Reserve Reserves movers & shakers

Amsterdam, 17 november 2019 – De overschrijvingstermijn is verstreken en dus is het nu ook duidelijk welke spelers volgend seizoen namens de Reserve Reserves het kampioenschap gaan verdedigen.

Net als vorig jaar waren er ook dit jaar weer een paar droeftoeters die dachten op hun hoogtepunt, na het back-to-back kampioenschap dus, te moeten gaan stoppen. Met die treurwilgen is een hartig woordje gesproken waarna de verwachtte draai ook snel weer gemaakt werd. Voor drie andere Reserve Reserves die dit jaar het blauwgele RR-logo droegen is dat echter niet gelukt. Zij gaan volgend jaar iets anders doen, maar de deur naar het seizoen 2021 staat nog wagenwijd open.

Als eerste nemen we afscheid van Das Paul. Na vijf seizoenen Reserve Reserves is het voor hem tijd de wijde wereld in te trekken. Door een knieblessure kwam hij op 10 juli al voor het laatst in actie. In zijn laatste en enige slagbeurt in die wedstrijd sloeg hij een double waarna hij zelf ook nog scoorde. Zijn voorlopige lifetime slaggemiddelde is .328, maar misschien besluit hij na een seizoen (of wat) rust weer terug te keren om iets aan z’n lifetime ERA van 162 te doen.

We nemen ook tijdelijk afscheid van De Bully. Zijn maatschappelijke carrière krijgt even voorrang en de blessure aan z’n elleboog zorgde er ook voor dat hij niet opnieuw was over te halen er nog een jaartje aan vast te plakken. We zijn er echter van overtuigd dat hij het enorm gaat missen en dat drie weekenden per jaar slow pitch softbal dat echt niet goedmaken. Hoe langer het geleden was dat hij Hoofdklasse speelde hoe hoger z’n slaggemiddelde werd. Z’n voorlopige lifetime slaggemiddelde is .348, maar afgelopen seizoen was dat al .388. Zijn slugging vertoont overigens dezelfde lijn. Dat zijn ERA dat niet doet is te danken aan de GBL die vond dat een ERA van 27 in 2017 niet uitnodigde tot nieuwe kansen in 2018 of 2019.

Van Schmidt hebben we helaas maar één seizoen mogen genieten, maar wat voor een seizoen! De switch hitter eindigt met een overall slaggemiddelde van .313. En hoewel het erop leek dat ook zijn seizoen door een blessure vroegtijdig geëindigd was bleek hij op tijd hersteld om in de enige maand die écht telt, oktober, nog even te vlammen. Daarbij was hij ook de enige werper dit jaar die z’n ERA op nul wist te houden.

Naast drie vertrekkende spelers hebben we ook drie nieuwe spelers aan het roster voor 2020 kunnen toevoegen. Al kan je good old Biggie, of VGM zoals je wilt, natuurlijk onmogelijk ‘nieuw’ noemen. Voor de Reserve Reserves is het alsof hij nooit is weggeweest, en als je RR-groepsapp ziet dan weet je waar dat gevoel vandaan komt. Officieel was hij van 2012 tot en met 2018 Reserve Reserve en zijn lifetime slaggemiddelde over die periode is .354. In 2018 sloeg hij geen homeruns, maar vraag hem gerust naar de andere seizoenen, hij vertelt er graag over. Tijdens zijn RR-carrière was hij ook goed voor een ERA van 4.16 en kreeg hij nog nooit een “L” achter z’n naam. Daarbij moet wel aangetekend worden dat hij alleen maar tijdens oneven jaren gooide, dus dat zegt niets over volgend seizoen.

En dan komen we uit bij de twee écht nieuwe RR-spelers. Bij hoge uitzondering in dit stukje nog ‘gewoon’ met hun eigen naam. We houden ons aanbevolen voor tips over bijnamen van deze heren uit het verleden. Als eerste Dave Pronk die als talentvol catcher van Scimitars komend seizoen óók bij de Reserve Reserves komt spelen. Vooruitlopend op zijn succes heeft een aantal van zijn collega-spelers al geclaimd verantwoordelijk te zijn voor zijn opleiding. Met andere woorden, we kennen ‘m al van Little League en de Honkbalschool, dat komt dus wel goed.

Een iets minder jeugdige, maar zeker zo talentvolle, nieuwe speler is Levine Gabriëls. Levine heeft o.a. Hoofdklasse gespeeld bij DSS en wij kennen hem van zijn jaren bij de hoofdmacht van HCAW. Hij is er even tussenuit geweest maar is weer helemaal klaar voor vlammen op misschien niet het hoogste, maar zeker wel het leukste niveau in Nederland, de Topklasse!

Voor deze drie heren een warm welkom, en voor die andere drie een welgemeend bedankt en tot ziens!

Tom & Joop winnen KNBSB Award!

Amsterdam, 2 november 2019 – Vandaag werden voorafgaand het KNBSB Congres in Vianen de KNBSB Awards uitgereikt.

Uit handen van Remko de Bie van de bond ontvingen echte ras HCAW’ers Tom Huisman en Joop van Voorst de Award voor de Verenigingsofficials van het Jaar.

Deze twee toppers hebben ook met grote regelmaat de wedstrijden van de Reserve Reserves geleid en ook wij vinden het niet meer dan terecht dat deze heren samen door de bond in het zonnetje zijn gezet. 

Dus namens alle Reserve Reserves én ex-Reserve Reserves GEFELICITEERD en natuurlijk ook een welgemeend BEDANKT!

 

Reserve Reserves back-to-back kampioen!

Amsterdam, 26 oktober 2019 – Voor het massaal opgekomen publiek was het nog even spannend, maar de mannen van de Reserve Reserves wisten al lang dat de tijden dat ze zichzelf choke nation noemde al ver achter ze liggen. Dat er in de negende inning met maar één punt voorsprong drie honken bezet waren en nog maar één man uit, deed ze dan ook weinig. Het kon, nee, mocht, niet meer fout gaan. Domstad Dodgers werd in de Rob Hoffmann Vallei dan ook met 3-4 verslagen.

Er waren wat mensen die vooraf vraagtekens zette bij het spelen van deze finale (pfff.. lang verhaal), maar iedereen die gisterenavond in Bussum aanwezig was kan het nu aan die mensen uitleggen. Dit was een topwedstrijd die alles in zich had. Dit was een feestje. Dit was een afsluiting van het seizoen die de Topklasse verdient. Dit was reclame voor onze sport. Maar voordat ik aan het wedstrijdverslag begin daarom ook als eerste een dankwoord. Bedankt KNBSB voor het willen meewerken aan een onorthodox einde van de competitie. En bedankt ook Fred en de rest van de veld crew van HCAW die ervoor gezorgd hebben dat er ondanks een afgegraven heuvel op dinsdag er op vrijdag tóch gespeeld kon worden. Nico bedankt voor het bedienen van het scorebord en Ray bedankt voor het opengooien van de kantine. En toeschouwers bedankt voor jullie support!

En dan nu de wedstrijd. Er was onderling afgesproken dat Domstad de thuisspelende ploeg was. Dat zorgde er niet alleen voor dat de Bussumers niet in het donker hoefde te zoeken naar de ‘buitenballen’, maar ook dat ze als eerste mochten slaan. Daar was in de eerste inning dan ook alles mee gezegd, ze mochten het wel, maar deden het niet. Dit in tegenstelling tot Domstad dat in de eerste inning wel een hit wist te produceren. En omdat de inning begon met een geraakte slagman en er ook nog vier wijd en een foutje bij zat konden de Utrechters meteen scoren. Stand 1-0.

Ook de tweede slagbeurt van de Reserve Reserves leek een snelle dood te sterven, maar Plukje weigerde daar met twee man uit aan mee te werken. Het ploppertje viel op de grond in het niemandsland tussen de eerste honkman, tweede honkman en de rechtsvelder. Het werd meteen een duur ploppertje omdat De Kreis de rechtsvelder ook liet lopen, alleen nu weer de andere kant op. Zijn gapper was goed voor drie honken én het gelijkmakende punt. Stand 1-1.

In de gelijkmakende slagbeurt opende de Utrechters nog wel met een honkslag, maar na een bijna dubbelspel waar maar één nul gemaakt werd volgde een heel dubbelspel waardoor het toch een 1-2-3-inning werd. En vanaf dat moment begon De Hof op de heuvel te vlammen. Hij was nagenoeg onaantastbaar en tot en met de zevende inning had hij Domstad volledig in de tang.

De Bussumers kregen wel wat meer vat op de werper van Domstad en drie hits op rij van Igor, Plukje en De Kreis zorgde in de vierde inning voor de eerste Bussumse voorsprong. Stand 1-2.

In de vijfde inning opende Edgar met een honkslag waarna Elsje hem netjes doorstootte naar het tweede honk. De vier wijd die Schmidt vervolgens kreeg zou uiteindelijk een hele dure vrije loop worden want op de tweehonkslag van De Bully kon niet alleen Edgar maar ook Schmidt scoren. De stand kwam daarmee op 1-4.

Nadat in de achtste inning de eerste slagman door De Hof nog werd uitgeschakeld sloeg de volgende slagman een double. Dat was het moment dat de GBL zag dat De Hof over de 100 ballen gegooid had en Montana naar de heuvel stuurde voor een vijf-nullen-save. De eerst volgende slagman wist de bal vervolgens precies te slaan tussen NoNoJoe en De Kreis die in respectievelijk het rechtsveld en het midveld stonden. Beide heren dachten dat de ander de bal zou vangen, De Kreis probeerde het toen toch nog met een ultieme duik, maar het was te laat, het werd een tweehonkslag waar ook meteen op gescoord werd. Maar daar bleef het deze inning bij. Stand 2-4.

In de negende inning waren de Bussumers snel klaar aan slag en konden ze snel het veld weer in om de twee punten voorsprong te verdedigen en het kampioenschap veilig te stellen. De belangrijke eerste nul leek meteen te vallen toen de bal niet al te hard of te hoog het rechtsveld ingeslagen werd, maar het Bussumse rechtsveld is soms net de Bermudadriehoek want wie daar ook neergezet wordt de bal weet op de een of andere manier altijd de grond te vinden. Met het eerste honk bezet dus was de kop van de slaglijst weer aan de beurt. Met een actie 4-naar-6 werd de eerste nul gemaakt en met één man uit was de buit bijna binnen. Vier wijd en een honkslag later was de stand 3-4 en na nog een keer vier wijd waren alle honken vol. En op dat moment ging Montana uit een ander vaatje tappen. In de vorige slagbeurt waren deze slagmannen nog goed voor back-to-back-doubles, in deze slagbeurt werden het back-to-back-strike-outs. Goed voor een back-to-back-kampioenschap!

Kijk hier voor de box-score en de stats.

Hieronder de laatste nul van de wedstrijd:

En dit zijn ze dan!

De avond begon met de bollendienst van de GBL die door hem voor deze finale was omgedoopt tot (soep)ballendienst.

En de avond eindigde dus met het back-to-back kampioenschap.

FINALE TOPKLASSE a.s. vrijdag in Bussum

Amsterdam, 22 oktober 2019 – De Reserve Reserves hebben 20 wedstrijden gespeeld, maar zijn nog steeds geen kampioen. Domstad Dodgers heeft namelijk 19 wedstrijden gespeeld en kan nog gelijk komen. Maar wanneer dat zou gaan gebeuren, dat was de grote vraag.

Om ervoor te zorgen dat de Topklasse tóch de finale krijgt die deze klasse verdient is er deze week iets bijzonders gebeurd. In goed overleg tussen de KNBSB, Domstad Dodgers en Schiedam, de tegenstander van de Utrechters voor hun 20ste wedstrijd, is er afgesproken dat de Reserve Reserves a.s. vrijdag in Bussum de finale spelen tegen Domstad Dodgers.

Hoe dat technisch, procedureel en administratief allemaal kan, niemand weet het, en eerlijk gezegd kan ook niemand dat meer wat schelen. Honkballen doe je op het veld, kampioen worden ook. Bij voorkeur voordat Koning Winter of Sinterklaas arriveren.

Dus: Game on! Winner takes all!

Domstad Dodgers vs. HCAW Reserve Reserves
Datum:
vrijdag 25 oktober
Tijd: 19:30u
Plaats: Rob Hoffmann Vallei, Bussum

 

Wel eerste, maar nog geen kampioen

Amsterdam, 13 oktober 2019 – Het liep deze week weer anders dan we gedacht hadden. Tex Town Tigers had andere plannen vrijdagavond en dus kon onze wedstrijd niet door gaan. Gelukkig vonden de heren uit Enschede toch nog een gaatje in hun drukke agenda waardoor we vandaag tóch onze 20ste wedstrijd van het seizoen konden spelen. Na dat geëmmer hadden de Bussumers weinig zin in verliezen en dus wonnen ze, met 7-2.

Dat er een gaatje in de agenda gevonden werd betekende overigens niet automatisch dat er ook daadwerkelijk gespeeld kon worden. Clubgenoten met een “na ons de zondvloed-mentaliteit” hadden de afgelopen week ‘vergeten’ de zeiltjes even netjes over de thuisplaat en de heuvel te leggen, en je raadt het al: juist ja, die zondvloed kwam ook echt en zette de boel onder water. Zaterdag moest dus een aantal spelers al fors aan de bak om de boel een beetje te redden en vanochtend waren de GBL en Papa Dammers al vroeg op het veld aanwezig om alles dat nog niet gered was alsnog in veiligheid te brengen. Het resultaat was in ieder geval bewonderenswaardig.

Op het werpen van De Hof wisten de gasten direct te scoren. Een strakke double werd gevolgd door een Duits hitje, wat niet eens zo gek is als je weet waar deze heren vandaan komen. In de tweede inning sprokkelde ze er met twee Nederlandse hitjes nog een puntje bij. Stand 0-2.

In de gelijkmakende derde slagbeurt wisten de Bussumers de stand gelijk te trekken. De Spijker opende met een honkslag en Edgar pakte z’n eerste vrije loop van de wedstrijd. Noe Noe legde vervolgens een nette opofferingsstootslag neer waardoor De Spijker en Edgar door konden schuiven naar het derde en tweede honk. Schmidt sloeg daarop de bal hard via de grond richting het eerste honk. De duikende eerste honkman wist nog wel de bal te pakken en Schmidt uit te branden op het eerste honk, maar De Spijker kon op die klap wel scoren. Een paar ongeoorloofde bewegingen van de werper later stond het 2-2 door schijn.

In de vijfde inning was het weer Edgar die een vrije loop kreeg, maar daarna mocht ook Noe Noe gratis en voor niets naar het eerste honk. De Bully zorgde met een double langs drie voor de eerste Bussumse voorsprong. De volgende pitch lag tegen de backstop waardoor de 4-2 gescoord kon worden door Noe Noe. Een paar wijdballen later kreeg ook Plukje een vrije loop  en na een geslaagde double steal van twee en thuis stond het zelfs 5-2.

In de zesde inning werden daar nog twee puntjes bij gerommeld. De Spijker bereikte met twee man uit door een foute aangooi het eerste honk en de derde vrije loop van Edgar van de wedstrijd zorgde ervoor dat één en twee bezet waren. Het was daarna deja vu all over again want Noe Noe kreeg ook weer vier wijd. Op de hit van Schmidt door het midden konden De Spijker en Edgar scoren waardoor de stand op 7-2 uitkwam.

De Hof bleef daarna stoïcijns de slagzone bewerken en nét voordat ie bij de 100 pitches was werd ie afgelost door Montana die een paar maandjes wat rustiger aan had gedaan. Helemaal blauweplekkenloos verliep zijn outing niet, maar de Tex Town Tijgertjes bleven wel hitloos én verder ook puntloos waardoor de eindstand ook 7-2 bleef.

Na de winst van deze laatste reguliere competitiewedstrijd zijn de Reserve Reserves zeker van de eerste plaats in de Topklasse. Omdat Domstad Dodgers evenveel verliespunten heeft, maar nog wel twee(!) wedstrijden moet spelen kan het zijn dat de Utrechters nog gelijk komen en dan telt het onderlinge resultaat moet er een beslissingswedstrijd gespeeld worden. 

Kijk hier voor de box score en de stats.


En wat lag het er toch weer prachtig bij vandaag…

…en zo vanzelfsprekend was dat eigenlijk helemaal niet: