerde El Papi geen enkele wijdbal. Sterker nog, de honken bleven leeg en de werper miste geen spot. Vrijdag aanstaande vliegt hij met een goed gevoel naar de Sumatraanse neushoorn, tijger en olifant, in de wetenschap dat het kampioenschap mogelijk wordt binnengehaald.

Werpcijfers HCAW2:
Ibo ban den Brano: 2-0-2-0 (7 innings)
Papi Bronner: 0-0-0-0 (0 innings)

Reserve Reserves blijven op koers na moeizame overwinning op Herons

Heerhugowaard, zondag 6 september 2009 – Drie wedstrijden voor het einde mochten de Reserve Reserves op bezoek bij The Herons uit Heerhugowaard. Het begin was veelbelovend, het einde duurde lang. De overwinning is wat telde: 16-8.

Licht versnipperd arriveerde het gezelschap van de Reserve Reserves rond het middaguur op Sportpark De Vork. Hoewel de verrassende kleedkamerarchitectuur menigeen verwonderde en de bollen van Remco (zoals altijd) noemenswaardig waren, bleek het voornaamste gespreksonderwerp toch echt het sportcomplex. Nooit eerder zagen de verbouwereerde Bussummers zo’n bonte collectie sportfaciliteiten. Het immense geheel herbergde niet alleen een traditionele hockey-, atletiek- en korfbalvereniging, een (iets minder veelgeziene) boogschutters- en petanqueclub, maar tevens een club voor het trimmen, rimmen en africhten van collies, herders en andere ogenschijnlijk makke lammetjeshonden.

Enfin, de verwondering over de omgeving ging voorbij en na een heerlijk nostalgische jaren ’80-medley was het de beurt aan The Herons en HCAW2 om het spektakel te verzorgen. Al in de eerste inning werden de honken gevuld. De linkshandige starter van de Herons had wat moeite met zijn zone en besloot de eerste twee slagmensen met hoge wijdballen op het honk te zetten. Koren op de molen van de 2.02 meter lange Ketelapper natuurlijk, die met dat soort snoepjes wel raad weet. Met een dajakker van ongekende bruutheid roste de geboren Hilversummer de bal over het hek, om vervolgens na circa 140 meter pas te landen: 0-3.

Omdat Da Souza op de heuvel stond bij de Reserve Reserves, bleek de thuisploeg niet bij machten het verschil in punten goed te maken. Omdat de bezoekers bovendien danig onder de indruk waren van ofwel de bom van Keetelaar, ofwel de hondenshow even verderop, viel er dan ook gedurende de innings die volgden, weinig te beleven. Omstreeks de vijfde inning besloten de Bussummers dat het tijd was voor een reprise en ingeluid door de (pas) tweede honkslag van de wedstrijd, werd de score verder uitgebouwd.

Bij ingang van de zevende inning was de score daardoor 1-11, waardoor El Papi de wedstrijd op slot mocht gooien. Hoewel de ‘Kakkor’ er lekker uit zag als altijd, waren zijn pitches iets minder sexy, waardoor de thuisploeg er zowaar twee extra innings uit wist te slepen.

Geholpen door een totaal van 12 keer vier wijd en uiteindelijk toch nog 15 hits, bleef het doemscenario uit Groningen achterwege. Een Brabantse lefty kon de wedstrijd rustig beëindigen, waardoor het kampioenschap binnen handbereik blijft. Heuglijke feiten tijdens de eeuwig durende partij waren nog de homeruns van Daan Horn en Paparin de Smet (die 2 uit 3 noteerde), waardoor exact dezelfde homerunsluggers op het bord stonden als een week eerder.

Horn, Keet, Smet, 3 homeruns, 11 RBI’s

[Show slideshow]

Apeldoorn, 30 augustus 2009 – Wat een mooie zonnige wedstrijd in de bossen van Gelderland had moeten worden, werd een druilerige middag billenknijpen. De onzichtbare deken van een mogelijk kampioenschap legde duidelijk extra druk op de fielders van HCAW. In het slagperk was de druk minder aanwezig, waardoor na een angstige negende inning in de verlenging de stand eenvoudig kon worden rechtgezet. HCAW2 – WSB, 9 -11

Zonder een aantal cruciale spelers en zonder Joost C. waren de Reserve Reserves met het ideale aantal.Voor de niet-kenners: 10 is perfect, voor een uitwedstrijd. Iedereen maakte dan ook dankbaar gebruik van de mogelijkheid extra batting practice te nemen. Slechts één speler besloot dit extra rondje aan zich voorbij te laten gaan. Onbewust wist de Rus misschien al dat hij een cruciale rol zou gaan spelen in de nabeurt, en dat de swings gespaard moesten worden.

Bukken is spelen
Het veld van Wormen Stealing Bases kende een aantal opmerkelijke groundrules. Hoewel de zandbak in het binnenveld beter geschikt was voor recreëren met een schepje en een emmertje was het strikt verboden genoemde voorwerpen of zelfs zandvormpjes het binnenveld in te nemen. De biels die naast de foutlijn in het linksveld lag bleek een groen alternatief voor werpersplaat van de bullpen te zijn. Hier waren geen speciale regels op van toepassing. Het raken van een laagoverhangende tak in het linksveld echter betekende een zekere touch ‘m all. De umps constateerde verder dat het hekwerk aan alle kanten een regelrechte gatenkaas was, maar dat het bukken naar de bal de onbespeelbaarheid van dit object zou opheffen “Bukken is spelen!”. Daarmee was meteen het Apeldoornse thuisvoordeel geneutraliseerd, de Reserve Reserves hebben immers een aantal van de slechtst bukkende spelers uit de competitie.

Dingers
De start van de wedstrijd was veelbelovend. Moe van het geklaag over zijn te hoge slaggemiddelde en het onevenredig lage aantal ribbies, timmerde Daan-komt-die-hit-Horn de bal direct over het hek. Dat was dan ook direct zijn laatste binnengeslagen punt van de wedstrijd. Het geklaag zal nog wel even aanhouden, maar met een nette 3-uit-5 zal de Huizenaar daar niet echt wakker van liggen. In de vijfde inning legde ook de stramme eerste honkman van HCAW2 de bal over het hek, maar de beste klap van de dag kwam van Yuri Paparin, die met deze rocket eigenhandig het Russische ruimtevaartprogramma nieuw leven in leek te willen blazen. Het moment, lead-off tiende inning, was dodelijk voor de vriendelijke Apeldoorners die even mochten hopen op een sensatie.

Papieren Coach en virtuele beer
Door een late afzegging van één van de broertjes C. moest de Papieren Coach van HCAW de tweedehonkspositie innemen. Geheel in de geest van de afwezige broer vond de eerste de beste grondbal een weg tussen de benen van de tweedehonkman. In de negende inning moest een andere smoes verzonnen worden omdat de vrolijke Amsterdammer inmiddels doorgeschoven was naar de vertrouwde plek tussen twee en drie. In deze inning ging er dan wel geen bal langs, maar het resultaat van de acties was abominabel. Dat er op de scorekaart maar één fout is terug te vinden, zal de Papieren Coach aan z’n functiebenaming te danken hebben. Omdat de beer samen met De Kroket op vakantie was werd deze virtueel uitgereikt aan Remco T. Hij nam 3 van de in totaal 13(!)  keer vier wijd voor z’n rekening en kwam al zijn 6 slagbeurten op de honken, helaas niet resulterend in gescoorde punten. Ook hij zal hier niet minder om slapen, want na 14 wedstrijden aanmodderen is de kunst van het dragbunten dan eindelijk geperfectioneerd.

Kampioenskoers
Met het behaalde resultaat blijft HCAW2 in de race om het kampioenschap van de 2 Klasse A , maar het is niet meer in eigen hand, dus de buit is nog niet binnen. Het goede voorbeeld werd dit weekend in ieder geval gegeven door de collega’s van HCAW 3. Op eigen veld versloegen zij Quick Amsterdam waardoor ze met nog drie wedstrijden te gaan al onbereikbaar zijn geworden voor de concurrentie. Gefeliciteerd KAMPIOENEN!

Reserve Reserves weer op kampioenskoers

Nijmegen, zondag 23 augustus 2009 – De voetbalwedstrijd van NEC tegen Utrecht mocht vanwege een gebrek aan politiemensen niet doorgaan, maar de Nijmeegse burgemeester zag geen gevaar in het ontvangen van de graag geziene gasten uit Bussum. Niet zo verstandig, de Reserve Reserves van HCAW namen de overwinning mee naar huis: 4-6.

De traditie leert dat De Beer altijd tijdens de wedstrijd wordt verdiend, en na de wedstrijd wordt uitgereikt. Vandaag echter leek de beslissing al vóór de warming-up gevallen te zijn. Nog niet eerder werden de Reserve Reserves zó verwend met de invulling van de Bollendienst. Bollendienst is in dit geval eigenlijk een benaming die de lading niet dekt. Na het stevige ritje naar het Zevenheuvelenland werden de heren getrakteerd met een driegangen-menu dat z’n weerga niet kent. De rijk gevulde quiches, in twee verschillende variëteiten, werden afgewisseld met een uitmuntende verse fruitsalade die afgetopt kon worden met een heerlijke bruinglanzende brownie. Gelopen koers, ma Calis wint De Beer, de broertjes het hele volgende seizoende Bollendienst. Het liep anders…

Bere goeie super sub
Na de vijfde inning moest Daan-komt-die-hit-Horn het veld verlaten met verschijnselen van lasogen. Getooid met een geleende zonnebril betrad Ed de Kroket het veld, knipperde een paar keer met z’n ogen en zag dat het goed was. Zonder blikken of blozen posteerde hij zich precies op de plek waar hij de bal voor de laatste nul van de inning uit de lucht kon grijpen. Goeie invalbeurt al dus, maar we zijn er nog niet. Vervolgens loopt hij nonchalant, maar opgewekt, richting dug-out om wat in te zwaaien, gaat staan in het slagperk, en de rest is geschiedenis. Meneer de Kroket nam de bal op de sweet spot van z’n gele slaghout, voelde niets, maar legde daarmee wel de bal over het 4 meter hoge hek. Een hek dat vanwege de grote afstand van de thuisplaat in de volksmond ‘The Invisible Monster’ wordt genoemd. De Reserve Reserves prijzen zich gelukkig dat ze deze gigantische dajakker hebben mogen aanschouwen. Het mag duidelijk zijn, De Beer was voor De Kroket, en ging daarmee aan de neus van ma Calis voorbij. Op 13 september de herkansing, deze keer met betere kansen omdat De Kroket gaat genieten van een welverdiende vakantie.

Braziliaanse heuvelbezetting
In de kantlijn van deze gebeurtenissen werd ook nog een honkbalwedstrijd afgewerkt. HCAW2 was afgereisd met sterwerper Da Souza, maar zonder de betrouwbare bullpen van dit seizoen. De beste werper uit de 2e Klasse A (en omstreken) haalde gelukkig zijn beruchte niveau en domineerde acht sterke innings. Op den duur lukte het de tegenstander zelfs niet eens meer een stootslag langs de werper te krijgen. Jarino Koenen gooide vervolgens de wedstrijd op slot door met één uit (strike-out) en het eerste honk bezet (ploppertje) een 1-naar-6-naar-3 dubbelspel te forceren. Alleen na de derde inning keken de Reserve Reserves tegen een achterstand aan, maar deze werd door een effectief hart van de slagvolgorde netjes weggewerkt. Waarna in de innings die volgden ook de rest z’n steentje bijdroeg. De acht Bussumse honkslagen werden verdeeld tussen zeven verschillende spelers. Teamwork pur sang!

Onder het genot van een alcoholische versnapering herbeleeft de Kroket HET moment

Keetelaar haalt uit met twee imposante doubles

Bussum, vrijdag 14 augustus 2009 – Na het eerbetoon aan de hitsingle Drop it Like it’s Hot in Alkmaar, bleken tijdens de thuisconfrontatie met Alcmaria niet de hoge maar juist de grondballen lastig. Een paar schoonheidsfoutjes daargelaten, wonnen de Reserve Reserves uiteindelijk echter gemakkelijk met 9-3.

Bij een wedstrijd van de Reserve Reserves is de kans dit seizoen circa vijftig procent dat een linkshandige werper op de heuvel start die vervolgens strike-out na strike-out noteert. Waar het normaliter de Braziliaan Da Souza betreft, was het tegen Alcmaria echter zijn bebrilde en ietsje langere evenknie Ban den Brabo. Bij afwezigheid van El Papi Bronner mocht de – normaliter als closer ingezette – werper ditmaal zijn geluk beproeven als starter. Volledig in stijl van eerdergenoemde Da Souza noteerde de eendagsstarter vrij overtuigende cijfers, met 12 strike-outs in 6 2/3 innings.

Het op papier verzwakte HCAW2 – immers, de Kroatische catcher Andrlik, Papi Bronner en Remco Tolenaar ontbraken – toonde tegen het tweede team van Alcmaria weer aan efficiënt te kunnen honkballen. Met een prima rendement uit het aantal honklopers werd gaandeweg de wedstrijd keurig uitgelopen naar een solide 3-0 voorsprong. Daar de werper van de Alkmaarders aardig zijn mannetje stond, hadden de Bussummers tot het einde van de wedstrijd moeite de score verder uit te breiden.

Dit meen je niet
Niet voor het eerst sinds de zomerstop was het De Peanut die de thuisploeg voorzag van aanvallende impulsen. Inmiddels niet eens meer verrassend sloeg de kleine blonde alleskunner luchtig eenmaal de bal ín het hek en eenmaal erover (zij het met een stuit).In combinatie met een lelijke plophit halverwege de wedstrijd, noteerde De Peanut een aardige 3 uit 4 en legde daarmee de basis voor een stevige portie fysieke malheur, want na de negen innings ‘s avonds en een tennispartij eerder op de dag, kon Koene nauwelijks nog lopen.

Twee stuks 1B
Verder was het de avond van twee eerste honkmannen. Voormalig vliegtuigbouwer Fokker mocht plaatsnemen op positie nummer drie en deed van zich spreken. Waar de wedstrijd in Alkmaar werd ontsierd door een aantal gemiste vangballen, bleken ditmaal juist de ‘grounders’ plaaggeesten voor de Bussumse defensie. De onfortuinlijke vliegtuigbouwer werd enkele malen listig het slachtoffer van de wispelturigheid van de stuit, hetgeen het goede gemoed echter niet kon breken. Het ijzersterke credo ‘als je staat heb je zon’ werd overtuigend eer aan gedaan, want de beste man herstelde zich knap met een sluwe stootslag-honkslag. Ook de andere eerste honkman in de selectie deed stevig van zich spreken. Robbert Keetelaar, de man die vaak juist vóór de wedstrijd het beste in vorm is, sloeg weer eens twee brute dajakkers en joeg daarmee drie man over de thuisplaat.

De wedstrijd eindigde uiteindelijk in een solide 9-3 overwinning, waarmee de Reserve Reserves tijdelijk weer opduiken in de top twee van de Tweede Klasse A.

Fokker in z’n element (zonder bal in de buurt dus)

[Show slideshow]

1 2 ►