Twee wedstrijden voor de start van de zomerstop, was het aan de mannen van HCAW3 om de druk op koploper UVV op te voeren, om uiteindelijk in de nazomer alsnog een gooi te kunnen doen naar de felbegeerde titel in de Tweede Klasse A. De Grote Kale Leider begreep de ernst van de situatie en deed een beroep op een goed stel veteranen, gecompleteerd door een ijzersterke key stone en een gretige aangewezen slagman.Hoewel de Double Stars eerder dit seizoen in Heiloo nog te sterk waren voor de dapperen uit het Gooi, bleken ze hier op deze 28^e juni aanmerkelijk minder tegen opgewassen. Werper van dienst was Jeroen Hubert, die zijn uitstekende vorm bij avondwedstrijden eer aan deed en de tegenstander vrijwel kansloos liet. Met liefst 12 strike outs, dreef hij de vijandige slagploeg vele malen tot wanhoop.  

De Double Stars waren dan ook in geen velden of wegen te bekennen en omdat HCAW dit volledig in stijl zo wilde houden, werd de vooraf gevreesde werper Roussou met louter singles huiswaarts gewezen. Na twee innings was de marge al dusdanig, dat de wanhopigen uit Noord-Holland Noord niet meer wisten waar ze het hadden. De Bussumse overmacht resulteerde uiteindelijk in een overwinning van 12-3, overtuigend verkregen door een 17-tal hits. Geen doubles, geen triples, geen homeruns. Neen. Louter singles velden de gasten. Een speciale vermelding gaat naar Papi, die zijn eerste hit in anderhalf jaar noteerde, overtuigend geslagen in het rechtsveld. 

De statistiekenarbitrage moet zich nog buigen over het feit of het precieze honkslagtotaal wellicht iets anders uitvalt, in verband een dubieuze fout zes veroorzaakt door de Peanut. De kleine blonde alleskunner – in de beginmaanden van het seizoen goed voor de ene na de andere dajakker, maar momenteel woonachtig in een slumpje – zag zijn zeldzame linedrive recht op de korte stop afvliegen. Als een ware eerste honkman strekte de binnenvelder de arm om de weliswaar steenharde bal gemakkelijk te vangen en te verwerken tot potentiële triple play. Maar helaas voor de beste man, stuiterde de bal op de flap van zijn handschoen, waardoor niets restte dan het incasseren van een tweetal punten. De immer objectieve scorer noteerde een fout zes, stuitend op felle weerstand van de kleine gymleraar.  

De wedstrijd kende behalve het uitmuntende optreden van verdediging en aanval drie smetjes. Het uitvallen van de plaatscheidsrechter halverwege de wedstrijd was weliswaar nog te overzien, de naar het zich laat aanzien lieskneuzing van Tomba Urbanus was een forse aderlating, nog maar te zwijgen over de naar later bleek scoreblokontheiliging door Frankie Koene (de fout zes bleek ineens een honkslag…). Kleine sterren vallen diep, zo werd bewezen op deze verder mooie woensdagavond.  

Peter Paul

Het moet 30 graden zijn geweest, met een luchtvochtigheid van 80 procent, zo vermoed ik. Misschien dat Bill Froberg het kan vertellen, want de manager van het nationale AAA-team was zowaar komen kijken en had zijn meetinstrumenten meegenomen. Niet omdat Hubie nu zo hard gooit, want dat is gemeengoed in de 2^e Klasse A. Nee, de speedgun was uit het stof gehaald voor een 16-jarig Antilliaans/Gronings snotjoch, dat klaarblijkelijk spijkerharde ballen gooit. Spijkerhard blijkt een goede omschrijving, want dat is waar hij gooide, het wonderkind: recht over de spijker. De klok bij Bill bleef weliswaar staan op 83 mph, maar belangrijker nog, de hits vlogen hem om de oren. Het waren de veteranen (hebben we ook ‘niet-veteranen’ eigenlijk?) die aanvallend het voortouw namen. Jariño – de Braziliaanse tuinvirtuoos is terug! – sloeg 3 uit 4 en niemand minder dan de GKL beleefde zijn finest hour en noteerde een overtuigende 4 uit 5.

Het dient gezegd, de omstandigheden waren niet mals. De hitte – zoals gezegd – bracht vooral de blanke spelers (deze speelden overwegend aan Bussumse zijde) pap in de benen en de wind stond vol het veld uit. Lekker voor een werper dus K, zeker als je op het kleine tweede veld van HCAW speelt. Zo ontwikkelde de wedstrijd zich al snel in een slagduel pur sang, waarbij de pitchers het niet gemakkelijk hadden. Het ontbreken van de werpheuvel, maakte de uitdaging compleet.

Desalniettemin weerde Hubert zich kranig en liet hij na 5 2/3 innings de niet onverdienstelijke cijfers 5-2-8-3 noteren. Hij werd opgevolgd door aangewezen slagman Ivo, die bij afwezigheid van Papi mocht werken aan zijn ritme. Hoewel het laatstgenoemde zichtbaar ontbrak bij de nieuwbakken vrijgezel, wist hij er een benauwde zege uit te slepen, zijn 3 1/3 inning afsluitend met de cijfers 3-0-7-3.Waren er nog andere noemenswaardige gebeurtenissen? Wellicht de imposante pre-game batting practices van Daan Horn (waar bleven die dajakkers in de wedstrijd?) en van de kennelijk niet wedstrijdfitte Robbert Keetelaar, of toch de aanwezigheid misschien van de goed leidende vrouwelijke hoofdscheidsrechter? De beer ging in ieder geval naar Tomba. Volledig verdiend natuurlijk…

Peter Paul

Herons uit. Het weerzien met oude vrind Jeroen Deken bracht niet de vreugde waar vanuit het Bussumse op gehoopt werd. In tegendeel.

De pre-game wees al fijntjes uit dat de kosmische verhoudingen overhoop lagen. Keetelaar deed openlijk een buikspierwork-out (!!?), Jarno kreeg een flip op zijn lip en de bollen bleken wraps. De gezaaide verwarring had zichtbaar zijn weerslag op ons spel…Na een goed half uur wachten op de veldscheids, ging het enigszins flets ogende HCAW goed van start. Daan kwam al in de eerste inning op het honk door een fout van de werper, waarna Yuri Paparin liet zien ook mét kind hits te kunnen slaan en de gelegenheidsderdehonkman over de thuisplaat bracht. De euforie werd echter snel getemperd door het abominabele optreden van startend werper Papi (sorry Paaps K). Werd hij op de training nog gevierd om zijn daverende slagkracht, van enige kracht was in Heerhugowaard helaas geen sprake…Na drie innings keek de Gooise delegatie dan ook aan tegen een niet eens heel geflatteerde 8-1 achterstand. Klaarblijkelijk is voormalig topwerper Deken erin geslaagd zijn manschappen ook aan slag vooruit te helpen, aangezien de mannen uit het noorden aanvallend goed bleken.

Waar de Kop van Noord-Holland zich aanvallend wel liet gelden, bleef het aan Bussumse zijde akelig rustig. Alleen de eerder geroemde Paparin leek zich aan de slagmalaise te onttrekken, vergezeld door Jeroen Hubert die er als reliever in slaagde de wedstrijd nog bijna vijf innings lang spannend te houden en tevens 2 uit 4 sloeg.

Een opleving in de 7^e inning deed de hoop op succes in de HCAW-harten nog even oplaaien, maar twee punten binnengebeukt door De Kroket ten spijt, bleef de marge tot aan het eind een brug te ver. Zelfs een zinderende bom – huizenhoog in het rechtsveld en minstens 140 meter ver – van Paparin (hij eindigde met 3 uit 4), kon daar niets meer aan veranderen.

De eindstand werd uiteindelijk 11-6 voor de thuisploeg. De beer ging naar de Papa(rin) die zijn knuppel terugvond en het woord van de dag kwam van Ed: bunzing bleek de sentimenten op deze 15^e juni verrassend treffend te verwoorden.

  

(Terug van weggeweest) Peter Paul

Afgelopen zondag stond een zware wedstrijd op het spel! Niet alleen omdat onze (voornamelijk Amerikaanse) vrienden uit Oldenzaal op bezoek waren, maar vooral vanwege het feit dat de fysieke gesteldheid van meer dan helft van ons team beneden alle peil is. Met als hoogtepunt de stijve nek van Ed, die hij, naar het schijnt, heeft opgelopen na het ondergaan van een swaffel demonstratie van één van zijn gekleurde plaatsgenoten.

Mede dankzij, onze altijd goed invallende, Nicky H. waren wij toch in staat om 9 man ter been te krijgen en kon de wedstrijd beginnen. En een leuke wedstrijd zou het worden! Verrassend vooral! Waarom verrassend? Omdat we direct na op achterstand gezet te zijn weer op voorsprong kwamen. Omdat Paparin voor het eerst in zijn loopbaan (bij mijn weten) een ‘looking’ strike-out heeft gehad. Omdat Paparin voor het eerst in zijn loopbaan zelfs een tweede ‘looking’ strike-out heeft gehad. Omdat Tomba zowaar een home-run wist te slaan (OK, het was veld 2, maar toch…..). Omdat onze 3,4,5 hitters gezamenlijk hooguit 1x op het honk zijn gekomen. Omdat Hubie een complete game gooide. Omdat de coach Milan twee sacrifice bunts heeft laten neerleggen. Omdat Keet het een kut spel vindt. Omdat Nick gaat stelen in de 9e inning met 0 uit, 6-5 achter, en toch save is. Omdat de coach het advies van gelegenheids fan Fokker in de wind slaat om wederom te bunten. Omdat Daan, ondanks dat hij 5 keer het wipe-off teken mistte, maarliefst 5 uit 5 wist te slaan en op bijna alle belangrijke momenten doorkwam met een honkslag!!! Omdat Daan blijkbaar goed speelt tegen ploegen uit het Oosten. En tot slot omdat we na het ogenschijnlijke weggeven van de wedstrijd in de 9e inning (van 5-3 naar 5-6) uiteindelijk toch nog met 7-6 weten te winnen.

Kortom: een erg verrassende, leuke en sportieve wedstrijd met een erg lekker einde. Over lekker gesproken, de bollen van Paparin waren zeer geslaagd, maar ik kan het toch niet verhelpen om uit te kijken naar de ‘Super carpaccio’ met Dordrechtse omvang die Remco volgende week mee zal gaan torsen!!Papi

Volledig opgeladen, gemotiveerd, zongebruind en versterkt met Peter C. Smit en Martin Tolenaar uit het vierde team, maakte HCAW’s reserve reserves zich op Eerste Pinksterdag 2008 op voor de titanenstrijd bij UVV. Hoewel de voorbeschouwing niet in het voordeel van de Bussumers uitviel – de GKL zat in Rome, Danny Thiebout Wout nog steeds in de lappenmand, Yuri ‘Paparin’ de Smet voelde zijn hammetjes te nadrukkelijk en UVV had zich versterkt met een brute yank – begon HCAW niet onverdienstelijk aan de wedstrijd.Al in de eerste inning toonde Allen Weerbaar haar aanvallende intenties. Milan Andrlik sloeg een fijne opposite field single, waarna hij zichzelf met een uitstekende early steal in scoringspositie bracht. Met twee nullen op het scorebord, deed Keetelaar vervolgens waar hij goed in is, en hamerde de bal naar het midveld voor een imposante double en eveneens de eerste run.

Het bleek meteen de laatste Gooise voorsprong van de dag. Al in de gelijkmakende eerste inning kwamen de Utrechters gelukkig op gelijke hoogte, door een matig uitgevoerde rundown tussen één en twee, waarbij een mazzelende loper vanaf drie voor de gelijkmaker kon tekenen. Ondanks het goede werpen van Hubert, bleef de vijandige slagploeg goed druk zetten op de licht aangeslagen verdediging, waarna eveneens meteen de 2-1 werd genoteerd.Back-to-back geraakt werpers in de derde inning van respectievelijk Ed de Kroket en Yuri de Smet, brachten de spanning echter terug in de wedstrijd. Mede dankzij een slippertje van voormalig Triple A-vedette Ferenc Jongejan, scoorde de attent honklopende Kroket de 2-2.

Het herstelde evenwicht bleef van kracht tot in de gelijkmakende zevende inning, toen de warrig ‘fluitende’ scheidsrechter zijn toch al duidelijke stempel op de wedstrijd trachtte te verzilveren. Bij een appèl voor een gemist honk bij een triple van UVV, besloot de veldscheids tot een dubieuze balk call. Een debat van enkele minuten volgde, uitmondend in onvriendelijke woordenwisselingen, waarna uiteindelijk de loper van drie mocht scoren en HCAW aangeslagen achterbleef.

Hetgeen volgde was louter voor de statistieken. Een inning lang ging er meer mis dan goed en ook de entree van Papi Bronner kon de kopjes niet omhoog krijgen. Aangezien de tegenstander ook maar meteen haar gevreesde 92-mph-yank op de heuvel pofte, bloedde de wedstrijd – die zeven innings lang het predikaat ‘topper’ verdiende – een langzame en pijnlijke dood.Met een geflatteerde nederlaag, 11 hits en 5 veldfouten tegen, keerde HCAW teleurgesteld huiswaarts in de wetenschap dat revanche zal volgen op een vrijdagavond in de honkbalvallei. Lichtpuntjes waren de pistoletjes van Daan, de 2 uit 3 plus geraakt werper van Ed, de 2 uit 4 van Keet en drie vangballen van een manke De Smet.

De algehele malaise kon niet treffender worden samengevat dan door de enigszins onterecht verliezende werper Jeroen Hubert geschiedde: “Kutje, pik, andijvie… Christus te paard.”

Peter Paul