Excuses voor Super Cecile!

Amsterdam, 21 mei 2012 – De wedstrijd werd afgelast, de spelers werden afgesmst, maar helaas allemaal te laat voor de bollendienst. Alle bollen waren al gesmeerd, geen weg meer terug.

En of dat nog niet erg genoeg was werd alle eer voor het smeren ook nog ‘ns aan de verkeerde toebedeeld!

Super Seb was dan wel (toevallig?!) aanwezig om de nodige puntjes weg te werken, maar dat laat onverlet dat de eer voor al dat lekkere eten niet aan hem, maar aan Super Cecile (aka mama Dammers) ten deel valt! Hierbij dan ook de welgemeende excuses van de webmeester van dienst.

Deze excuses willen nog niet zeggen dat de schuld erkend wordt. In het Bollenschema staat toch echt dat Super Seb aan de beurt was, en wijzigingen  zijn nooit doorgegeven. Terecht dus dat Edgar de hele week brood moet eten.

Zuidvogels zijn geen watervogels

Amsterdam, 20 mei 2012 – Er viel vanochtend een beetje regen, maar de voorspellingen waren prima. Het zou net op tijd droog worden en de temperatuur begon er ook eindelijk een beetje op te lijken. Play ball!

Maar Zuidvogels dacht er kennelijk anders over. Geen idee wat er aan de hand was met het veld, maar voordat we zelf een kijkje konden nemen lag de wedstrijd er al uit. Daarmee is in ieder geval bewezen dat Zuidvogels geen watervogels zijn. En wat voor vogels het dan wel zijn? Pôk, pôk, pôk…..

Als alles mee zit dan valt er dit seizoen nog ergens een gaatje in het schema zodat we alsnog de wedstrijd kunnen spelen. Wat we dan te eten krijgen is nog onduidelijk, maar KFC lijkt toepasselijk. Super Seb heeft vandaag in ieder geval voldaan aan zijn Bollen-taak, dat bewijst onderstaande foto.

Gagarin sloopt Survivors (en moreel mede-slagmensen)

Amsterdam, 18 mei 2012 – Gemotiveerd door de uitslagen van het afgelopen weekend traden de Reserve Reserves op Hemelvaartsdag weer in het strijd- en slagperk. En tja, te flauw eigenlijk, maar toch, de Survivors overleefden de Bussumse dadendrang niet. In een voor de verandering aangename temperatuur werd het in de Vallei 8-0 voor de thuisploeg.

Omdat er zondag weer een wedstrijd op het programma staat koos de GGL deze keer ‘ns niet voor een start voor De Souza. Geen rare keuze zou je zeggen, maar toch zorgde de opstelling voor enige beroering. Niet VGM of Jariño mocht de heuvel bestijgen, maar de dit seizoen herboren NoNoJoe kreeg de bal voor de eerste innings. Nog steeds geen rare keuze, dat was dan ook niet de reden voor de consternatie. Maar omdat de teamfoto gemaakt moest worden waren ook alle andere Reserve Reserves aanwezig, en dat zijn er gewoon teveel om allemaal tegelijk op te stellen. De PC zal zich daarom bij de KNBSB hard maken voor een re-entry-regel en de mogelijkheid voor designated-players. Hoe heerlijk zou het zijn voor de GGL als hij Krijtje op het honk zou mogen wisselen voor Remmie, als Krijtje de bal een keertje niet de tuin uit tikt? Ook voor de ribbies voor de slagmensen ná Krijtje zou het niet verkeerd zijn. Maar goed, toen het gravel was nedergedaald kon iedereen met een glimlach en minimaal één honkslag naar huis.

Het verschil in de wedstrijd werd direct in de eerste inning al gemaakt. Onder leiding van Gagarin werden de Reserve Reserves de wedstrijd in gelanceerd, tien slagmensen zorgden voor 6 punten. Na de vier wijd van Edgar sloeg Gagarin met een goed gemikt tripple in het linksveld (!) het eerste punt binnen. De lanceerknop bleef daarna bij hem nogal hangen want in dezelfde inning volgde ook z’n tweede honkslag. In de derde inning was hij met een dubbel alweer aan z’n derde honkslag toe, waarna in de vijfde en de zevende inning honkslag nummer vier en vijf geproduceerd werd. Leuk voor hem, maar met 12 uit 17 heb je een slaggemiddelde van .706, en dat is niet echt motiverend voor je medespelers.


Gagarin trippelt

Rikkie en Remmie deden ook goede zaken op het vlak van de gemiddeldes, beiden gingen vanuit de bodem van de slaglijst één-uit-twee. Ook de kwaliteit die Ed de Kroket in de vorige wedstrijd al toonde, toen nog zonder cijfermatig resultaat, kwam tegen Survivors boven drijven. Hij was na Gagarin de enige Bussumer die meer dan één hit kon vieren.

Verdedigend zit het behoorlijk snor bij de Bussumers, er worden weinig fouten gemaakt, en nu blijkt ook dat als De Souza er niet is, er een aardig balletje gegooid kan worden. NoNoJoe pakte de eerste vier innings, en wist de vier hits die hij moest toestaan lekker te verdelen. De Survivors wisten daardoor op zijn werpen niet eens het derde honk te halen. De eerste berichten vandaag op Facebook over zijn al dan niet pijnlijke arm zijn ook hoopgevend.

De laatste vijf innings waren voor VGM, net als de “Win”. Zijn op een curveball lijkende splitfinger en zij fastball wist hij feilloos op de spots te gooien. Hij hoefde daardoor maar één honkslag toe te staan.

De kers op de taart kwam niet van het veld in Bussum, maar uit Amsterdam. Alcmaria Victrix won van de Mokum Hawks en zorgde er daarmee voor dat de 11 tegenstanders uit de Eerste Klasse A nu al minimaal twee verliespartijen moeten schrijven. De Bussumers staan daarmee echt los van de concurrentie!

Joost, heb je voor mij de whiskey?

Amsterdam, 12 mei 2012 – Zaterdagmiddag vijf uur, het is niet een heel erg gebruikelijk tijdstip voor een wedstrijd van de Reserve Reserves. Gelukkig stond de hekkensluiter van de Eerste Klasse A op het programma. Na een shaky start werd het verschil gemaakt in één cruciale slagbeurt. Met de hakken over de sloot werd er met 3-6 gewonnen van de Herons uit Heerhugowaard.

Natuurlijk gaat het hier vaak over De Souza, zonder hem op de heuvel zouden de wedstrijden toch anders zijn. Maar soms zijn er dagen dat hij twee gezichten heeft, één aan het begin van de wedstrijd, en een totaal ander gezicht als hij een maal warm gedraaid is. Gisteren was zo’n dag.

Het begon allemaal redelijk onschuldig. Hij was gisteren zelf verantwoordelijk voor de bollen, en het begint al een beetje een traditie te worden dat hij dan kiest voor de platgeslagen Turkse variant. Iedereen mag dan zelf lekker aan de slag met sla en saus. Super Seb neemt er nog een extra, en dan nog een. VGM wil niet achterblijven en doet gezellig mee. GKL moest nog even klagen dat er geen A-merk drank geserveerd werd. Onbegrijpelijk want in “Zappie” zit gewoon een “A”, duh! En het werd nog gekker met de drank, want de klaagzang op het A-merk was nog niet gezongen of De Souza riep al “Joost, heb je voor mij de whiskey?”. Het beloofde een gezellige middag te worden.

Later bleek dat De Souza met z’n whiskey-uitspraak hoogst waarschijnlijk de saus bedoeld had, maar dat kwartje viel pas toen hij na een rotte eerste inning weer een beetje begon op te krabbelen. Geen drank dus, maar een typisch gevalletje van onderschatting leverde in de eerste inning twee punten op voor de Heerhugowaarders. Diezelfde onderschatting duurde aanvallend een paar innings langer. Pas in de vierde inning wisten de Bussumers het spreekwoordelijke pakje boter te raken. Geholpen door drie keer vier wijd en een foutje leverde deze inning vijf punten op.

Maar voordat we naar de vierde inning gaan moeten we toch nog héél even stilstaan bij de tegenwoordig nog zelden vertoonde ‘verborgen bal truc’. Deze truc wordt nooit meer vertoond omdat niemand er meer intrapt. Het is daarmee meer een actie die in de inmiddels welbekende “Bush League” thuishoort, nou ja, totdat iemand er wél intrapt, en dan is het een mooi meegenomen nul. De GKL wordt bedankt voor z’n gewillige medewerking.

In de vierde inning was het NoNoJoe die met een 2-0 achterstand en volle honken, met een harde hit door het midden het eerste en het gelijkmakende punt binnen sloeg. Keet leunde daarna de honken weer vol waarna Ed de Kroket de trekker mocht overhalen. Helaas was het zijn dag niet, misschien was de mosterd op, maar waar hij de bal ook sloeg, er zat altijd wel een handschoen tussen. Er zijn maar weinig honkballers die zo goed 0 uit 5 kunnen slaan als Ed. Mijn complimenten! Er werd dus even geen trekker overgehaald.


NoNoJoe slaat de eerste twee Bussumse punten binnen

Rikkie was gelukkiger en pakte de rally weer op door een bal hard langs de lijn te slaan, de man in blauw vond zelfs dat de bal aan de goede kant van de lijn het honk passeerde, dus dat waren weer twee punten én er hoefde een keer géén protest aangetekend te worden.Stand 2-4. Edgar frommelde vervolgens een bal half langs de tweedehonkman waarna de klap van GKL niet beloond werd met een RBI, maar de velderskeus zorgde nog wel voor het vijfde punt.

In de vijfde inning werd vervolgens een olijke duik van de midvelder door NoNoJoe omgezet in een tripple, die door een hit van Keet weer tot punt werd gepromoveerd. Het puntje dat door Herons in de gelijkmakend vier werd gescoord werd daarmee weer netjes weggepoetst. Stand 3-6.

Aanvallend was het toen wel zo’n beetje op, alleen Edgar ging onverdroten verder wat uiteindelijk geen punten meer opleverde, alleen een mooi slaggemiddelde, 3 uit 5 met een dubbel.

Ondanks de wat ongebruikelijke start-opstelling stond de verdediging als een huis. VGM bleek nog een aardig balletje te kunnen vangen en Jariño kan ook makkelijk z’n balletjes fielden op het tweede honk. Halverwege de wedstrijd verhuisde hij nog wel naar het derde honk waar hij het ook meteen druk kreeg. Hoogtepunt van de wedstrijd was de bare-handed-5-3 die een eind maakte aan de achtste inning.


Jariño maakt een einde aan de achtste inning

De negende inning was weer helemaal voor De Souza die met de PC achter de plaat weer behoorlijk de spots wist te vinden. De start zal dan wat roestig geweest zijn, drie keer drie slag in de negende inning is toch wel eindigen in stijl!

Hier vind je de boxscore en de statistieken van de wedstrijd, en hier de rest van het (drukke) programma voor de komende weken.

Loekie in “The Show”

Amsterdam, 6 mei 2012 – Het was een bijzonder weekend voor de Reserve Reserves. Na een reeks Internationals in hun midden gehad te hebben is nu ook de volgende stap gemaakt: We hebben een speler in de Major League, THE SHOW!

Nou ja, zover is het nog niet helemaal, het was een Show op MLB.TV, maar toch, we zijn nu héél dichtbij. Het gaat om sterwerper Loek van Mil die op het punt staat een MLB record te breken. Als hij een MLB-heuvel mag bestijgen is hij namelijk direct de langste werper die ooit in de Majors heeft gespeeld.

De historie met deze gigant gaat terug tot het jaar 2004, het jaar dat Loekie, zo werd hij toen nog genoemd, eindexamen HAVO deed. In dat jaar mocht hij al heel even ruiken aan absolute klasse (2e klasse A). Hoe dat afliep valt te lezen in het verslag van 4 juli 2004.