Da Souza gooit bijna no-hitter

De eerste wedstrijd na de zomerstop was een weerzien met de melange uit het verre Oldenzaal. De ploeg – samengesteld uit spelers wisselend actief voor verschillende regioteams – was het seizoen zwak gestart, maar heeft zich inmiddels knap herpakt. Een van de redenen voor de opzienbarende wederopstanding is het aantrekken van een inmiddels beruchte Amerikaanse sterwerper. Ook de Reserve Reserves wisten zich echter te versterken in de zomerstop. Zo leverde De Peanut zijn contract in bij de Pioniers uit Hoofddorp ten faveure van een stekje op de bank in Bussum.

Bussum, zondag 26 juli 2009 – De wedstrijd HCAW2 – RUN’71 liet zien hoe makkelijk honkbal kan zijn. Hubert noteerde bijna een no-hitter, Koene sloeg de bal moeiteloos het hek in en honkje voor honkje werd über-efficient de tegenstander verslagen. Zo simpel kan het spelletje zijn soms. Eindstand: 6 – 0 voor de Reserve Reserves.

Dommage
Een ding dat onveranderd is gebleven, is de zelden aflatende vorm van southpaw Da Souza. Na een uitstapje naar het eerste team van HCAW, stond Jeroen Hubert deze zondag gewoon weer waar hij hoort, op de heuvel bij het tweede team. Bijna zoals te doen gebruikelijk gooide de kleine Huizenaar soepeltjes de negen innings vol, en eveneens niet geheel verwonderlijk, noteerde hij een indrukwekkend hoog aantal strike-outs: 17. Zoals dit cijfer doet vermoeden, kende de dominantie van de lefty ditmaal weinig grenzen. Pas na liefst 8 1/3 inning noteerden de bezoekers de eerste – jawel, de eerste – honkslag van de wedstrijd. Menig jinx van Remco Tolenaar ten spijt, miste Hubert dus slechts op een haar een heuse no-hitter. Dommage dus. Weekje wachten dan maar weer…

Welja
Zoals eerder gememoreerd had Run ’71 zich halverwege het seizoen versterkt met een Amerikaan. Gelijk de verhalen bleek de fastball stevig, de curveball bruut en de change-up smerig. Van meet af aan hadden de Reserve Reserves dan ook moeite om de honken te bereiken op het sterke werpen van de man uit de VS. Met name de breaking ball stelde de Bussummers voor raadsels en bleek keer op keer te machtig. Gelukkig kan het honkbalgilde op dit soort momenten steevast rekenen op de ruim veertigjarige puber die ze Peanut noemen. Koud van de bank, ruim een jaar geen swing gemaakt, de BP maar overgeslagen en let wel, met een lichaamslengte van ca. 1,24 meter, joeg hij prompt de eerste de beste slagbal – uiteraard een curve nota bene – vol in het hek. Hopsakee. In het linksveld, daar waar de wind hard tegen stond…

Bring ‘m over
Het grootste winstpunt van de wedstrijd – naast een bijna-no-hitter, een imposante terugkeer van Frankie Koene en de 6-0 eindstand – was wellicht het gegeven dat de nieuwe aanpak tijdens de BP zichtbaar vruchten afwierp. Het eindeloze ‘bring him over’, ‘bring him in’ tijdens de pre-game werd tijdens deze lastige wedstrijd buitengewoon goed in de praktijk gebracht. Disciplinair sprokkelden de HCAW’ers de honkjes bij elkaar om uiteindelijk gretig de zestal puntjes te scoren. Paparin de Smet en Ibo ban den Brano (zij het soms op licht onorthodoxe wijze) noteerden beiden liefst drie ‘bring him overs’, waarmee de schaarse honkslagen van vooral de gebroeders Calis dankbaar werden verzilverd.

Groningen, zondag 28 juni 2009 – Caribe uit. Altijd lastig. Sterker nog: té lastig. Het werd 16-15.

Laten we er niet te veel woorden aan vuil maken. Het was heet. Snikheet. Tijdens de lange rit naar het hoge noorden werden de kamelen van Imca begroet, alvorens de Reserve Reserves het veld van de Groningers betraden. Paparin had nog de moeite genomen de HCAW’ers te voorzien van pannenkoeken, maar het mocht niet baten…

De mannen van Caribe waren iets beter voorbereid op de brandende zon dan de overwegend (zeer) blanke Bussummers. En dat bleek. De slagploeg van Caribe was feller, sneller en sterker dan de aanvallers uit ’t Gooi. Maar belangrijker nog, de Groningers waren sterker dan de werpers van de Reserve Reserves. Geen van de drie pitchers die dit seizoen zo vaak al domineerden, bleek opgewassen tegen het agressieve spel van de thuisploeg. Het resultaat? Hits. Hits, hits, hits.

HCAW kwam voor, Caribe kwam terug. HCAW kwam achter, maar maakte gelijk. Caribe kwam achter, maar won. 16-15 dus. De pizza’s waren prima, maar smaakten slecht. De wedstrijd bleef nog lang door de hoofden van de werpers spoken. Het is zomerstop gelukkig. Goddank.

HCAW hervindt vorm in latent omkoopschandaal

Huizen, woensdag 24 juni 2009 – HCAW2 lijkt de vorm te hebben hervonden. Met een beetje hulp van de tegenpartij en een groot aandeel van de prima presterende pitching staff, versloegen de Reserve Reserves de rivaal uit Huizen voor de derde maal dit seizoen: 1 – 4.

Aan de vooravond van de terugkeer van ‘de Peanut’ moest op een warme woensdagavond worden afgerekend met de nabijgelegen concurrent uit Huizen. Na twee overwinningen op de streekgenoot eerder dit seizoen, was een derde zege allerminst vanzelfsprekend, aangezien de Reserve Reserves kampten met een bescheiden vormcrisis. Gelukkig kan (een matige) vorm omslaan als een blad, iets dat de Bussummers zichzelf ook maar hadden wijsgemaakt.

Sweetboy
Rechtstreeks van zijn bureautje bij een der grootste mediabureaus ter wereld, was het Papi Bronner die de heuvel betrad namens de bezoekers van HCAW2. Menigeen vraagt zich wellicht af wie z’n kind nou Papi noemt, maar eenieder die de lange adonis deze avond aan het werk zag, weet wel beter. Navraag bij onze Antilliaanse vrienden wees al uit dat Papi de Latijns-Amerikaanse geuzenterm is voor de welbekende ‘Sweetboy’. En wat is een Sweetboy? Welnu, een Papi…

Toch echt .700
Ondanks de magere voorbereiding waren de daden van de Papi groots. De fastball was stevig, de curba’s venijnig en de oplettende toeschouwer ontwaarde soms zelfs een side-arm. Het moge dan ook geen verrassing zijn dat de werper de sterke slagploeg van Be Wild! Zuidvogels overtuigend onder bedwang hield. Ook oud-HCAW’er Makkinje – die naar eigen zeggen toch echt .700 slaat – noteerde geen enkele honkslag. Slechts een enkele Zuidvogel bereikte de honken, en mocht Huizen nog enige ambitie koesteren, dan werd deze prompt de kop in gedrukt door het sterke veldspel van de semi-Kroatische catcher Andrlik, Eric Calis op het derde, of vliegtuigbouwer Fokker op het eerste honk.

Bribe?
Om een wedstrijd te winnen geldt echter ook in de Tweede Klasse dat er ook gescoord moet worden. In tegenstelling tot de afgelopen weken – waarin de Reserve Reserves de slaggemiddelden fors zagen kelderen – vielen er nu aardig wat honkslagen te noteren. Een beetje hulp daarbij kreeg HCAW van de derde honkman van de thuisploeg, die in drie innings liefst vier ongelukkige momenten kende, waardoor de nummer drie van de ranglijst (de Reserve Reserves) uitliep naar een tamelijk comfortabele voorsprong. Maar ook zonder het latente omkoopschandaal werd het verschil gemaakt, want waar slechts een enkele slagman geen honkslag sloeg, noteerden de anderen er minimaal twee. Zo ook bijvoorbeeld Ed de Kroket en Remco Tolenaar, die mooie dajakkers produceerden.

GGL: “ik lijk grip op groep te verliezen”

Bussum, vrijdag 19 juni 2009 – HCAW2 heeft voor de tweede maal op rij verloren. Op eigen veld gingen de Reserve Reserves onderuit tegen Pioniers uit Hoofddorp: 3-4. Hoewel de Grote Grijze Leider (GGL) na afloop aangaf zijn grip op de groep te verliezen, waren er wel degelijk lichtpuntjes op deze vrijdagavond.

Omdat Pedro Paul, geen zin heeft om voor de derde maal op rij een zuur stukje te schrijven, draait dit wedstrijdverslag grotendeels om de positieve punten van de wedstrijd tussen de tweede teams van HCAW en Pioniers. Slechts twee zinnen zullen worden gewijd aan de nipte nederlaag tegen de Hoofddorpers, de rest betreft een eerbetoon aan de heren Fokker, Kroket en Albiño.

Het ‘executive summary’
De wedstrijd: de zon scheen fel, de slagmensen zagen weinig, maar de bezoekers scoorden vier punten op het werpen van De Souza en Bronner. Waar mede door doorgeschoten ballen de Pioniers op voorsprong kwamen, liet de thuisploeg vooral lopers achter op de honken.

Gekapt, geschoren en gestopt (?)
Het meest voorname hoogtepunt van de avond was het optreden van voormalig vliegtuigbouwer Sander Fokker. Gekapt en geschoren nam de KPMG’er aanvankelijk plaats op de bank, om op tweederde van de wedstrijd het rechtsveld te betreden. Niet alleen zijn inspirerende aanwezigheid en doordachte coaching maakten indruk, maar tevens zijn dijk van een honkslag in de achtste inning. Het schijnt dat de Overvener momenteel zelfs overweegt zijn spikes aan de wilgen te hangen, om op zijn hoogtepunt te kunnen stoppen. Het zou een groot verlies betekenen voor de honkbalsport…

1,3 miljard Chinezen
Een eerbetoon verdient ook Jopie Albiño Calis. De man die in de afgelopen zes wedstrijden liefst twaalf honkslagen noteerde, deed ook ditmaal aanvallend van zich spreken. Volledig naar het hart van voormalig Reserve Reserve Frankie ‘de Peanut’ Koene, sloeg de blonde tweedehonkman keer op keer spijkerhard door het midden, waarmee hij de honken bevolkte zoals Chinezen Westelijk Azië. Albiño is ontegenzeggelijk momenteel de meest constante factor aan slag bij HCAW, en hij is niet eens heel onaantrekkelijk!

C’est la Croquette!
De laatste loftuiting dient – logisch – niet de minste van de Reserve Reserves: Ed de Kroket Dijksma. Niet zozeer zijn prestaties, hoewel de kroket een aantal verdienstelijke vangballen liet noteren, maar vooral zijn uitstraling, kersverse vaderschap en eindeloze wijsheid hielden de manschappen van de GGL op de been. Het is te hopen dat de Kroket zijn onbaatzuchtige en tomeloze inzet ook na de zomerstop zal voortzetten, zodat de Bussummers de titelstrijd zullen kunnen hervatten.

HCAW verliest bij Petrels: wat een k*tdag

Purmerend, zondag 14 juni 2009 – Het is hoogst twijfelachtig of HCAW2 zich over twee weken kan laten kronen tot ‘der Sommermeister’. Na de wanvertoning op eigen veld tegen Herons, gingen de Reserve Reserves een week later de mist in bij Flying Petrels: 6-4. Door een schrijnend gebrek aan slagkracht werd HCAW op de ranglijst gepasseerd door Double Stars en Zuidvogels.

Hoewel de resultaten bij de Bussummers recentelijk tegenvallen, blijft de teamspirit vooralsnog fier overeind. Met slechts zeven honkslagen – waarvan drie van El Albino Jopie Calis – ligt een depressie echter op de loer en zal het niet lang meer duren vooraleer de Grote Grijze Leider represailles treft.

Gelukkig doet hoop leven, want de wil om voor elkaar te zorgen is bij de HCAW’ers hartverwarmend. Zowel Ed de Kroket als Ibo ban den Brano hadden voor de gelegenheid een gezond maaltje voorbereid, waarbij de heren werden getrakteerd op achtereenvolgens pastasalade en traditionele pistoletjes. De voedingsbodem ten spijt, bleek de start van de bezoekers deze zondag desastreus. De geheimzinnige ‘oblique-blessure’ brak ditmaal Papi Bronner op, waardoor de lange adonis niet de dominantie had van eerder dit seizoen. Een teleurstellende 6-0 achterstand was het vroege gevolg, waarna de ‘Sweetboy’ op de heuvel werd vervangen door de debuterende Ban de Brano.

Een beetje jammer deze middag, waren vooral ook de herhaaldelijke dubbelspelen van de Petrels. Zo schaars als de honklopers waren, zo scheutig waren de grondballen. Absolute hoofdrolspeler hierin bleek de Braziliaanse tuinvirtuoos Jariño, die keer op keer te traag bleek om het eerste honk te bereiken…

De score van de thuisploeg bleef in het vervolg van de wedstrijd nog wel beperkt tot de zes punten, maar helaas waren de vroeger zo gevreesde Reserve Reserves niet bij machten om verder te komen dan een teleurstellende 6-4. Gelukkig was er eten te over in het warme Purmerend, was verder was het echt gewoon een k*tdag. Nieuwsgierig naar wat de vrijdagavondwedstrijd biedt, leven de mannen van HCAW daarom inmiddels verbeten toe naar de volgende confrontatie, uit op eerherstel en op jacht naar de punten.