Amsterdam, 14 juni 2011 – Wat een schitterend begin van het Pinksterweekend had moeten worden, werd een akelige deceptie met ’n vochtig begin. De 1-13 tegen Pioniers zorgde voor een loosing streak van 2 voor de Reserve Reserves. De koppositie blijft wel gehandhaafd maar daar is dan ook alles mee gezegd.

Als je geen punten maakt kun je ook niet winnen. In de eerste 6 wedstrijden van het seizoen werden er nog gemiddeld 9 runs per wedstrijd gescoord, de laatste 2 wedstrijden was dat opgeteld maar 3. En dan houdt het wel een beetje op. Aan de gastspelers lag het in ieder geval niet. Diederik deed met z’n dubbel en de enige RBI van de wedstrijd meer dan z’n taak. Guido had de ondankbare taak De Souza te doen vergeten, en dat bleek lastig.

Voormalig Gastspeler Seb, en nu Super Seb, wist nog twee hits te produceren. Bij de rest viel ook nog wel af en toe een hitje, maar indrukwekkend was het niet. Remco T. zorgde nog voor een fantastisch gecamoufleerde full-swing-drag-bunt-hit, maar de enige punten die hiervoor gescoord werden kwamen van de jury, en die tellen dus niet. Er waren net te weinig innings voor Erik C. om de sombrero ‘vol’ te krijgen, Jopie C. mopperde er nog een hitje bij, en Laurens was nog net op tijd om een eind aan de wedstrijd te maken. Dat was het wel zo’n beetje.

Misschien dat het lag aan de regen die na de eerste vier ballen van de wedstrijd ervoor zorgde dat we een half uurtje iets voor ons zelf konden gaan doen. Misschien was het iets besmettelijks en had de GGL een virusje van de ‘bench’ van het Eerste meegenomen. In dat geval ziet de toekomst er nog best rooskleurig uit, de jongetjes van de hoofdmacht hebben namelijk, onder de bezielende leiding van de GGL, dit Pinksterweekend wél gewonnen van de Hoofddorpers, twee keer zelfs! Morgen gaat de PC bij de training in ieder geval gezellig dicht tegen de GGL aan staan, in de hoop dat er iets van dat winners virus overspringt.

Hieronder een aanblik van de futloze Reserve Reserves nog voordat ze geveegd werden. Daar weer onder een suggestie voor de volgende ‘rain delay’. Misschien dat dat de heren een beetje scherp houdt.

Amsterdam, 28 mei 2011 – Het posteren van een astronaut op de lead-off positie heeft niet gebaat. De Reserve Reserves zijn weer terug op aarde. De tweede avond wedstrijd binnen acht dagen kon niet in een winstpartij omgezet worden. De normaliter unhittable De Souza was ‘kaasie’ voor de kaasboeren uit Alkmaar. VGM, zelf zoon van een kaasboer, liet zich daarna ook de kaas van het brood eten. Het werd 2-8 voor de bezoekers.

Het begon allemaal zo aardig. Nou ja, de eerste ‘actie’ van de wedstrijd bestond uit een fieldpoging van de PC waarbij hij als volleerd buitenvelder zijn knie achter de bal posteerde, die daar dan ook hard vanaf sprong. En voor de duidelijkheid, de PC stond niet in het buitenveld, maar op de plek die krokettenbakker Calis normaal zijn kunsten vertoond. De volgende drie Victrixen werden vervolgens snel afgeserveerd.

Gagarin opende vervolgens het Bussumse slagfestijn met een striemende hit over de kortestop, waarna Laurens met een kekke dragbunt (heb je opgelet Remco?!) ook het eerste honk kon bereiken. En toen bleef het stil in de battersbox.

Nou ja, niet helemaal stil, want de Alcmarianen kregen na het eerste rondje beter kijk op De Souza. En wel iets meer dan kijk ook, want er zaten een paar goeie klappen bij. Desondanks wist De Souza de schade beperkt te houden tot slechts drie punten in zeven innings. Net als vorige week eigenlijk, maar toen deed de Bussumse slagploeg nog mee. VGM mocht vervolgens de laatste twee innings gooien.

En dit is het punt in het stukje waar we het moeten hebben over zijn (VGM) uitzonderlijke prestaties bij het bereiden van de bollen. De heerlijke puntjes kipkerrie en de rijkelijk belegde broodjes salami-kaas waren uitmuntend! Als ‘zoon van’ had hij natuurlijk een naam hoog te houden. Klik op het plaatje om alles te weten te komen van dé kaaswinkel op de beste markt van Nederland.

Met negen honkslagen deden de Reserve Reserves het niet eens zo heel slecht, maar ze waren té verspreid en niet altijd even goed getimed. Van de tien slagbeurten met een honkloper in scoringspositie wist alleen de PC twee keer tot een ribbie te komen. Tien is ook het getal van het aantal achtergebleven honklopers, zonde.

Hoewel het gezelliger is als hij er niet is, moet hier ook de voormalig GKL genoemd worden. Na de dubbel van Keet in de zesde inning mocht hij het lopen overnemen en kon ook direct scoren. Knap hoor. En met zijn liner naar het rechtsveld in de achtste inning nestelde hij zich, bijna sneaky, op de tweede plek van de Batting Stats.

Zeven is het getal van het aantal strike outs die de Bussumers voor hun kiezen kregen. En zonder er al teveel woorden aan vuil te maken: onderstaand portret moet de kenner genoeg zeggen. Met een slaggemiddelde van .455 gaat het verder wel aardig met Seb.

(klik op het portret voor het nieuwe doel van deze Reserve Reserve dit seizoen)

Helaas is het verhaal dat Tuinman Jariño vertelde over het aanduwen van een geit niet geschikt voor de jeugdige kijkertjes. Maar het staat iedereen vrij hem hier over te bevragen. Suggestie: vraag hem dan nog een keer uit te leggen waarom je de geit (of het schaap) met de neus richting water moet posteren.

Het goede nieuws is dat de Bussumers ondanks de nederlaag nog twee punten los staan van de nummer twee, de Mokum Hawks. Nog 13 te gaan dus!

Nog 14 te gaan!

Amsterdam, 21 mei 2011 – De Bussumse HH2 selectie bestaat uit lauter hardwerkende professionals. Helaas heeft geen van de heren zijn beroep kunnen maken van het edele honkbalspel. Gisterenavond was de eerste gelegenheid dit seizoen waarop dit een ‘dingetje’ zou kunnen worden. Op een gewone werkdag moesten de Reserve Reserves aantreden tegen de Heemsteedse Pinguïns. Het bleek geen probleem, het werd 3-15, en na zeven innings kon aan een verder honkballoos weekend begonnen worden.

Zoals de uitslag, en het aanzienlijk gestegen team-slaggemiddelde, al doet vermoeden, was de Bussumse slagploeg aardig op dreef. En De Souza zorgde met zijn optreden er weer voor dat een normaal zeer degelijke slagploeg, nu slechts tot drie punten kon komen. Maar daar zit het verhaal niet deze week. Deze week MOETEN we het hebben over de prestaties die de Reserve Reserves verdedigend op de mat leggen.

Hoofdrolspeler in het verhaal is de vervanger van Gagarin. Omdat onze balvaste astronaut zich even vergist had in zijn prioriteiten kon de GGL niet anders dan besluiten de wél opgekomen voormalig GKL in het midveld te posteren. Lekker, en bedankt, ook namens het ERA van De Souza.

Dat Erik C. achteruit schuifelend eerst een balletje miste was hem snel vergeven. De meeste Reserve Reserves waren hem bijzonder dankbaar voor de pizza’s die gedurende de wedstrijd regelmatig hun weg terug probeerde te vinden, naar de plek dus waar ze de Reserve Reserve waren binnen gekomen.

Bij de voormalig GKL werkt dat anders, hij heeft al niet veel vrienden, en op deze manier zal dat ook niet snel veranderen. Maar liefst twee keer wist hij een route te kiezen die bij lange na niet bij de gewenste eindbestemming (de bal) uitkwam. De TomTom was een beetje kapot, zeg maar. Lichtpuntje was dat hij bij zijn pogingen wel de lachers op zijn hand had, ook nieuw voor hem. Vooral de poging waarbij hij na ’n verkeerde afslag, struikelend over z’n eigen benen, met z’n blote hand alsnog de bal probeerde te toucheren, werd gewaardeerd door het minimaal toegestroomde publiek. De VGKL zal de wedstrijd snel willen vergeten, maar omdat hij met twee uit vijf wel een positieve bijdrage leverde aan het team- én z’n eigen slaggemiddelde zal hij over een tijdje glimlachend terugkijken naar de eveneens vandaag gepubliceerde statistieken.

En het is nog niet gedaan met lachen om het Bussumse veldspel. De door buitenvelders fout beoordeelde ballen veranderen op de scorekaart vaak nog in honkslagen. Als een binnenvelder een hoge bal vergeet klemvast te nemen, dan blijven deze acties meestal zichtbaar als ‘vf’. Zo geschiede ook met het ploppertje dat om nog steeds onduidelijke reden uit de handschoen van Jopie wist te stuiteren, ‘vf4’, in dit geval dus. De miskleun werd niet afgestraft met een punt, maar hij bleef mentaal hard doorklinken want ook de volgende bal, over de grond, en voorbestemd te leiden tot een dubbelspel bleef niet in het leer zitten.

Dat was het punt dat Laurens er echt genoeg van kreeg. De hierop volgende bal ging zijn kant op, en in plaats van naar Jopie te gooien, besloot hij dat het misschien beter was als hij het deze keer even helemaal zelf deed, en de dubbel werd gedraaid. Helemaal zeker dat het besluit voor deze soloactie uit wanhoop ontstond is niet duidelijk. Het kan ook zijn dat hij wilde bewijzen dat hij niet lui is. Hij was de inning daarvoor namelijk nog uitgemaakt voor ‘luie honkballer’. Na een vrij aardige stop weigerde hij te gaan staan om vervolgens nogal laks, op z’n knietjes, eerst de bal uit z’n handschoen naar z’n gooihand te flippen, om vervolgens, met een beetje hulp van een goeie scoop van Seb de honkloper ‘gewoon’ op een uit te gooien.

Net als de VGKL zal Jopie ook liever niet meer aan de wedstrijd terug denken, maar ach, als je 0.500 slaat en de meeste honkslagen hebt, wie kijk er dan nog naar een veldgemiddelde dat verder nergens wordt bijgehouden?!

De later ingebrachte PC zorgde bijna nog voor de ‘kers op de taart’, maar gelukkig voor hem en zijn grote mond kon hij zich bij de popfly achter de thuisplaat nog net op tijd, en ver genoeg, strekken. Hij viel achterover, de bal in de handschoen. Eind goed, al goed.

Hieronder nog een panorama foto van het moment dat het in- en outfield er nog wel goed uitzag, voor de wedstrijd. Voor de liefhebbers van het scoreverloop daaronder de boxscore.

Nog 15 te gaan!

Amsterdam, 16 mei 2011 – De wedstrijden tegen de teams die ‘hoofdmacht’ zijn bij hun club zijn beter als je kijkt naar het aantal toeschouwers, of naar het al dan niet werken van een scorebord, maar echt leuk wordt het voor de Reserve Reserves pas als de tweede teams de tegenstander zijn. Deze doorgaans wat luie veteranen dragen het honkbalniveau in de Eerste Klasse A. Dit weekend stonden de Reserves van Pirates op het menu. In een goede wedstrijd waarin het lang spannend bleef, was Super Seb uiteindelijk beslissend door met Gagarin op het tweede honk, met een walk-off-single, de genadeklap uit te delen: 4-3!

Met, natuurlijk, sterwerper De Souza op de heuvel zag het er aan het begin van de wedstrijd toch anders uit. De eerste drie ballen die het veld te verstouwen kreeg werden niet al te best verwerkt, en gecombineerd met een vrije loop resulteerde dit in (slechts) één gescoorde fout, én twee punten. Het zullen dan toch de zenuwen geweest zijn, maar het veld, en zeker ook De Souza, herpakte zich, en na de volgende drie slagmensen was de beurt weer aan de Bussumers.

Omdat de vader van Laurens vergeten was z’n zoon naar het veld mee te nemen, moesten de Reserve Reserves het doen zonder hun ouwe vertrouwde lead-off. En omdat Gagarin zich toch een beetje ongemakkelijk voelde over zijn geopenbaarde gebrek aan collegialiteit, voelde hij zich geroepen om in dat gat te springen. Met een tripple, double en twee singles uit vijf slagbeurten van deze nieuwe lead-off moet de GGL bijzonder tevreden geweest zijn. Dat de rechtsvelder bij de triple in de eerste inning een bescheiden bijdrage leverde door als een komeet de verkeerde kant op te rennen, is slechts bijzaak. Kometen komen tenslotte regelmatig voor in het leven van Gagarin, en het Bussumse rechtsveld wordt vaker gebruikt voor bijzondere routes, niets nieuws dus.

In de tweede, derde, vierde en vijfde inning konden de Amsterdammers geen potten breken. Strike-outs werden afgewisseld met vooral vangballen en een incidentele actie op het eerste honk. De Bussumse boys bleven echter onverstoord de knuppel hanteren, en in de derde inning was het weer raak. De dubbel van Gagarin kon niet verzilverd worden. Hij sneuvelde nog op de thuisplaat, maar omdat Jopie  in z’n tweede beurt de bal wél over het binnenveld heen kreeg, en Keet hem vervolgens kon binnen hengelen, stond het na deze inning weer 2-2.

In de vierde inning was Gagarin weer belangrijk, met zin derde hit van de wedstrijd wist hij de door een vangfout op de honken gekomen PC over de thuisplaat te loodsen. Een vervolg hierop kon niet worden gegeven omdat Erik C. het wederom niet over z’n hart kon verkrijgen de piano achter te laten op het derde honk, en je weet: dat kost kostbare tijd!

De zesde inning was weer voor de Mokummers, een aardige dubbel gevolgd door een nuttige pinch-hit honkslag zorgde voor de gelijkmaker. In de zesde inning begon voor de Reserve Reserves ook het Gissen op Van Wissen, over het algemeen niet een heel goed teken. Deze keer was echter was iedereen zo verschrikkelijk blij dat er af en toe weer ‘ns ’n rechte bal met een beetje snelheid gegooid werd, dat ook de hits vanzelf volgden. VGM kon na z’n hit zelfs weer een beetje lachen, maar dat was nog voordat hij wist dat hij een fikse boete krijgt vanwege het ongeoorloofd en bovenhands fast-tossen van z’n helm.

Ook in inning zeven tot en met negen kregen de Hawks weinig grip op De Souza en bleven ze puntloos. De honklopers die in de achtste inning het honk nog wel behaalden werden vakkundig uitgeschakeld. De velderskeus is haast niet het vermelden waard, maar de ijzersterk achtervangende Remco T.  liet, toen het er op aan kwam, zien dat ook hij mensen van het weede honk af kan pegelen.

In de tweede helft van de negende inning was het wederom Gagarin die met een honkslag de strijd opende. Jopie bewees daarna dat hij zich niet alleen kan opofferen door uitstekend Bollen te halen bij de snackbar, maar dat hij dat ook stotend kan. De Hawks hadden duidelijk deze site niet bestudeerd want ze besloten daarna Super Seb gewoon te pitchen. De PC probeerde z’n voormalig teamgenootje nog te waarschuwen ‘HEY BARTJE, NOG EEN BAL EN DAN BEN JE KLAAR!!!!!’, maar het was al te laat. Super Seb nam ‘m op z’n stok en deponeerde de bal ver buiten het bereik van de buitenvelders. Deze walk-off single betekende het winnende punt en tevens einde van de wedstrijd. De Souza heeft weer een ‘win’ en Oppas Tuinman Jariño hoefde de heuvel niet te bestijgen voor de extra innings.

Nog steeds ongeslagen en vier verliespunten los van de concurrentie wordt vol vertrouwen vooruit geblikt op de rest van het seizoen: Nog 15 te gaan!

(Niet voor publicatie: Ed de Kroket deed wel mee, maar er was deze keer gewoon niet veel zinnigs over te zeggen. Voormalig GKL was er niet, maar het was al duidelijk dat het een gezellige wedstrijd was. Vliegtuigbouwer Fokker heeft echt auw, daar kun je geen grappen over maken, of wel?)

Amsterdam, 9 mei 2011 – In de wetenschap dat ze nog alles in eigen hand hadden, maar ook dat de voornaamste concurrent om de landstitel in de Hoofdklasse Aluminium, Pirates-2, zaterdag al gewonnen had, betraden de helden uit Bussum op zondagmiddag het bloedhete veld in Purmerend. De uitslag: 7-11 voor de bezoekers, oogt veel closer dan het in werkelijkheid was.

Aanvallend zat het ook dit weekend weer snor. Tot en met de 7e inning wisten de Reserve Reserves iedere slagbeurt minimaal één keer te scoren en omdat de Vliegende Stormvogels daar niet direct iets tegenover wisten te stellen werd al snel duidelijk dat ze niet echt aan bod zouden komen. De Purmerenders konden in de laatste drie innings nog vier keer scoren wat geweten mag worden aan oververhitting, onderschatting, onverschilligheid of een combinatie van die drie.

Dat de Bussumers 11 keer konden scoren op ‘slechts’ 13 honkslagen lag deze keer niet aan gebrekkig veldspel van de tegenstander. Deze keer waren de eigen ogen hiervan de veroorzaker. Er mocht namelijk 8 keer vier wijd geschreven worden. Een uitzonderlijk hoog aantal voor de doorgaans swing-happy Bussumers. Gagarin was weer ‘ns opperleuner, hij kon drie vrije lopen toevoegen aan z’n totaal. Seb had ‘m dat zeker nagedaan als hij niet in zijn eerste slagbeurt de bal dapper op z’n brede torso (dikke pens) had genomen, voor het team. Hij bleef dus steken op ‘slechts’ twee. Toch een prestatie met slechts drie plate-appearances. Jariño kon er twee bijschrijven, en Jopie vindt de resterende base-on-balls terug bij z’n stats.

Dat Seb slechts drie keer aan de plaat verscheen had te maken met de Bollen, die deze keer weer in de vertrouwde handen van Erik C. waren. Het zag er voor de pre-game al direct naar uit dat de tsunami van pannenkoeken die aangespoeld was, niet voor het startschot verorberd zou kunnen worden. De enige kans, om de schade beperkt te houden, die de GGL zag was Seb volledig vrij maken voor het ruimen van deze boter- en bloemberg en melkplas. Helaas moest hij na een indrukwekkend aantal van 53 pannenkoeken opgeven en alsnog in het slagperk aantreden. Dat hij de puf niet meer had om de bal te ontwijken kun je ‘m dus haast niet kwalijk nemen.

Jopie kon wel gewoon aan de wedstrijd beginnen, maar in zijn derde slagbeurt werd duidelijk dat hij als enige op het veld hard aan het afkoelen was. Hij sloeg in deze slagbeurt géén honkslag, bleef steken op 1 uit 2, en duikelde daarmee met z’n slaggemiddelde keihard onder de 0,700. Wat echt opmerkelijk aan zijn stats is, is dat hij in de zeldzame situatie verkeert dat zijn slaggemiddelde hoger is dan zijn on-base-percentage. Vragen over deze curiositeit kunnen via een reactie op dit bericht gericht worden aan de PC. Tip: Het heeft niets te maken met een gebrek aan wielen of een piano op z’n rug, dat is z’n broer.

De helden van de middag waren de nummers 6 en 7 van de slagvolgorde. Respectievelijk de PC en Keet wisten beiden te imponeren met een dinger en een dubbel waarbij nog aangetekend mag worden dat de PC ook nog twee singles sloeg waarmee hij, net als Keet, weer op een acceptabele 0,333 voor het seizoen tot heden uitkomt. De vier hits van de PC waren goed voor vijf ribbies, Keet deed met twee ook goede zaken voor het MVP klassement.

Voor de veldbezetting trok de GGL het hele register open. Remco T. en de PC waren ieder goed voor drie posities (resp. 2, 7, 5 en 3, 4, 2). Eric C. kon nadat hij het begin van de wedstrijd aan Ed de Kroket (2 uit 3) had gelaten, na het linksveld ook ‘ns kijken hoe z’n broer dat normaal doet op twee. Een mooie save en een nul op een aangooi van Jariño, en een foutje op een hobbelbal was het resultaat. Ook Seb kon in z’n toch korte optreden zowel in het binnen- als het buitenveld aantreden. Dat buitenveld ging ‘m niet slecht af want de twee vangballen zagen er zonder speciale route weliswaar saai, maar wel erg zeker uit.

Wat nog resteert is De Souza, een terugkerend fenomeen dat ook deze keer weer goed was voor een bak strike-outs en de win. VGM evenaarde De Souza op snelheid, de hand van de PC is nog steeds blauw, maar een gat in de heuvel zat de controle een beetje in de weg. Gelukkig is er dan ook nog altijd onze onverstoorbare tuinman. Door een dubbel en een foutje kon de laatste inning niet geheel kleerscheurloos afgesloten worden, maar het was genoeg. De Reserve Reserves staan nog steeds bovenaan. Aanstaande zaterdag ontvangen ze de contenders voor een echte kraker!