Apeldoorn, 30 augustus 2009 – Wat een mooie zonnige wedstrijd in de bossen van Gelderland had moeten worden, werd een druilerige middag billenknijpen. De onzichtbare deken van een mogelijk kampioenschap legde duidelijk extra druk op de fielders van HCAW. In het slagperk was de druk minder aanwezig, waardoor na een angstige negende inning in de verlenging de stand eenvoudig kon worden rechtgezet. HCAW2 – WSB, 9 -11

Zonder een aantal cruciale spelers en zonder Joost C. waren de Reserve Reserves met het ideale aantal.Voor de niet-kenners: 10 is perfect, voor een uitwedstrijd. Iedereen maakte dan ook dankbaar gebruik van de mogelijkheid extra batting practice te nemen. Slechts één speler besloot dit extra rondje aan zich voorbij te laten gaan. Onbewust wist de Rus misschien al dat hij een cruciale rol zou gaan spelen in de nabeurt, en dat de swings gespaard moesten worden.

Bukken is spelen
Het veld van Wormen Stealing Bases kende een aantal opmerkelijke groundrules. Hoewel de zandbak in het binnenveld beter geschikt was voor recreëren met een schepje en een emmertje was het strikt verboden genoemde voorwerpen of zelfs zandvormpjes het binnenveld in te nemen. De biels die naast de foutlijn in het linksveld lag bleek een groen alternatief voor werpersplaat van de bullpen te zijn. Hier waren geen speciale regels op van toepassing. Het raken van een laagoverhangende tak in het linksveld echter betekende een zekere touch ‘m all. De umps constateerde verder dat het hekwerk aan alle kanten een regelrechte gatenkaas was, maar dat het bukken naar de bal de onbespeelbaarheid van dit object zou opheffen “Bukken is spelen!”. Daarmee was meteen het Apeldoornse thuisvoordeel geneutraliseerd, de Reserve Reserves hebben immers een aantal van de slechtst bukkende spelers uit de competitie.

Dingers
De start van de wedstrijd was veelbelovend. Moe van het geklaag over zijn te hoge slaggemiddelde en het onevenredig lage aantal ribbies, timmerde Daan-komt-die-hit-Horn de bal direct over het hek. Dat was dan ook direct zijn laatste binnengeslagen punt van de wedstrijd. Het geklaag zal nog wel even aanhouden, maar met een nette 3-uit-5 zal de Huizenaar daar niet echt wakker van liggen. In de vijfde inning legde ook de stramme eerste honkman van HCAW2 de bal over het hek, maar de beste klap van de dag kwam van Yuri Paparin, die met deze rocket eigenhandig het Russische ruimtevaartprogramma nieuw leven in leek te willen blazen. Het moment, lead-off tiende inning, was dodelijk voor de vriendelijke Apeldoorners die even mochten hopen op een sensatie.

Papieren Coach en virtuele beer
Door een late afzegging van één van de broertjes C. moest de Papieren Coach van HCAW de tweedehonkspositie innemen. Geheel in de geest van de afwezige broer vond de eerste de beste grondbal een weg tussen de benen van de tweedehonkman. In de negende inning moest een andere smoes verzonnen worden omdat de vrolijke Amsterdammer inmiddels doorgeschoven was naar de vertrouwde plek tussen twee en drie. In deze inning ging er dan wel geen bal langs, maar het resultaat van de acties was abominabel. Dat er op de scorekaart maar één fout is terug te vinden, zal de Papieren Coach aan z’n functiebenaming te danken hebben. Omdat de beer samen met De Kroket op vakantie was werd deze virtueel uitgereikt aan Remco T. Hij nam 3 van de in totaal 13(!)  keer vier wijd voor z’n rekening en kwam al zijn 6 slagbeurten op de honken, helaas niet resulterend in gescoorde punten. Ook hij zal hier niet minder om slapen, want na 14 wedstrijden aanmodderen is de kunst van het dragbunten dan eindelijk geperfectioneerd.

Kampioenskoers
Met het behaalde resultaat blijft HCAW2 in de race om het kampioenschap van de 2 Klasse A , maar het is niet meer in eigen hand, dus de buit is nog niet binnen. Het goede voorbeeld werd dit weekend in ieder geval gegeven door de collega’s van HCAW 3. Op eigen veld versloegen zij Quick Amsterdam waardoor ze met nog drie wedstrijden te gaan al onbereikbaar zijn geworden voor de concurrentie. Gefeliciteerd KAMPIOENEN!

Reserve Reserves weer op kampioenskoers

Nijmegen, zondag 23 augustus 2009 – De voetbalwedstrijd van NEC tegen Utrecht mocht vanwege een gebrek aan politiemensen niet doorgaan, maar de Nijmeegse burgemeester zag geen gevaar in het ontvangen van de graag geziene gasten uit Bussum. Niet zo verstandig, de Reserve Reserves van HCAW namen de overwinning mee naar huis: 4-6.

De traditie leert dat De Beer altijd tijdens de wedstrijd wordt verdiend, en na de wedstrijd wordt uitgereikt. Vandaag echter leek de beslissing al vóór de warming-up gevallen te zijn. Nog niet eerder werden de Reserve Reserves zó verwend met de invulling van de Bollendienst. Bollendienst is in dit geval eigenlijk een benaming die de lading niet dekt. Na het stevige ritje naar het Zevenheuvelenland werden de heren getrakteerd met een driegangen-menu dat z’n weerga niet kent. De rijk gevulde quiches, in twee verschillende variëteiten, werden afgewisseld met een uitmuntende verse fruitsalade die afgetopt kon worden met een heerlijke bruinglanzende brownie. Gelopen koers, ma Calis wint De Beer, de broertjes het hele volgende seizoende Bollendienst. Het liep anders…

Bere goeie super sub
Na de vijfde inning moest Daan-komt-die-hit-Horn het veld verlaten met verschijnselen van lasogen. Getooid met een geleende zonnebril betrad Ed de Kroket het veld, knipperde een paar keer met z’n ogen en zag dat het goed was. Zonder blikken of blozen posteerde hij zich precies op de plek waar hij de bal voor de laatste nul van de inning uit de lucht kon grijpen. Goeie invalbeurt al dus, maar we zijn er nog niet. Vervolgens loopt hij nonchalant, maar opgewekt, richting dug-out om wat in te zwaaien, gaat staan in het slagperk, en de rest is geschiedenis. Meneer de Kroket nam de bal op de sweet spot van z’n gele slaghout, voelde niets, maar legde daarmee wel de bal over het 4 meter hoge hek. Een hek dat vanwege de grote afstand van de thuisplaat in de volksmond ‘The Invisible Monster’ wordt genoemd. De Reserve Reserves prijzen zich gelukkig dat ze deze gigantische dajakker hebben mogen aanschouwen. Het mag duidelijk zijn, De Beer was voor De Kroket, en ging daarmee aan de neus van ma Calis voorbij. Op 13 september de herkansing, deze keer met betere kansen omdat De Kroket gaat genieten van een welverdiende vakantie.

Braziliaanse heuvelbezetting
In de kantlijn van deze gebeurtenissen werd ook nog een honkbalwedstrijd afgewerkt. HCAW2 was afgereisd met sterwerper Da Souza, maar zonder de betrouwbare bullpen van dit seizoen. De beste werper uit de 2e Klasse A (en omstreken) haalde gelukkig zijn beruchte niveau en domineerde acht sterke innings. Op den duur lukte het de tegenstander zelfs niet eens meer een stootslag langs de werper te krijgen. Jarino Koenen gooide vervolgens de wedstrijd op slot door met één uit (strike-out) en het eerste honk bezet (ploppertje) een 1-naar-6-naar-3 dubbelspel te forceren. Alleen na de derde inning keken de Reserve Reserves tegen een achterstand aan, maar deze werd door een effectief hart van de slagvolgorde netjes weggewerkt. Waarna in de innings die volgden ook de rest z’n steentje bijdroeg. De acht Bussumse honkslagen werden verdeeld tussen zeven verschillende spelers. Teamwork pur sang!

Onder het genot van een alcoholische versnapering herbeleeft de Kroket HET moment

Keetelaar haalt uit met twee imposante doubles

Bussum, vrijdag 14 augustus 2009 – Na het eerbetoon aan de hitsingle Drop it Like it’s Hot in Alkmaar, bleken tijdens de thuisconfrontatie met Alcmaria niet de hoge maar juist de grondballen lastig. Een paar schoonheidsfoutjes daargelaten, wonnen de Reserve Reserves uiteindelijk echter gemakkelijk met 9-3.

Bij een wedstrijd van de Reserve Reserves is de kans dit seizoen circa vijftig procent dat een linkshandige werper op de heuvel start die vervolgens strike-out na strike-out noteert. Waar het normaliter de Braziliaan Da Souza betreft, was het tegen Alcmaria echter zijn bebrilde en ietsje langere evenknie Ban den Brabo. Bij afwezigheid van El Papi Bronner mocht de – normaliter als closer ingezette – werper ditmaal zijn geluk beproeven als starter. Volledig in stijl van eerdergenoemde Da Souza noteerde de eendagsstarter vrij overtuigende cijfers, met 12 strike-outs in 6 2/3 innings.

Het op papier verzwakte HCAW2 – immers, de Kroatische catcher Andrlik, Papi Bronner en Remco Tolenaar ontbraken – toonde tegen het tweede team van Alcmaria weer aan efficiënt te kunnen honkballen. Met een prima rendement uit het aantal honklopers werd gaandeweg de wedstrijd keurig uitgelopen naar een solide 3-0 voorsprong. Daar de werper van de Alkmaarders aardig zijn mannetje stond, hadden de Bussummers tot het einde van de wedstrijd moeite de score verder uit te breiden.

Dit meen je niet
Niet voor het eerst sinds de zomerstop was het De Peanut die de thuisploeg voorzag van aanvallende impulsen. Inmiddels niet eens meer verrassend sloeg de kleine blonde alleskunner luchtig eenmaal de bal ín het hek en eenmaal erover (zij het met een stuit).In combinatie met een lelijke plophit halverwege de wedstrijd, noteerde De Peanut een aardige 3 uit 4 en legde daarmee de basis voor een stevige portie fysieke malheur, want na de negen innings ‘s avonds en een tennispartij eerder op de dag, kon Koene nauwelijks nog lopen.

Twee stuks 1B
Verder was het de avond van twee eerste honkmannen. Voormalig vliegtuigbouwer Fokker mocht plaatsnemen op positie nummer drie en deed van zich spreken. Waar de wedstrijd in Alkmaar werd ontsierd door een aantal gemiste vangballen, bleken ditmaal juist de ‘grounders’ plaaggeesten voor de Bussumse defensie. De onfortuinlijke vliegtuigbouwer werd enkele malen listig het slachtoffer van de wispelturigheid van de stuit, hetgeen het goede gemoed echter niet kon breken. Het ijzersterke credo ‘als je staat heb je zon’ werd overtuigend eer aan gedaan, want de beste man herstelde zich knap met een sluwe stootslag-honkslag. Ook de andere eerste honkman in de selectie deed stevig van zich spreken. Robbert Keetelaar, de man die vaak juist vóór de wedstrijd het beste in vorm is, sloeg weer eens twee brute dajakkers en joeg daarmee drie man over de thuisplaat.

De wedstrijd eindigde uiteindelijk in een solide 9-3 overwinning, waarmee de Reserve Reserves tijdelijk weer opduiken in de top twee van de Tweede Klasse A.

Fokker in z’n element (zonder bal in de buurt dus)

[Show slideshow]

1 2 ►

HCAW2 noteert vierde overwinning tegen titelkandidaat

Heiloo, zondag 9 augustus 2009 – De Reserve Reserves van HCAW moesten het op de zonnige zondag na het veelbesproken huwelijk van Remco Tolenaar – de meest gezochte man van de website reservereserves.com – opnemen tegen de koploper uit de roemruchte Tweede Klasse A. HCAW2 won met 5-8 bij de beulen uit Noord-Holland, in een wedstrijd die werd gedomineerd door het spreekverbod van de korte stop.

De wedstrijd in Heiloo kende een sfeer anders dan alle voorgaande edities. Hoewel linkshander Da Souza ook tegen Double Stars weer negen innings gooide met een belachelijk hoog aantal strike-outs, Paparin de Smet 1.000 sloeg, ook El Albiño weer twee hits noteerde en Ed de Kroket soeverein oogde als altijd, was het een uitzonderlijke zondag.

Pronktocht met parels
Zo had voormalig Reserve Reserve Daco zo’n 11.000 kilometer gevlogen om de wedstrijd te aanschouwen, en verwelkomde de bezoekerstribune de kersverse vriendinnen van eerdergenoemde Albiño alsook De Peanut. Met name het laatste was opvallend, aangezien De Peanut allerminst bekend staat om zijn pronktochten met de parels van het vrouwelijk geslacht. Desalniettemin viel enkele malen het woord ‘verkering’, hetgeen doet vermoeden dat er mogelijk ernst in het spel is.

Speculaties
De allesoverheersende stempel op de wedstrijd kwam echter op naam van de korte stop van dienst, wiens naam we om veiligheidsredenen geheim zullen houden. De beste man had zich de vrijheid gepermitteerd bij ‘het huwelijk’ twee dagen eerder een vrouw mee te nemen, met – niet geheel onbelangrijk – een vergelijkbare DNA-structuur en identieke achternaam als de langste Reserve Reserve. Een boute schaak uiteraard, die leidde tot vele vragen gedurende het gehele verblijf in Heiloo. De veteraan in het middelpunt van de belangstelling had zichzelf EN de zus in kwestie echter een waterdicht spreekverbod opgelegd, waardoor speculaties hoogtij vieren.

Vier zeges
De soft-erotische sluier over de tweestrijd ten spijt, won HCAW2 wel gewoon het treffen met de Double Stars, waardoor het aantal overwinningen tegen de top twee dit seizoen komt op vier maar liefst. De wedstrijd eindige in een verdiende 5-8, waardoor ook de Bussummers uitzicht houden op de titel.

[Show slideshow]

1 2 ►

Trage maar ijzersterke tuinvirtuoos gaat 3 uit 4 en wint de beer

Bussum, vrijdag 31 juli 2009 – Het treffen tussen TIW Survivors en HCAW2 is geëindigd in een ietwat teleurstellend schouwspel met een weinig spannend slot. Over de gehele linie bleek de thuisploeg net iets sterker dan het gehavende team uit Diemen. De wedstrijd resulteerde in een 10-3 einduitslag met het weekend nog voor de boeg. Zelfs de stop van 1:58 minuten voor de ondergaande zon kon daar niets meer aan veranderen.

Hoewel de kantine in eerste instantie gesloten bleef voor de derby tussen Survivors uit Diemen en de Reserve Reserves uit Bussum, was de sfeer in de honkbalvallei reeds voor de start vertederend. Onder het genot van de nostalgische klanken van ‘Love is in the Air’ en de vette wrapjes shoarma van de Paaps werkten beide ploegen een gedegen pre-game af.

Niet te vermurwen
De wedstrijd startte vervolgens met een ijzersterke Papi Bronner op de heuvel en de licht geblesseerde edoch niet te vermurwen Bouwman op het eerste honk. De startend werper – die voor de gelegenheid zijn manen weer had laten kappen – wisselde met speels gemak fastballs, curveballs en side-arms af en liet de bezoekers in de eerste inning volstrekt kansloos. Naarmate de innings vorderde, nam de controle echter af en zoals een echte Simba betaamt, ontpopte de Naardense Amsterdammer zich tot een ware wildebras. Mede met dank aan de sterk keepende catcher Koene, noteerde Papi uiteindelijk overtuigende werpcijfers na een vijftal innings, met liefst zeven strike-outs.

“Zo traag als stront”
De Braziliaanse tuinvirtuoos Jariño deed zijn reputatie eer aan en stond aanvallend zijn mannetje met drie knijterharde dubbels. Hoewel een van deze line-drives eigenlijk goed was voor een triple, durfde de thuisploeg niet te klagen over dat hij driemaal het tweede honk bereikte, aangezien de snelheid van de hovenier niet tot superlatieven maant. Ook El Abiño deed weer van zich spreken in aanvallend opzicht, evenals de semi-Kroatische ‘soon-to-be-a-father’ Andrlik. Tot veler teleurstelling ging de Peanut nul uit drie, een onverklaarbare score na de bom van een week eerder.

Oh, oh, Sombrero
Volledig in strijd met het spel van voor de zomerstop, waren het ditmaal niet de Bussummers die Sombrero’s noteerden, nee het was de opponent. Drie spelers van de Survivors zagen de drie K’s achter de naam, waarvan eentje zelfs vier. Het meest leerzame moment van de wedstrijd geschiedde in de achtste inning, toen een honkloper na een honkslag op weg was terug naar de dug-out toen hij erachter kwam dat dit toch niet de bedoeling was. Klaarblijkelijk mag een loper op het eerste honk rustig zeven meter uit de loopbaan stappen, om vervolgens – getikt en wel – veilig terug te keren naar het kussen. Enfin, een leerzame les zo op de vrijdagavond.