Amsterdam, 15 april 2012 – Precies een half jaar nadat de Reserve Reserves het Kampioenschap in de Hoofdklasse Aluminium wisten veilig te stellen zijn de heren aan een nieuwe uitdaging begonnen: Seizoen 2012!

Veel is er eigenlijk niet veranderd ten opzichte van vorig jaar. De enige wijziging is de vervanging van Vliegtuigbouwer Fokker door een echte lefty, en gelukkig kwam de vrolijke Overveener zelf ook nog even langs.

Eenmaal aangekomen bij het veld was er voor die echte lefty, No-No-Joe, toch een kleine teleurstelling. De GGL had hem naast een plek in het rechtsveld ook beloofd dat daar dan gravel zou liggen. Maar helaas, het gras was doorgetrokken en liep zelfs helemaal tot voorbij de foutlijn. Ondanks deze ‘verbetering’ aan het veld bleef er nog genoeg te lachen. Een heuvel die, omdat er geen verhoging aan te pas kwam, meer op een rondje gravel leek. Het korte rechtsveld (± 85 meter) dat ruimschoots gecompenseerd werd door een oneindig linksveld waar twee bushokjes dienst deden als rustplaats voor vermoeide buitenvelders. De diversiteit aan lijnen zorgde er daarbij voor dat het veld er van bovenaf meer als een vliegveld moet hebben uitgezien.

Maar goed, we kwamen om te honkballen, en niet om te zeuren. En al snel bleek dat voor menig Reserve Reserve een aardige uitdaging. De heren moesten duidelijk wennen aan de slagzone in de Hoofdklasse Alu 2012. Gelukkig kon de schade redelijk beperkt worden doordat er op twee slag hard en doeltreffend doorgeswingd werd. En ook de 7 vrije lopen en het geraakt werper op Super Seb hielpen de Bussumers een beetje. Pas echt moeilijk werd het toen de aanval van de Santpoorters met 9 punten achter in de 9e inning besloot honken te gaan stelen. We zijn geen Major League, dat is duidelijk. Gelukkig zijn we allemaal wel aardige jongens en zijn er geen ongelukken gebeurd. Voor een verdere uitleg kijk hier bij regel 3.

Maar hoe is er dan wél gepresteerd?
De uitslag, 9-12 voor de Reserve Reserves doet een spannende wedstrijd vermoeden, maar niets is minder waar. Geen moment zijn de Bussumers in gevaar gekomen, al moet wel worden toegegeven dat inning 8 en 9 bijzonder lelijk waren. De Souza was toen al van het strijdtoneel verdwenen. Zijn cijfers waren zoals altijd weer prima, 6-1-5-0. De eerste ‘win’ van het seizoen is dan ook binnen. In de 8ste inning nam VGM het van hem over, en net als vorige week ging dat pijnvrij. En dan wordt hier, ook net als vorige week, de fysieke pijn bedoeld, want helemaal smetteloos was zijn optreden niet. Niet in de minste plaats omdat de slagploeg van Terrasvogels de bal toch aardig bleek te kunnen raken. Gelukkig is er dan altijd nog de “Good Old Braziliaanse Tuinman Jariño” waar op teruggevallen kan worden. Omdat het aantal tegenpunten onder het bewind van VGM aardig was opgelopen leverde dat Jariño onverwacht ook nog ’n echte ‘save’ op.

Werd er ook nog wat geslagen?
De nieuwe knuppels van de Bussumers werden aardig op de proef gesteld. Het gaat te ver om alle 17 hits te beschrijven, maar er zaten een paar bijzondere bij. Wie uiteindelijk de verste dajakker op z’n naam mag schrijven is niet helemaal duidelijk geworden. Feit is wel dat Keet bij zijn bal over het midveldhek een homerun mocht lopen, en de PC met zijn klap over/langs de linksvelder al bij het tweede honk moest stoppen.

Ook Jopie, de GKL en Gagarin konden een dubbel noteren. Bij Gagarin was die dubbel onderdeel van een bijzondere reeks slagbeurten, 5 uit 6 zie je namelijk niet zo vaak. De GKL komt met 2 uit 2 op een beter gemiddelde, en stelt daarmee nadrukkelijk de keuze van de GGL aan de kaak. En met al die fitte en aanwezige spelers is het eigenlijk al moeilijk genoeg.

Super Seb was de enige Reserve Reserve die het vandaag zonder honkslag moest doen, en na vandaag is hij zelfs nog slaggemiddelde-loos. Maar niet getreurd, met twee keer vier wijd en een schampschot is hij toch nog goed voor een honkgemiddelde van 1.000.

Volgende week staat de eerste thuiswedstrijd op het programma. RCH komt dan op bezoek, en zij zijn vast gebrand om de 23-2 nederlaag tegen Hoofddorp weg te poetsen. De eerste bal zal a.s. zaterdag om 14u niet gegooid worden door een wethouder, maar gewoon door De Souza.

Amsterdam, 8 april 2012 – De oefencampagne zit er op. Gisteren werden de Zuidvogels verslagen op een koud en tochtig veld, zoals we het veld daar kennen eigenlijk. Zelf moeten ze kennelijk nog een beetje wennen, want na 7 innings vonden ze het wel welletjes en gooide ze de handdoek in de ring.

Een beetje dubbel gevoel leverde dat wel op. Natuurlijk was het voor de Reserve Reserves ook koud, maar de gloednieuwe BP Pullovers deden hun werk en mochten ook in het veld aangehouden worden. De GKL had ook z’n truitje gekregen, maar echt vrolijk werd hij daar niet van. Ook de pannenkoeken van Rookie Joey konden hem niet plezieren. En toen er in het midveld iets héél grappigs gebeurde, en eigenlijk iedereen een glimlach op z’n gezicht kreeg, zelfs toen kon er geen lachje vanaf. Misschien was het omdat hij dit stukje vreesde, maar hij hoeft niet bang te zijn, oefenwedstrijden zijn er om te oefenen, en het slaan ging ‘m al aardig af.

Omdat bij de transfer, jaaaaaaaren geleden, de kleine lettertjes van de contracten niet goed zijn gelezen, zijn De Souza en Gagarin niet gerechtigd aan te treden tegen Zuidvogels in de maand april in Olympische jaren. Ze hadden beiden dus een Paasweekendje vrij gekregen. Wat dat betekende voor het buitenveld (iets heel grappigs) zal ik niet nader toelichten, maar de rotatie behoeft wel enige toelichting.

VGM had een knappe start met als grote winst dat het een keertje pijnvrij ging. Zelfs de slagmensen hebben geen blijvende schade opgelopen. Jariño volgde hem al na twee innings op en ook hij deed netjes z’n werk. Net als bij zijn vorige optredens had hij voor het niet zo massaal toegestroomde publiek een snoekduik in petto, en die wordt er niet beter op. Met de opofferingsstootslag leek niet de slagman, maar de werper opgeofferd te worden, maar toen het gravel was nedergedaald was de nul gemaakt (1-2-5?!) en was er niets gebroken. Ook erg belangrijk.

En juist omdat het belangrijk is de oefenwedstrijden blessurevrij door te komen wil ik op deze plek een lans breken voor ‘het hekje voor de werper’, en dan met een goede instructie erbij. Want na Remmie was nu Rikkie aan de beurt om geraakt te worden door een geslagen bal. Zijn pitchcarrière werd daarmee na één slagman al in de kiem gesmoord. Experts denken echter dat de bal op zijn been geen nadelige gevolgen zal hebben voor zijn snelheid. Edgar, die na zijn optreden van vorige week blaakt van het zelfvertrouwen, en door sommigen al liefdevol “Mariano” wordt genoemd, maakte de zeven innings vol. Einde wedstrijd. Naar huis.

Amsterdam, 18 maart 2012 – Dit was het tweede weekend dat de Reserve Reserves weer de wei in mochten. Net als vorige week werd de tegenstand gezocht binnen de club. Vorige week waren de Reserves aan de beurt, deze week traden de Reserve Reserves aan tegen de Reserve Reserve Reserves. Volgt u het nog?

Elk jaar is er in de oefencampagne ergens een weekend waarin de wintertijd wordt ingeruild voor de zomertijd. De afgelopen jaren zijn de RR’s die redelijk schadevrij doorgekomen, maar dit weekend was het bingo! Nu denkt u natuurlijk ‘huh?! da’s toch pas volgende week?!’, en inderdaad dat klopt, maar onze Jariño en Jopie hebben al een voorschot genomen op het tijdsverschil van volgende week. Beide heren hadden andere verklaringen, maar alleen onze immer vrolijke Tuinman kwam uiteindelijk opdagen om het uit te leggen. Wat de verklaring dan wél was werd snel verbloemd door zijn eerste, maar fantastische over-throw van het seizoen.

Omdat de wedstrijd nog niet voor het eggie was kon er wat gerommeld worden met de pitching. Bij de RRR’s hadden ze iemand gevonden die gekleed in Hoofdklasse Wit de RR’s redelijk in bedwang hield. De RR’s hadden daar een voormalig Zuidvogel tegenover gezet, die voor de gelegenheid wel even z’n jackie had uitgedaan. Dat ook hij de slagploeg van de opponent niet in bedwang hield had weinig te maken met zijn werpkunsten. De oorzaak moet eerder gezocht worden in de al eerder genoemde over-throw, en eigenlijk verdienen al die andere fouten ook een uitgebreide beschrijving. Maar het was een oefenwedstrijd, en dan maar door blijven zeuren over fouten is ook niet helemaal eerlijk.

Maar ja, soms zijn er fouten die er om smeken genoemd en beschreven te worden. Sommige fouten-reeksen krijgen, net als tornado’s, zelfs benamingen. Voor de niet kenners: er wordt hier gerefereerd aan ‘de Fruitmand’ van Ed, hier na te lezen op deze site. En ook deze keer had De Kroket weer de hoofdrol. Zijn opmerking “loop ik een keer goed…” dekt de hele lading van het moment.

Na een wat langzame start begonnen de knuppels ook warm te draaien. Ondanks het feit dat de RR’s nog wel de laatste slagbeurt gebruikten lijkt het erop dat het voorafgaande slaggeweld voldoende moet zijn geweest om de overwinning op te eisen. Het had galant geweest richting onze broeders van het Derde, om hun gewaardeerde tegenstand op te werpen als reden de eindstand niet bekend te maken, maar helaas, we moeten eerlijk zijn: We hebben echt totaal geen idee wat het uiteindelijk is geworden. De PC heeft Papa Dammers nooit voorzien van een scorekaart, en al had hij dat gedaan, de GGL had zo’n complexe opstelling, met vier DH’s en een bijzondere veldroulatie uit de trukendoos getoverd, dat dit onmogelijk aan papier kon worden toevertrouwd.

Diep in de wedstrijd viel er voor de liefhebbers en romantici nog een mooi moment te aanschouwen. Omdat Super Seb zijn heldenstatus aan slag nog niet echt had waargemaakt besloot zijn broer Guido hem een handje te helpen. Hij besloot te stoppen met zich zorgen te maken over zijn ERA, en een balletje op riemhoogte door de pijp te gooien. Dank u, de bal kreeg een ouderwetse hengst, een ‘towering double’, echte broederliefde. Hieronder de één seconde te vroeg genomen foto van het moment.

Nog twee opmerkelijke slagbeurten:

Moment 1) Jariño hengelt met één hand een buitenkant bal het linksveldhek over.
-> Wat vooraf ging: In een eerdere slagbeurt wordt hij gejamd waarna hij met een pijn vertrokken gezicht uitroept ‘ik ga niet meer slaan!’, In de slagbeurt daarna houdt hij zich daaraan en vangt hij de bal op met z’n rug.
-> Opmerking bij de homerun: leuk met één hand, maar probeer dat volgende keer ‘ns met je rechterhand!

Moment 2) GKL hengelt met twee handen een langzaam gegooide, kaars rechte en door het midden gegooide bal, het hek van het eerste veld in.
-> Wat vooraf ging: Een hele harde en langdurige windvlaag met extreme thermiek boven de 15 meter.
-> Opmerking bij de homerun: In de competitie is een bal in het hek van het eerste veld geen homerun.

Amsterdam, 16 oktober 2011 – Voor sommige honkballiefhebbers zal de datum 16 oktober de boeken ingaan als de dag dat het Nederlands team voor het eerst het Wereldkampioen Honkbal werd door Cuba met 2-1 te verslaan. Voor de échte kenners is 16-10-11 slechts ‘the day after’, want op zaterdag 15 oktober versloegen de Reserve Reserves in de derde en beslissende wedstrijd van de Aluminium Series de Storks met 16-7, waardoor ze zich Nederlands Kampioen Wedstrijdsport 2011 mogen noemen!

Vorige week zondag werd op een guur veld voor de tweede keer op rij een toss gewonnen waardoor de Bussumers het echte thuisvoordeel mochten genieten. De gelijkmakende negende slagbeurt die bij dit voordeel hoort was gelukkig niet nodig, maar het thuispubliek, het grootste voordeel, was in grote getale komen opdagen. Als eerste willen wij dan ook dit trouwe legioen bedanken voor hun komst naar de Vallei en de steun die ze ons gegeven hebben. Dus: SUPPORTERS BEDANKT!!!

De ruime uitslag die uiteindelijk de boeken in is gegaan doet vermoeden dat het een makkie was, maar niets was minder waar. De Hagenezen vlogen er van het begin in, en de Bussumers mogen van geluk spreken dat de schade in de eerste drie innings tot vijf punten beperkt kon worden. Het leek even niet uit te maken waar De Souza de bal heen slingerde, hij kwam dubbel zo hard weer terug. Na de derde inning wist De Souza zich te herpakken en stond hij nog maar vijf hits toe in de resterende innings. Nadat hij op zijn karakteristieke manier de eerste nul van de negende inning gemaakt had, een strike-out dus, werd hem een publiekswissel gegund. Een super seizoen supersonisch afgesloten. Lees verder “Nog nul te gaan (Kampioenen!)” →

Amsterdam, 3 oktober 2011 – Met één verliespartij op zak moest het afgelopen zondag gebeuren voor de Reserve Reserves. Met de rug tegen de muur werd de tweede wedstrijd in de best-of-three afgewerkt tegen Storks uit Den Haag. Bij een reguliere competitiewedstrijd is de Honkbal Vallei doorgaans uitgestorven, maar dit weekend konden de Bussumers rekenen op een aangenaam sterk supporterslegioen. En die konden natuurlijk niet teleurgesteld worden. In een meer dan spannende wedstrijd werd het 5-4 in het voordeel van de gastheren.

Het leek er even op dat het ‘zo’n wedstrijd’ zou worden. In de eerste Haagsche slagbeurt werd een onfortuinlijke vier-wijd direct afgestraft met een triple, gevolgd door ‘n 6-naar-3 en daarmee de eerste twee punten. Aanvallend werd daar aan het begin van de wedstrijd weinig tegenover gesteld door de Bussumers. In de derde inning produceerde Hagenees en kwelgeest Van Elswijk een double waarmee hij het derde Haagsche punt over de thuisplaat bracht. Het Gooische Kampioenschap was even héél ver weg.

Pas in de vierde inning kon er wat teruggedaan worden. Super Seb wist in de tweeëntwintigste officiële wedstrijd van het seizoen zijn tweeëntwintigste keer vier wijd ‘te trekken’. Op zich al een bijzondere prestatie waarmee hij notoire ballen-bestudeerders als Gagarin ver achter zich laat. De vrije loop werd gevolgd door een vang-8 en een vang-9 waarmee het gevaar voor de Ooievaars geweken leek. Super Seb had echter de aandacht van de rechtsvelder getrokken door bij de fly-out een klein stukje verder dan verstandig was van het honk te gaan. Een geluk bij een ongeluk want de Stork in het rechtsveld kon de druk niet aan en kegelde de bal in de kluts bij het eerste honk waarna Super Seb door kon schuiven naar twee.

Super Seb kan na deze kluts van 1 naar 2 (foto Alfred Cop)

Een koele (of coole) hit van de PC bracht het eerste punt over de thuisplaat terwijl hij zelf op de (te late) aangooi naar thuis kon opschuiven naar twee. Een bal in de grond gevolgd door een coole (of koele) hit van Keet zorgde voor de 2-3. Het was weer een wedstrijd.

Coole hits zorgen voor de 3-1 en 3-2 (foto Alfred Cop)

Aanvallend hadden de Hagenaars op dat moment al niet veel meer in te brengen. De Souza moest hard werken en ondanks het hoge aantal keren vier wijd, voor zijn doen (twee), wist hij de nodige nullen aan zijn veld te geven. De Reserve Reserves roken bloed, en waren geenszins van plan de puntenproductie te staken.

In de vijfde Bussumse slagbeurt mocht de doodzieke Edgar het spits afbijten. Hij wist een double te produceren en daarmee in scoringspositie te komen. Batting-Title-Winnaar Jopie verzilverde deze premium positie met een droge klap en trok de stand daarmee gelijk, 3-3. Even leek het erop dat de Bussumers door gingen drukken, maar een paar ballen en een dubbelspel later bleek dat nog niet het geval.

Jopie slaat het gelijkmakende punt binnen (foto Alfred Cop)

Pas in de zevende inning konden de Reserve Reserves een voorsprong nemen. Erik C. nam, om te beginnen, voor het team een balletje op z’n lichaam, waarna Razende Remmie hem op het eerste honk mocht vervangen. Een doorgeschoten bal en een opofferingsstootslag van Edgar brachten Remmie naar het derde honk. Jopie deed vervolgens waar hij het hele seizoen al goed in is geweest. Hij sloeg de bal hard en ver. Helaas stond precies daar waar de bal terecht zou zijn gekomen een verdwaalde Hagenees (met z’n rug tegen het hek). Ondanks die kleine tegenvaller kon op deze opofferingsklap wel de 4-3 gescoord worden. Om die kersverse voorsprong nog even lekker in te wrijven besloot Gagarin na een groot aantal uitgestelde lanceringen z’n eerste ‘dinger’ van het seizoen te slaan. Beter laat dan nooit. De 5-3 bleek nog nodig te zijn.

Gagarin lanceert er eentje (foto Alfred Cop)

Met samengeknepen billen werd in de volgende slagbeurt maar nauwelijks voorkomen dat er gescoord werd. Een dramatisch uitgevoerde run-down waarbij verzuimd werd uit de inning te komen, had tot (voor de PC) traumatische proporties kunnen uitgroeien. Gelukkig wist De Souza het hoofd koel (of cool) te houden en met drie honken bezet en twee uit de Haagsche clean-up-hitter te verleiden tot een eenvoudige vang-7.

Op de run-down zal deze winter uitgebreid geoefend worden (foto Alfred Cop)

Het begon er naar uit te zien dat De Souza wederom een complete game winnend zou kunnen afsluiten. Maar in de negende inning besloten de gasten daar niet direct aan mee te werken. Een lead-off double bracht de spanning weer helemaal terug. Met wat kunst-en-vlieg-werk werden, wel ten koste van een punt, een 4-naar-3 en een 6-naar-3 afgedraaid. 5-4 en twee nullen dus. De volgende slagman wist met een honkslag het Haagsche leven nog een stukje te verlengen. Toen de slagman daarna op twee slag stond hield de tot honkloper gepromoveerde slagman het echter niet meer. Hij startte een ferme spurt richting het tweede honk, maar de PC weigerde daar aan mee te werken. Een wijdbal bij de thuisplaat werd razendsnel omgeturnd in een slagbal op het tweede honk. Precies op de plek dus waar de Haagsche Ooievaar kwam aanglijden. Stelen? NOT IN MY HOUSE!!! Einde wedstrijd.

NOT IN MY HOUSE (foto Alfred Cop)

De stand in de Aluminium Series 2011 komt hiermee op 1-1 waardoor er ook een derde wedstrijd gespeeld moet worden. De bond heeft bedacht dat het terrein van de neutrale Alphians in Alphen a/d Rijn hiervoor de aangewezen plek is. Als de weergoden half zo goed meewerken als dit weekend weten we op 9 oktober wie Kampioen van Nederland Wedstrijdsport 2011 is. De wedstrijd begint op 14.00u. Komt allen!

De KNBSB heeft deze keer niet gekozen voor een combiregeling, dit betekent dat er geen supporterstreinen of –bussen naar het Alphense veld rijden. Kijk daarom hier voor de routebeschrijving.

PS
De foto’s in dit stukkie zijn gemaakt door Alfred Cop. Deze, en 156 andere foto’s, zijn hier te bestellen.