Amsterdam, 22 maart 2010 – Vol goede moed verzamelde de Reserve Reserves zich afgelopen zaterdag in de Bussumse honkbalvallei. Het zou er dan eindelijk van komen, het laatste restje 1974 zou weg gepoetst worden. Het mocht niet zo zijn, maar niet getreurd, er waren hoogtepuntjes.

Het begon allemaal al goed. De altijd vriendelijke Frank ter Hoeve schonk een best bakkie pleur en de meeste Reserve Reserves waren ondanks het vroege tijdstip van vertrek (10:00 uur) ruim binnen de marge aanwezig. Na het controleren van alle Ausweisen kon de trip beginnen. Zum Mastbergen!?!

Omdat die meiste Reserve Reserven keine Ahnung hadden wo Mastbergen was, werd er een Anfahrt uitgedeeld mit daarauf het adres dat ins TomTom ingetypt könte worden. Mastbergen bleek gewoon een goedlachse Tukker te zijn, die ruim voor de Duitse grens een fietsenzaak was begonnen.

Bij arriveren was de groep nog compleet, maar vanaf hier wordt het een verhaal van de tien kleine honkballertjes. Op de foto hieronder is duidelijk te zien dat de spelers nog alle hoop hadden dat de GGL zou aansluiten. De naderende eenzame fietser bleek echter niets van honkbal te weten en de GGL bleek al na anderhalve kilometer te zijn omgekeerd om in het altijd gezellige Renkum de innerlijke mens te versterken.

De teleurstelling was groot, maar na een klein wedstrijdje figuur piezen zat de moraal er wieder gut ein.

Bij het koppentellen bij de volgende stop bleek er weer een aantal Reserve Reserves te ontbreken. Op onderstaande foto wordt door de GKL nog een poging gedaan de ontbrekende heren auf zu telefonieren, maar aangezien hij zelf alle mobieltjes in zijn Rucksack had zitten werd dat een heilloze zaak.

Maar nog was het niet gedaan met de tegenslag. Een pittig heuveltje werd das Fahrrad van der Gagarin zuviel, waarna een verwoede poging werd gedaan das Ketting zu reparieren. Maar jeder weist dat ohne Büroklammer dat niet gaat. Vliegtuigbouwer Fokker besloot een handje te helpen, maar in een dreckig bos, met dat broekje, een ‘helpende hand’ bieden, dat kan verkeerd interpertiert würden.  Glücklich war der goedlachse Herr Mastbergen niet ver uit de buurt om een neues Fahrrad af te leveren.

Om een lang verhaal kurz zu machen: In het hartje van het bruisende Tukkers dorp Renkum werden de teamgenoten weer herenigd en dus kon de reis naar onze Oosterburen voortgezet worden.

Bij enkele spelersvrouwen bestond de angst dat er tijdens het interlandweekend teveel intimiteiten uitgewisseld zouden worden. En die angst bleek terecht. Om de identiteit van de heren te beschermen zijn de actiefoto’s niet op deze website terug te vinden, maar zondagochtend zaten er vier breed glimlachende Rerserve Reserves aan het Frühstück. Bij navraag bleken zij de ‘gemüdlichste schlafzimmer’ gehad te hebben.

De tijd tussen het fietsen en het ontbijt op zondagochtend was voor de PC en tevens webmeister een beetje vaag, aber glücklich haben wir die foto’s noch!

[Show slideshow]

De volgende ochtend bleek Al-Sahaf zijn naam eer aan gedaan te hebben. Het afgegeven weerbericht leek nergens op. Na de zwoele (Schwule?) zomerse avond tijsterde enkele tropische regenbuien het veld van onze Freunden uit Solingen. De wedstrijd lag er dus al vroeg uit, waarna enkel een ritje terug naar huis restte. De uitrit van de parkeergarage bleek de laatste zware beproeving van het weekend. De stijle helling en de wat zwakke versnelling ‘achteruit’ zorgde nog voor enkele spannende momenten, niet in de minste plaats omdat de wanden van de garage een paar keer gevaarlijk dicht in de buurt kwamen. De geur in das Auto was zum kotzen, maar vandaag bereikte ons het bericht dat de buren van das VIP Hotel auch immer noch klagen über das Gestank. Maar geen medelijden uit Bussum, Sie waren gewarnt!!

Amstelveen, 19 maart 2010 – Het is dit jaar ook weer mogelijk om de Reserve Reserves, buiten de speeldagen om, in levende lijve te bewonderen. Vanaf begin april wordt er elke donderdag (vanaf 19.00uur) een meet-and-greet georganiseerd met twee van de sterspelers. Deze mag-dagen worden door de spelers zelf  ‘Kantinedienst’ genoemd.

Het complete scheam is hier te vinden

LET OP: Op 13 mei, 1 juli en 10 september worden grote hoeveelheden bezoekers verwacht. Een meet-and-greet met Ed de Kroket is dan ook niet gegarandeerd, zorg er dus voor dat je op tijd bent!

(foto genomen op 30 juli 2009 tijdens de laatste Ed de Kroket meet-and-greet)

Amsterdam, 19 maart 2010 – Vandaag bereikte ons een bericht dat ons vrolijk stemde. De afzender is de altijd zeer betrouwbare heer Al-Sahaf  die na een klein misverstand in het Midden-Oosten een nieuwe carrière is begonnen als weerman bij ’n lokale Duitse staatsomroep.

Amsterdam, donderdag 18 maart 2010 - Ter voorbereiding op het trainingskamp in Duitsland en de goede naam die wij als Nederlanders daar hoog te houden hebben vandaag een kleine bloemlezing uit de rijke Nederlands-Duitse cultuurhistorie.

Om te beginnen een belangrijk eikpunt aldaar, het is de bedoeling naar dit gebouw te wijzen als de vraag gesteld wordt “Wo ist der Bahnhof?” De bijbehorende tekst die uitgesproken dient te worden is dan: “Do ist der Bahnhof!”. Als er een andere vraag gesteld wordt, dan ook antwoorden “Do ist der Bahnhof!”.

En vervolgens een korte beschrijving van onze tegenstanders, er is uitgebreid gescout, en ze zijn echt héél erg goed, een echt “A Team”:

Mocht de uitslag van de wedstrijd ons niet welgevallig zijn dan hieronder een mogelijke reactie:

Bij een gunstige uitslag kan er ook anders gereageerd worden:

Onderstaand materiaal is eigenlijk gemaakt voor “Berlijn jaren 30”, maar kan goed doorvertaald worden naar “Düsseldorf 20 maart 2010”.

De oplettende cultuurkenner had de tekst in de Hall of Fame al herkend. Jeany was één van de sucesvolste samenwerkingen tussen Nederland en Duitsland. Probeer niet alles te letterlijk te nemen, wees niet bang, het is niet typisch Duits, we schijnen er in Nederland ook wat van te kunnen

Verder dient een tweetal onderwerpen ten alle tijden vermeden te worden: Begin niet over ‘verdwenen fietsen’ (verlies de gehuurde fietsen dus niet uit het oog!) en vraag nooit hoe laat het is tussen tien over half en kwart voor. Aangezien dat laatste natuurlijk wat lastig is als je niet weet hoe laat het is, beter om helemaal maar niet te vragen.

In ruil hiervoor gaan we ervan uit dat de heren uit Solingen ons niet confronteren met verhalen over Rudi Carrell of Prins Bernhard. Mocht dat toch gebeuren staat de Papieren Coach niet meer voor zichzelf in bestaat er een kans dat er een vegelijkbare scene ontstaat als hieronder te zien is:

Last-but-not-least, de ervaringen van ons eerste team vorig jaar. Oersaai, maar wel een aardige kennismaking met het veld aldaar.