Amsterdam, 28 mei 2011 – Het posteren van een astronaut op de lead-off positie heeft niet gebaat. De Reserve Reserves zijn weer terug op aarde. De tweede avond wedstrijd binnen acht dagen kon niet in een winstpartij omgezet worden. De normaliter unhittable De Souza was ‘kaasie’ voor de kaasboeren uit Alkmaar. VGM, zelf zoon van een kaasboer, liet zich daarna ook de kaas van het brood eten. Het werd 2-8 voor de bezoekers.

Het begon allemaal zo aardig. Nou ja, de eerste ‘actie’ van de wedstrijd bestond uit een fieldpoging van de PC waarbij hij als volleerd buitenvelder zijn knie achter de bal posteerde, die daar dan ook hard vanaf sprong. En voor de duidelijkheid, de PC stond niet in het buitenveld, maar op de plek die krokettenbakker Calis normaal zijn kunsten vertoond. De volgende drie Victrixen werden vervolgens snel afgeserveerd.

Gagarin opende vervolgens het Bussumse slagfestijn met een striemende hit over de kortestop, waarna Laurens met een kekke dragbunt (heb je opgelet Remco?!) ook het eerste honk kon bereiken. En toen bleef het stil in de battersbox.

Nou ja, niet helemaal stil, want de Alcmarianen kregen na het eerste rondje beter kijk op De Souza. En wel iets meer dan kijk ook, want er zaten een paar goeie klappen bij. Desondanks wist De Souza de schade beperkt te houden tot slechts drie punten in zeven innings. Net als vorige week eigenlijk, maar toen deed de Bussumse slagploeg nog mee. VGM mocht vervolgens de laatste twee innings gooien.

En dit is het punt in het stukje waar we het moeten hebben over zijn (VGM) uitzonderlijke prestaties bij het bereiden van de bollen. De heerlijke puntjes kipkerrie en de rijkelijk belegde broodjes salami-kaas waren uitmuntend! Als ‘zoon van’ had hij natuurlijk een naam hoog te houden. Klik op het plaatje om alles te weten te komen van dé kaaswinkel op de beste markt van Nederland.

Met negen honkslagen deden de Reserve Reserves het niet eens zo heel slecht, maar ze waren té verspreid en niet altijd even goed getimed. Van de tien slagbeurten met een honkloper in scoringspositie wist alleen de PC twee keer tot een ribbie te komen. Tien is ook het getal van het aantal achtergebleven honklopers, zonde.

Hoewel het gezelliger is als hij er niet is, moet hier ook de voormalig GKL genoemd worden. Na de dubbel van Keet in de zesde inning mocht hij het lopen overnemen en kon ook direct scoren. Knap hoor. En met zijn liner naar het rechtsveld in de achtste inning nestelde hij zich, bijna sneaky, op de tweede plek van de Batting Stats.

Zeven is het getal van het aantal strike outs die de Bussumers voor hun kiezen kregen. En zonder er al teveel woorden aan vuil te maken: onderstaand portret moet de kenner genoeg zeggen. Met een slaggemiddelde van .455 gaat het verder wel aardig met Seb.

(klik op het portret voor het nieuwe doel van deze Reserve Reserve dit seizoen)

Helaas is het verhaal dat Tuinman Jariño vertelde over het aanduwen van een geit niet geschikt voor de jeugdige kijkertjes. Maar het staat iedereen vrij hem hier over te bevragen. Suggestie: vraag hem dan nog een keer uit te leggen waarom je de geit (of het schaap) met de neus richting water moet posteren.

Het goede nieuws is dat de Bussumers ondanks de nederlaag nog twee punten los staan van de nummer twee, de Mokum Hawks. Nog 13 te gaan dus!

Nog 14 te gaan!

Amsterdam, 21 mei 2011 – De Bussumse HH2 selectie bestaat uit lauter hardwerkende professionals. Helaas heeft geen van de heren zijn beroep kunnen maken van het edele honkbalspel. Gisterenavond was de eerste gelegenheid dit seizoen waarop dit een ‘dingetje’ zou kunnen worden. Op een gewone werkdag moesten de Reserve Reserves aantreden tegen de Heemsteedse Pinguïns. Het bleek geen probleem, het werd 3-15, en na zeven innings kon aan een verder honkballoos weekend begonnen worden.

Zoals de uitslag, en het aanzienlijk gestegen team-slaggemiddelde, al doet vermoeden, was de Bussumse slagploeg aardig op dreef. En De Souza zorgde met zijn optreden er weer voor dat een normaal zeer degelijke slagploeg, nu slechts tot drie punten kon komen. Maar daar zit het verhaal niet deze week. Deze week MOETEN we het hebben over de prestaties die de Reserve Reserves verdedigend op de mat leggen.

Hoofdrolspeler in het verhaal is de vervanger van Gagarin. Omdat onze balvaste astronaut zich even vergist had in zijn prioriteiten kon de GGL niet anders dan besluiten de wél opgekomen voormalig GKL in het midveld te posteren. Lekker, en bedankt, ook namens het ERA van De Souza.

Dat Erik C. achteruit schuifelend eerst een balletje miste was hem snel vergeven. De meeste Reserve Reserves waren hem bijzonder dankbaar voor de pizza’s die gedurende de wedstrijd regelmatig hun weg terug probeerde te vinden, naar de plek dus waar ze de Reserve Reserve waren binnen gekomen.

Bij de voormalig GKL werkt dat anders, hij heeft al niet veel vrienden, en op deze manier zal dat ook niet snel veranderen. Maar liefst twee keer wist hij een route te kiezen die bij lange na niet bij de gewenste eindbestemming (de bal) uitkwam. De TomTom was een beetje kapot, zeg maar. Lichtpuntje was dat hij bij zijn pogingen wel de lachers op zijn hand had, ook nieuw voor hem. Vooral de poging waarbij hij na ’n verkeerde afslag, struikelend over z’n eigen benen, met z’n blote hand alsnog de bal probeerde te toucheren, werd gewaardeerd door het minimaal toegestroomde publiek. De VGKL zal de wedstrijd snel willen vergeten, maar omdat hij met twee uit vijf wel een positieve bijdrage leverde aan het team- én z’n eigen slaggemiddelde zal hij over een tijdje glimlachend terugkijken naar de eveneens vandaag gepubliceerde statistieken.

En het is nog niet gedaan met lachen om het Bussumse veldspel. De door buitenvelders fout beoordeelde ballen veranderen op de scorekaart vaak nog in honkslagen. Als een binnenvelder een hoge bal vergeet klemvast te nemen, dan blijven deze acties meestal zichtbaar als ‘vf’. Zo geschiede ook met het ploppertje dat om nog steeds onduidelijke reden uit de handschoen van Jopie wist te stuiteren, ‘vf4’, in dit geval dus. De miskleun werd niet afgestraft met een punt, maar hij bleef mentaal hard doorklinken want ook de volgende bal, over de grond, en voorbestemd te leiden tot een dubbelspel bleef niet in het leer zitten.

Dat was het punt dat Laurens er echt genoeg van kreeg. De hierop volgende bal ging zijn kant op, en in plaats van naar Jopie te gooien, besloot hij dat het misschien beter was als hij het deze keer even helemaal zelf deed, en de dubbel werd gedraaid. Helemaal zeker dat het besluit voor deze soloactie uit wanhoop ontstond is niet duidelijk. Het kan ook zijn dat hij wilde bewijzen dat hij niet lui is. Hij was de inning daarvoor namelijk nog uitgemaakt voor ‘luie honkballer’. Na een vrij aardige stop weigerde hij te gaan staan om vervolgens nogal laks, op z’n knietjes, eerst de bal uit z’n handschoen naar z’n gooihand te flippen, om vervolgens, met een beetje hulp van een goeie scoop van Seb de honkloper ‘gewoon’ op een uit te gooien.

Net als de VGKL zal Jopie ook liever niet meer aan de wedstrijd terug denken, maar ach, als je 0.500 slaat en de meeste honkslagen hebt, wie kijk er dan nog naar een veldgemiddelde dat verder nergens wordt bijgehouden?!

De later ingebrachte PC zorgde bijna nog voor de ‘kers op de taart’, maar gelukkig voor hem en zijn grote mond kon hij zich bij de popfly achter de thuisplaat nog net op tijd, en ver genoeg, strekken. Hij viel achterover, de bal in de handschoen. Eind goed, al goed.

Hieronder nog een panorama foto van het moment dat het in- en outfield er nog wel goed uitzag, voor de wedstrijd. Voor de liefhebbers van het scoreverloop daaronder de boxscore.