Bussum, 25 april 2009 – HCAW2 heeft gisteravond de koppositie in de Tweede Klasse A verstevigd dankzij een ruime overwinning op Be Wild! Zuidvogels. In een enerverende Gooise derby versloegen de Bussummers de rivalen uit Huizen met de cijfers 10-4. De overwinning kan voor een groot deel worden bijgeschreven op het conto van de defensie van HCAW, die de slagploeg van Zuidvogels uitstekend in toom hield met geslepen pitching en bij vlagen spectaculair veldspel.

Het tweede team van honkbalvereniging HCAW begon de wedstrijd met hoofdklasse-veteraan Jeroen de Souza Hubert op de heuvel en Jariño Koenen als vervanger van de geblesseerde Andrlik achter de plaat. De spijkerharde pitches van De Souza bleken te machtig voor de slagploeg van Be Wild! Zuidvogels, die negen innings lang weinig vat kregen op de werper van de thuisploeg. Met tien strike-outs en een aantal uitstekende ‘plays’ van infielders Jopie Calis en Remco Ramirez Tolenaar, toonde de Reserve Reserves van HCAW zich voor de derde week op rij een geduchte titelkandidaat.

Gooise genadeloosheid

De Gooise honkbalderby leverde ondanks de wat ruime uitslag van 10-4 een boeiend schouwspel op voor de massaal toegestroomde toeschouwers. Onder aanvoering van het prachtige lenteweer waren zo’n 75 enthousiastelingen op de wedstrijd afgekomen en zij werden getrakteerd op een vloeiende, hoogstaande en sportieve voorstelling. “Ondanks het voortdurend comfortabele scoreverschil, bleef de wedstrijd lang spannend,” vertelt Roy Berrevoets, hoofdcoach van HCAW2. “Dit seizoen gaan we tot op heden uitstekend om met de kansen die we krijgen. We spelen efficiënt en straffen kleine foutjes genadeloos af. We hadden slechts zeven hits, maar scoren tien punten.”

Drie zwaluwen en een Soestenaar
Aangewezen slagman Ed Dijksma toonde zich na afloop een tevreden maar nuchter man: “Het was een heerlijke wedstrijd. Wij hebben spelers die in Huizen wonen en Zuidvogels heeft voormalig HCAW’ers in de gelederen. Dit soort derby’s zijn dan ook altijd speciaal en maken iets extra’s bij je los. Het geeft een goed gevoel als je dan zo kunt spelen en de wedstrijd ruim kunt winnen. Maarja, drie zwaluwen maken nog geen zomer. Er komen belangrijke wedstrijden aan die we met dezelfde wil in moeten gaan. Met onze werpers, maak ik me echter weinig zorgen,” lacht de Soestenaar.

HCAW2 verovert koppositie na monsterscore

Bussum / Oldenzaal, zondag 19 april 2009 – Het tweede team van honkbalvereniging HCAW heeft gisteren riant de leiding genomen in de sterke Tweede Klasse A dankzij een monsterzege bij Run’71 uit Oldenzaal: 24-2. Na de eveneens ruime overwinning op het Groningse Caribe een week eerder, gaan de Bussummers onbedreigd aan de leiding. Tegenvaller bij de kersverse koplopers was de blessure van half-Kroatische catcher Andrlik, die venijnig op de kuit werd geraakt door een curve. 

Na de 14-4 overwinning in de Bussumse Honkbalvallei een week eerder, moest titelkandidaat HCAW2 het zaterdag opnemen tegen het Twentse Run’71. In de wetenschap dat HCAW het in voorgaande jaren allesbehalve gemakkelijk had tegen de krachtmensen uit het oosten, begonnen de Reserve Reserves – zoals het tweede team genoemd wordt – scherp aan de wedstrijd. Startend werper Papi Bronner schakelde de eerste drie vijandelijke slagmensen direct uit, waarvan twee zelfs met een strike-out. De rechtshander hield zijn sterke spel vast en gooide voor het eerst sinds 2003 weer een volledige wedstrijd, die hij besloot met vier strike-outs, twee keer vier wijd en negen hits.   

Oppermachtig en uiterst efficiënt
Aanvallend waren de Bussummers vooral vanaf de derde inning superieur aan de opponent. In een imposante rally van liefst twaalf slagmensen dwong HCAW een voorsprong af van 8-0. “We hebben optimaal gebruik gemaakt van de kansen,” aldus hoofdcoach Roy Berrevoets. “We sloegen niet veel honkslagen, maar hielden wel voortdurend hun defensie onder druk, waardoor ze veel fouten maakten en we vaak op het honk kwamen.” Uitblinker in het aanvalsspel van de Reserve Reserves was nieuweling Erik Calis, die met drie hits en eenmaal vier wijd, veelvuldig op het honk kwam. In defensief opzicht liet met name Ed Dijksma balvaardige hoogstandjes zien, waarmee de ene na de andere honkloper werd verschalkt. “Soms lukt nu eenmaal alles,” aldus de Soestenaar na afloop.

Kroatische kramp
De einduitslag in Oldenzaal kwam tot stand dankzij twaalf honkslagen, veertien vrije lopen en meer dan tien veldfouten. Het enige smet op de Gooise overwinning was een blessure voor Andrlik, die naast twee (!) keer geraakt werper op de helm, ook nog een curveball op de gespannen kuit moest incasseren. Het is twijfelachtig of de Kroaat op tijd hersteld is van de ogenschijnlijk lichte spierscheuring voor de wedstrijd tegen Be Wild! Zuidvogels volgende week.  

Carpaccio del Sombrero
Ter voorbereiding op de op voorhand lastige uitwedstrijd in Oldenzaal werden de spelers tijdens de pre-game getrakteerd op een voedzame lunch uit de keuken van Jasper & Josine, van volkorenbroden met Humus, kaas, zongedroogde tomaten en eiersalade. Het geboden krachtvoer was een herhaling van zetten na de carpaccio del Sombrero die de manschappen een week eerder kregen tegen het Groningse Caribe, toen verzorgd door Remco Ramirez Tolenaar, die zijn Mexicaanse achtergrond eer aan deed.

– Einde bericht -  

Opening Day duurt één inning

De Reserve Reserves – voorheen derde, tegenwoordig tweede team – maakten zich in het paasweekeinde van 2009 op voor een enerverend seizoen. De gelederen versterkt, de messen geslepen en de strippers ontmaagd, belooft het een jaar te worden als nooit te voren.  

Met lede ogen hadden de kinderen der honkbalvallei aan moeten zien hoe de Grote Kale Leider de Deense steppe verkoos boven de Hilversumse hei. Gelukkig werden zijn schoenen gevuld door de terugkeer van de Grote Grijze Leider. Daarnaast werd de selectie versterkt met keystone specialist Joost ‘Jopie de Albino’ en zijn broer Erik ‘de broer van Jopie de Albino’ Calis.  

Voor Opening Day kwam direct de Groningse delegatie van Caribe op bezoek. Onze Noordelijke vrienden startten met een jonge werper, gesteund door een veld van ogenschijnlijk ijzersterke – overwegend Antilliaanse – atleten.  Fysieke superioriteit en een imposante de kilometerstand ten spijt, begonnen de Groningers dramatisch. Hoewel dramatisch doorgaans wordt gedefinieerd als een viertal punten achterstand, of vijf wellicht, maar hooguit zes, liep de eerste slagbeurt van HCAW uit op een waar slagveld: 14 Bussumse slagbeurten, 10 punten, 6 hits, 3 fouten, en een wissel.De arme jonge werper van de bezoekers gooide weliswaar een fiks aantal ballen, maar maakte slechts één uit. Tot groot medelijden van de massaal op het zomerweer afgestroomde honkbalfans, kon de beste man na acht man alweer inrukken, in de wetenschap dat de wedstrijd was gespeeld. Na slechts één inning stond een stand op het virtuele scorebord van 10-0. Een simpele conclusie bleek waarheid: Opening Day duurde één inning. 

Het vonnis werd voltrokken door de werpersstaf van de thuisploeg. Jeroen Hubert (11) en Papi Bronner (4) waren samen goed voor 15 strike-outs en zelfs een ontstellend brute homerun van de vijandelijke catcher kon daar weinig aan veranderen.  

Mede dankzij de 3 uit 3 van Bouwman, de 3 uit 3 van Keet – wiens zoontje zorgde voor misschien wel het grootste, maar in ieder geval het bloederigste spektakel – de 3 uit 5 van Yuri Paparin en ondanks een 0 uit 5 van Milan, eindigde de wedstrijd in een 14-4 eindstand. In de achtste inning sloeg Erik – jawel, die nieuwe – met een mooie double Bouwman over de thuisplaat, om de wedstrijd te beëindigen. Op naar die gasten uit Oldenzaal… K   

Was getekend, Peter Paul

De honkbaljaargang van 2008 is voorbij gevlogen. De zaalvoetbalschoenen waren nog maar net opgeborgen, of de seizoensafsluiter bij Caribe stond weer op het programma.

Hoewel het inmiddels toch al 28 september was, scheen de zon hevig in de lage landen. Het beloofde dus een lekkere nazomerpot te worden, ware het niet dat Groningen blijkbaar buiten de meteorologische landsgrenzen valt. Terwijl honkballers, hockeysters en Nordic Walkers elders in de Benelux gestaag aan hun teint konden werken, stond het exotische gezelschap in Groningen gewoon in de regen.

Het werd vooral de wedstrijd van de ambities van de Paaps. De werper – eveneens bekend als Jasper ‘Papi’ Bronner – sprak voorafgaand aan de wedstrijd ferme taal. Hij verkondigde de intentie om zijn carrière voort te zetten in het buitenveld. De ranke doctorandus werd prompt op zijn wenken bediend, met een veelbelovende basisstek in het Groningse linksveld.

De Paaps bleek echter ietwat onwennig. Terwijl de koortsige Hubert verdienstelijk op de been bleef tegen de Groningse slagploeg, waren noch hoge of lage, noch harde of zachte ballen besteed aan de onzekere, kersverse, donkerharige linksvelder. In navolging van de hologramknuppel, bleek hij in Groningen ook over een hologramhandschoen te beschikken, waardoor een zekere vangbal ogenschijnlijk onmogelijk voorbij ging aan El Papi. Een ongelukkige mis-scoop en onzuivere aangooi later, prijkten daardoor al vroeg in de wedstrijd vier onverdiende punten op het scorebord.

De foutenparade en regenbuien ten spijt, bleef de goede sfeer intact en maakten de Bussumers zich op voor honkslagen op de drollenwerper uit het noorden. Hoewel Caribe toch echt beschikt over een stevige fastballwerper – zo bleek later in de wedstrijd – was voor de gelegenheid een veredelde darter overgekomen uit de dug-out. Ballen harder dan 27 mijl per uur bleken een unicum, maar HCAW kreeg nauwelijks vat op de Antilliaanse curba’s.

Voor de neutrale toeschouwer viel er uiteindelijk toch nog het een en ander te genieten. De thuisploeg scoorde vroeg in de wedstrijd dus al vier punten met dank aan de ambitieuzeling in het buitenveld, maar ook invaller Ivo van den Brand – die zich dit seizoen ontpopt als de ultieme BP-werper – deed zijn recent verworven reputatie eer aan met een verdiende homerun tegen.

Waren de Bussumers dan helemaal voor Jan Doedel en een paar regendruppels afgereisd naar het hoge Noorden? Allerminst! Met het eerste honk bezet door Remco, het tweede honk door Eelco en een double in het midveld, ontpopte zich een schouwspel waar Bernie Ecclestone jaloers op zou zijn. Ed de Kroket moest op weg naar thuis, en werd hierbij opgejaagd als ware de dood hem op zijn hielen! Remco Tolenaar, slechts 57 keer zo rap als de soggy Soestenaar, trakteerde Ed op een portie imposante verbale vuurkracht:

 GAAN ED, GAAAAAN ED, LOPEN ED,LOPEN ED,LOPEN ED,GAAAAAAN ED!!!

Het moge geen verrassing zijn… De Kroket schrikt nog regelmatig wakker van de gedachte aan helleman Tolenaar. Een waardige seizoensafsluiter. Peter Paul

En natuurlijk: de bom van Tolenaar

Lang hebben we erop moeten wachten bij HCAW3, lang duurde het en lang keken we er naar uit (in ieder geval ondergetekende). Natuurlijk zijn we pacifisten en natuurlijk komen we om te honkballen en niets anders, maar toch… ja toch, een beetje fijn was het wel, die bench clearing brawl.

Olympia Haarlem – HCAW3, poging twee. Nadat de eerste exercitie met de bollen van Papi strandde in de kantine van de-club-die-vroeger-gewoon-Tybb-heette, kon HCAW zich op deze zonnige zaterdag opmaken voor de tweede helft van een ouderwetse double header. Na een routinematige overwinning op vrijdagavond, togen de Bussumers op 20 september naar Haarlem voor een slopende pot op een uitgestrekte grasmat.

Papi Bronner begon op de heuvel en gooide niet onverdienstelijk. In vijf innings kon de geboren Gooiboy echter niet verhinderen dat de Kennemers vijf man (onverdiend) over de thuisplaat brachten. Bouwman dook dat het een lieve deugd was (een kleine sneak preview van wat een week later volgen zou), Milan de kekke Kroaat verwerkte grondbal na grondbal, maar desalniettemin moesten de bezoekers aan de slag met een inhaalslag.

Het startsein voor de comeback werd enigszins verrassend gegeven door Remco Tolenaar. Niet zozeer verrassend door de hoofdrolspeler, als wel door de wijze waarop. Met een gratie zelden vertoond op het honkbalveld, joeg de man uit de Meent de bal over de hekken in het linksveld. Een dajakker van de opperste orde dus, waar zelfs gastspeler Salinero, a.k.a. Fons, a.k.a. Seb de midvelder, niet aan kon tippen.

HCAW kwam terug, de score liep op en hetzelfde gold voor de gemoederen. De zon bleef branden en de sfeer werd grimmig. De zoveelste honkslag voor eerdergenoemde Kroaat, gevolgd door een gezonde portie RBI’s, betekende de doodsteek voor de verhitte werper van de thuisploeg. De onsportieve pitcher, die opvallende gelijkenissen vertoonde met een doorsnee kroegkamper, ging Milan in een moment van verstandsverbijstering bij de thuisplaat te lijf, hetgeen ontaardde in een ware knokpartij. Geslagen werd er nauwelijks, maar in omvang was het schouwspel zonder meer de moeite waard. Op punten gewonnen door HCAW werd de brawl uiteindelijk gesust door het arbitrale duo en kon de wedstrijd bij een ongewijzigde (inmiddels) voorsprong voor de Bussumers worden voortgezet.

Bedaard en kalm, met wat pap in de benen en een latent hoge testosteronspiegel, stond de inning op het punt te worden afgerond, toen een kleine oproer-oprisping aan Haarlemse zijde nog roet in het eten leek te gooien… de misplaatst arrogante tribuneklant annex teammanager, getooid in een opvallend roze polo, werd echter duidelijk terechtgewezen door een niet nader te onthullen – vocaal krachtige – voorbijganger.

Uiteindelijk leverde het vooral fysiek slopende weekend twee winstpartijen, een geslaagde knokpartij en een licht gebronsde huid op. Niet slecht dus, voor een stel reserve reserves. Olympia Haarlem – HCAW3: 6-9.

Peter Paul