Amsterdam, 16 maart 2014 – Het voor de Reserve Reserves overvolle honkbal-weekend zit er weer op. De temperatuur was een stuk lager dan tijdens het oefenfeestje in Apeldoorn, maar het was droog, het veld lag er bijzonder goed bij, en er kon dus gewoon gespeeld worden.

Zaterdag stond er een wedstrijd tegen de Reserves op het programma. Dit jonge talentvolle grut moet het straks voor de club gaan maken, dus vanzelfsprekend werd er een beetje rustig aan gedaan door de veteranen. En omdat huilende honkballers sowieso geen leuk gezicht zijn, had de GGL besloten De Souza voor zondag te bewaren.

Omdat het er na drie innings en negen slagmensen uitzag dat De Kreis ook wat tranen zou gaan trekken bij de jongetjes die in ‘onze’ dugout zaten, werd er collectief nog een versnelling teruggeschakeld. Verdedigend werd het verder overgelaten aan de werpers die geleverd werden door de Reserves, en aan slag werd er een boete ingesteld op slaan met honklopers in scoringspositie. Deze maatregelen zorgden voor een prima potje.

De laatste slagbeurt van de Reserve Reserves zorgde nog wel voor een scoorders-uitdaging voor Papa Dammes, want door opgooiers gebrek werd er met twee nullen en al vóórdat Jopie aan slag kwam officieel aangekondigd dat hij de laatste slagman zou zijn. Niets nieuws onder de zon zal u denken, what else is new, en dat soort dingen, maar Jopie hoefde deze keer niet eens écht uit te gaan om een einde aan de inning te maken. Dus “HI HA HO-ME-RUN!” en “Alle ballen naar thuis!” Jopie sloeg de bal het veld in, en rennen maar! De peanut-tijden kwamen weer helemaal terug.

Zondag konden de Reserve Reserves gelukkig geen beroep doen op de werpersstaf van de tegenstanders. De Souza was wél weer van de partij en samen met VGM en Blade hielden ze de boel behoorlijk dicht. De Reserve Reserve Reserves boden behoorlijk tegenstand maar uitblinkers waren toch gewoon weer Tom en Joop die sinds ze hebben aangekondigd niet meer zoveel te umpen niet meer van de velden zijn weg te slaan.

Minpuntje van de zondag was dat er zon beloofd was, maar dat deze pas ná de wedstrijd echt mee begon te doen. Echt warm werden we er dus niet van, maar het leverde nog wel een mooi plaatje op.

Amsterdam, 9 maart 2014 – Vorig jaar was er nog sprake van een late Elfstedentocht, maar dit jaar moest de GGL met haastige spoed op zoek naar welwillende tegenstanders om optimaal gebruik te kunnen maken van het SUPER weer. 

Bij al dat geregel leek één detail een klein beetje tussen het wal en het schip te vallen, namelijk de eigen spelers. Onverwacht bleken toch nog heel wat Reserve Reserves de snelle start van het oefenseizoen niet in de agenda te kunnen passen. Met als gevolg dat er zelfs een rood ondershirt gespot kon worden onder een geleend HCAW-bovenshirt. We hebben Edwin beloofd zijn naam niet te noemen, dus dat doen we dan ook niet. (Maar als je dit leest, stuur dat ledenmutatie-formulier nog ff terug).

Omdat Papa Dammers er ook een beetje in moest komen besloot de GGL de hele aanwezige troepenmacht (speciaal voor NoNoJoe) op te stellen. Meestal betekent dat dat het aantal slagbeurten niet overhoudt, maar vandaag leek alles mee te zitten. Vijf slagbeurten was meer regel dan uitzondering, en er waren een paar mazzelaars die er zelfs zes konden noteren. Nou ja, dat noteren deed Papa Dammers natuurlijk.

Een play-by-play verslag wordt zoals gebruikelijk niet geleverd bij de oefenwedstrijden, daarbij komt dat volgende week de halve finales van het clubkampioenschap gespeeld gaan worden, en er geen geheimen prijsgegeven mogen worden. De winnaars van aankomend weekend spelen in de zomerstop namelijk de finale tegen de Hoofdmacht van HCAW.

Een paar highlights kunnen wel gegeven worden: Blade werd vandaag Homerun King (we zeggen niet met hoeveel). De Kreis is een heel verdienstig slagman (we zeggen niet hoe ie gegooid heeft). VGM gooide vier wijd met alle honken bezet (dat is geen geheim, dat doet ie altijd). De PC sloeg een paar keer de eerste bal (ging de eerste keer ook goed, wat er daarna gebeurde is geheim). Edgar was een paar keer betrokken bij een dubbelspel (aan slag, in het veld? Geheim!). NoNoJoe had aan slag zijn beste wedstrijd van het seizoen (maar zegt dat wat over de rest van het seizoen, of over deze wedstrijd?). Ed de Kroket stond lekker in het zonnetje en mocht een nieuwe positie uitproberen (A-Rod is geschorst). Woody had Marvin meegenomen en schitterde op het tweede honk (kan ook gedeeld worden, want zal niet vaak gebeuren). Super Seb had een keer vier wijd en geraakt werper (maar we zeggen niet wat er gebeurde toen hij z’n knuppel uit z’n nek haalde). De GGL werd zoals gewoonlijk weer bijna opgepakt wegens wildplassen. O ja, en de Souza wordt MVP van 2014 (what else is new?).

En voor de achterblijvers die dit heerlijke honkbalmiddagje hebben gemist, hieronder een impressie van de BP. Natuurlijk moeten de details van de vorderingen van de heren slagmannen ook geheim blijven, dus is er deze keer gekozen van een BP rondje van De Souza.

Amsterdam, 9 september – Zo, dat was het dan, seizoen 2013 is ten einde. De Reserve Reserves zijn een jaartje geen kampioen geworden. Een derde plaats in de 1ste Klasse A geeft geen recht op door honkballen voor wat voor beker dan ook. Zondag werd de laatste wedstrijd van het seizoen nog wel gewonnen. Het werd een leuke wedstrijd waarin Quick werd verslagen met 5-7.

Voordat we de wedstrijd hier doornemen moet wel gemeld worden dat ook de website wel een beetje klaar is met dit seizoen. De laatste weken haperde en schokte ie nog wel ‘ns en ook vandaag doet ie het verre van volmaakt. Als je dit stukkie kan lezen valt het voor nu dus mee, maar wees gerust, de PC heeft tegenwoordig weer alle tijd van de wereld, en zal zich deze winterstop op een geheel vernieuwde site storten.

En dan nu de wedstrijd. Dat deze überhaupt afgewerkt kon worden was opmerkelijk. De weergoden hadden allerlei ellende voorspeld, maar wonderwel bleef Amersfoort een middagje buiten schot. Ook de ochtendbui had niet veel schade aangericht, het veld lag er prima bij, en er kon dus gewoon gespeeld worden.

Edgar mocht het spits afbijten en deed dat in stijl door z’n veertigste (40!) hit van het seizoen te slaan. VGM leunde hem door naar het tweede honk en NoNoJoe sloeg ‘m vervolgens over de thuisplaat. Edgar en NoNoJoe deden dus niets anders dan de rest van het seizoen. Edgar eindigt met .435 aan de top met z’n slaggemiddelde. De ribbie van NoNoJoe was z’n team-leidende 23ste.

In de tweede inning werd er nog een puntje bij gesprokkeld toen Ed de Kroket door een foutje op het tweede honk kwam en binnen geslagen werd door Rikkie. Na de zomerstop slaat Rikkie .619 (13 uit 21), maar desondanks gaat ie liever tennissen, veel leuker, aldus een enigszins gefrustreerd klinkende GGL.

In de volgende twee innings bleek De Souza toch ook gewoon mens te zijn. Vorige week wist hij nog moeiteloos het Hoofdklasse Hout team van ADO onder de duim te houden, maar in de derde en vierde inning wisten de Amersfoorters van Quick ‘m aardig te raken. Toen na twee singles en drie triples hij ook nog een homerun moest incasseren, ironisch genoeg met hout, moest hij heel diep graven om zich weer te herpakken. Dat lukte overigens bijzonder goed want met een 4-naar-3 was hij uit de inning en in de drie innings die volgde wist hij zelfs nog zes strike-outs te produceren, en belangrijker nog, hij kreeg geen punt meer tegen.

Aan het begin van de vijfde inning keken de Bussumers tegen een 5-2 achterstand aan. Met slechts één hit, wat gestolen honken en de nodige slagdiscipline werden er twee puntjes teruggepakt. Ed de Kroket produceerde zijn 25ste hit van het seizoen en sloeg daarmee NoNoJoe over de thuisplaat. Remmie leek vervolgens een dubbelspelbal te slaan, maar de Amerfoorters vergiste zich in zijn wielen. Remmie was safe op het eerste honk en het vierde punt had op het scorebord gestaan, als dat niet kapot was geweest.

Met een 5-4 achterstand gingen de Reserve Reserves de zevende inning in. Remmie en z’n wielen hadden de smaak duidelijk te pakken want z’n dragbunt werd netjes omgezet tot een stootslag-honkslag. Edgar loste hem daarna met een velderskeus af op het eerste honk en spurtte direct door naar twee voor een gestolen honk. Rikkie sloeg met z’n derde hit van de wedstrijd Edgar en daarmee het gelijkmakende punt binnen. En toen maakte de heer Bernardus, de Quickse werper, een foutje. Eigenlijk twee foutjes, want de binnenkant bal was niet alleen te mooi, hij was ook gegooid op VGM. Gaat meestal goed, maar niet deze keer. VGM nam ‘m op z’n lat en de bal lag in een mum van tijd ergens in een tuintje in Amersfoort Oost. De twee punten dinger zorgde voor een 5-7 stand. En omdat Jariño nog twee solide relieve-innings in z’n arm had, en ze er bij Quick ook zo een hadden, was het ook meteen de eindstand. 5-7, einde wedstrijd, einde seizoen, einde Rikkie, einde Gagarin. Al kunnen we ons niet voorstellen dat deze laatste écht gaat stoppen. Voorlopig houden we het dus op ‘gestopt onder voorbehoud’.

Omdat deze laatste wedstrijd om de baard van de Keizer ging hadden de heren Reserve Reserves het lijstje statistieken er nog maar ‘ns bij gepakt. Edgar was het meest succesvol in het cijferspel. Hij sloeg niet alleen z’n 40ste hit, maar z’n laatste slagbeurt was ook exact z’n 100ste plate appearance, tot grote hilariteit van z’n jaloerse medespelers was deze laatste PA ook z’n eerste SO van het seizoen.

VGM deed ook goede cijfer-zaken. Hij bracht z’n strike-outs op een mooi rond getal (20) en de dinger was z’n tweede van het seizoen, voldoende om naast de PC te komen voor een gedeelde plek als homerunking. En hoewel de PC daar enigszins teleurgesteld over was, deed ook hij goede zaken. In de enige at-bat die hij kreeg sloeg hij een double. Net genoeg voor een eerste plaats bij het On Base Percentage én het Slugging Percentage.

De Souza ging met de 7 gegooide innings net over de 100 heen, en kwam door z’n 11 strike-outs op 106, meer dan één strike-out per inning dus.

Remmie en Jariño haalden na de wedstrijd ook opgelucht adem, hun slaggemiddelde was nét boven de .300 uitgekomen en ach… kijk voor de rest zelf maar, de batting stats staan hier en de pitching stats staan hier. Veel plezier.

De knuppels en handschoenen gaan nu een maandje in het vet. Op 12 oktober komen ze er weer uit voor actie tijdens de Third Series. Naast de Reserve Reserves van dit seizoen zullen daar ook enkele Reserve Reserves uit het verleden te bewonderen zijn. Daarover later meer. Als de site het dan nog doet tenminste…

Amsterdam, 1 september 2013 – De geplande start van De Souza was één dag vervroegd. Zijn overwinning voor het Hoofdklasse Hout Team zorgde voor lovende stukken in de krant, maar tevens ook voor een gapend gat in de werpersstaf van het  Hoofdklasse Aluminium Team. Het waren achtenhalve mooie innings. Het werd 15–14 voor RCH, walk-off style.

De kersverse Heemsteedse kampioenen kregen het echter niet cadeau. Lang zag het er naar uit dat het geplande kampioensfeestje een week uitgesteld zou worden, en dat de door de Reserve Reserves meegebrachte champagne in de tas kon blijven. Het liep even anders. In een knotsgekke laatste slagbeurt wisten de RCH’ers 7 punten te scoren en met het kampioenschap aan de haal te gaan.

De negende inning begon nog zo lekker. De tot 8-12 geslonken voorsprong werd weer iets uitgebouwd tot 8-14 en hoewel het niet vanzelf ging leek er geen vuiltje aan de lucht. Maar RCH had vuurwerk besteld en begonnen daar in de gelijkmakende slagbeurt mee, en stopte pas toen de lichtmasten al lang weer uit waren.

Natuurlijk had VGM in de negende inning die bal kunnen vangen in het linksveld, dan was de wedstrijd over geweest, maar de lichtmast werkte niet mee. Natuurlijk had de PC in de relief wat minder via de backstop moeten gooien, maar hij had z’n kruit al verschoten bij de laatste 6-naar-3 in de achtste inning (briljante play, je had erbij moeten zijn). Natuurlijk had Remmie die strike-out moeten blokken, maar als je al bont-en-blauw bent, en de bal is een meter naast de plaat, is dat lastig. Natuurlijk had Edgar wat minder hits tegen kunnen krijgen, maar vijf tweederde inning is ook wat veel voor een kortestop, zeker als je je realiseert dat hij niet alleen de tweede, maar ook gewoon de vierde werper van de wedstrijd was. Kortom, Jariño de absente Braziliaanse Tuinman krijgt de schuld.

Op dat detail van het verliezen na, was het een hele aardige wedstrijd. De Bussumse slagmachine begint aardig op stoom te raken. Op zowel de eerste als tweede Erseehaase werper konden de heren 7 keer scoren. In totaal werden er 20 hits geproduceerd. Met name de 11 hits op de tweede werper werden gevierd omdat deze heer Morales eerder in de competitie de Bussumers volledig domineerde, en daar houden ze niet van.

Alle Reserve Reserves kwamen tot minimaal één hit, maar een paar verdienen het om eruit gelicht te worden. Edgar had met slechts één hit in zes at-bats misschien wel z’n slechtste wedstrijd van het seizoen, maar met een slaggemiddelde van .453, en al dat opgooien, en toch ook een ribbie, kan je ‘m weinig kwalijk nemen. Rikkie vlamde alsof het zijn laatste wedstrijd was. Vooral de laatste hardgooier  wist hij behoorlijk te raken. Na een stroeve 0-uit-2 eindigde hij met 4-uit-6.

De PC wist vooral de eerste watminderhardgooier goed te raken en ging 2-uit-5. NoNoJoe was ook vooral aan het begin van de wedstrijd erg aan het genieten. Na twee doubles in zijn eerste twee slagbeurten mikte hij er nog een sinlge overheen en kwam uit op 3-uit-5. En net toen we bijna zeker dachten te weten dat Seb het niet heeft dit seizoen, en dat hij zeker geen clutch-hitter is, kwam hij met twee uit door met een strakke hit waarmee hij een punt binnen sloeg.

Gagarin stond het huilen nader dan het lachen, aan het begin van de wedstrijd al. Zijn oorlogswond speelde weer op en moest vroegtijdig het slagveld verlaten. Hij moet nu verplicht een jaartje over doen en is er in 2014 dus zeker weer bij. VGM mocht naast het opgooien dus ook gaan slaan, voor Gagarin, en met 2-uit-4 ging dat helemaal niet zo slecht.

Ed de Kroket maakt het seizoen van z’n leven door en met 3-uit-6 zette hij daar weer een heel groot uitroepteken achter. Remmie en Woody deden onderaan de slaglijst net zo hard mee en wisten beiden twee hits te produceren. Het was een dolle avond.

Amsterdam, 13 juli 2013 – De domper van het verlies van vorige week tegen Zuidvogels lag nog vers in het geheugen. Maar gisteren mochten de Reserve Reserves direct op herkansing tegen de toen-nog-wel-titelkandidaat Mokum Hawks, waar eerder deze competitie, ook al puntloos van werd verloren. Deze keer werd de revanche echter gegrepen, al was het laat, maar de Hawks moesten er met 6-3 aan geloven.

De GGL mocht  voor deze laatste wedstrijd voor de zomerstop, en tevens de laatste wedstrijd voor het eind van de zomerstop voor de Hoofdklasse Hout, nog één keer een greep doen uit de pitcherskas van de Hoofdmacht. Bijnaamloze Bob had in april al eens een win kunnen noteren tegen Olympia, wat later bleek niet het minste team uit de Eerste Klasse A. De andere Reserve-Reserve-for-a-day, Rocking Roel Bellinga hadden we nog niet gehad. Hij werd de veertiende werper die dit seizoen namens de Reserve Reserves de heuvel mocht bestijgen, en dat is er één meer dan alle andere posities bij elkaar.

De Souza mocht echter het spits afbijten, en deed dat, traditiegetrouw, door direct in de eerste inning een punt toe te staan. Dit keer was het alleen volledig te wijten aan een falend veld. Twee foutjes resulteerde in het eerste en het derde honk bezet, een opofferingsslag volgde en de vroege achterstand was een feit. 0-1.

Namens de Mohawks mocht Dirty Deken de heuvel verdedigen, en dat deed hij bijzonder dirty, zeker de eerste vijf innings. De Bussumers baalden nog behoorlijk van het gebrek aan slagkracht dat ze vorige week ten toon gespreid hadden, zodanig dat ze er gisteren direct hard op los begonnen te swingen. Niet helemaal met het gewenste resultaat, want als de werper na vijf innings nog maar 45 ballen heeft gegooid, dan gaat er iets behoorlijk mis. Niet dat er mis geslagen werd of zo, er werd in de vroege innings maar één strike-out genoteerd, maar de ballen die geraakt werden waren het allemaal net niet.

Ondertussen was de achterstand in de derde inning al opgelopen tot 0-2, deze keer niet door foutjes, maar gewoon door drie ouderwetse honkslagen. Echt uitlopen deden de Amsterdammers echter niet, en dus bleven een aantal Reserve Reserves er in geloven. In de zesde inning leek het ijs dan ook gebroken te worden. De PC hield voor één slagbeurt de knuppel in z’n nek en leunde vier wijd, en kon door een perfect uitgevoerde hit-and-run van Edgar doorstomen naar drie. Toen VGM vier wijd kreeg waren de honken bezet, maar dat kon nog niet omgezet worden in punten.

In de zevende inning was het dan eindelijk wel zo ver. NoNoJoe en Super Seb opende de slagebeurt met een hit, een dubbelspel 1-naar-6-naar-3 leek roet in het eten te gooien, maar het goede Amsterdamse veldspel werd opgevolgd door een foutje waar tóch op gescoord kon worden. Stand 1-2.

In de volgende slagbeurt werd De Souza afgelost door Rocking Roel en toen er een lefty-lefty mtachup nodig was (goed gezien GGL) direct ook door Bijnaamloze Bob. De Hawks pakten nog wel puntje terug, het werd 1-3, maar het zou te mager blijken. De Reserve Reserves hadden namelijk bloed geroken en stonden op het punt los te breken. De druk werd opgevoerd en Edgar kwam op het honk door wederom een foutje. Jariño pakte door met een strakke hit door het midden. VGM had na z’n afwezigheid vorig weekend kennelijk wat te bewijzen, want hij nam de bal genadeloos hard op z’n stok. Maar niet voordat hij nog even een buntje gefaked had, volledig tegen de zin van de GGL in overigens. Maar goed, de dinger zorgde voor een ommekeer in de wedstrijd en het stond letterlijk in één klap 4-3.

NoNoJoe nam daarna geheel belangeloos z’n eerste strike-out van het seizoen. Hij maaide hard over de grondbal heen omdat hij zag dat de bal bestemd was voor de backstop. Super Seb legde daarna nog wat gaten in het Amsterdamse veldspel bloot, door een fout kwam hij op het honk en NoNoJoe kon uithijgen bij de GGL op drie. Rollende Remmie prikte nog even stevig een balletje door de benen van de eerste honkman, papa Dammers mistte de fout, het werd dus een tweehonkslag voor Remmie waarop Super Seb naar drie ging en door NoNoJoe gescoord kon worden. Woody ging toen ook maar diep, zijn opofferingsslag leverde de 6-3 op.

En nog was het niet klaar, want de PC had besloten om voor de vierde keer in de wedstrijd op de eerste pitch te slaan. Het was nog niet eerder goed gegaan, en vier keer is scheepsrecht. De liner over één bezorgde hem echter wel een hit, maar Rollende Remmie bleek uiteindelijk helemaal niet te kunnen rollen. Het enige dat rolde waren zijn, tijdens de vakantie opgebouwde, onderkinnen, waardoor het zicht op de loopbaan en de thuisplaat tijdelijk minder moet zijn geweest. Met een harde klap stortte hij, twee meter voor z’n bestemming, naar de grond en met een tot nul gereduceerd glijd- en stuitervermogen werd hij een makkelijke prooi voor de catcher. Het bleef dus 6-3.

Kijk hier voor de boxscore en de stats.