Gezapig, gezellig en gewonnen

 

Was het weer vorige week al goed en wezen voortekenen op de intrede van de lente, op 2 mei 2008 was het ronduit zonnig en de stemming was dan ook van kiet af aan zomers. Tomba werkte een overtuigende batting practice af, de Venezolaanse Spanjool en Amerikaanse Amerikaan van HCAW’s vlaggenschip demonstreerden een imposante sessie long toss en de Peanut vertelde licht ongeloofwaardige verhalen over een sterk staaltje welbespraakte, orale (zelf)bevrediging. Toen vervolgens ook nog bleek dat Milan zijn combat shorts had aangetrokken, was het vonnis over Almere ’90 voltrokken: we hadden eigenlijk al gewonnen.

De onafwendbaarheid van de Almeerse lotsbestemming kreeg al vroeg in de wedstrijd gestalte. Papi Bronner hield de vijandelijke slagploeg gemakkelijk in toom (getuige de duidelijke cijfers 4-1-4-1 na 5 innings), waarbij van zijn evenknie aan polderzijde nauwelijks hetzelfde viel te zeggen. Hangende change-ups, bedroevende wijdballen en nog schrijnender fastballs maakten dat de arme jongen een tergend langzame dood stierf op de nog zo mooi gerenoveerde Bussumse werpheuvel. Hoewel Almere met een afvaardiging van 17 man (!) naar Bussum was getogen, duurde het tot in de vierde inning alvorens zijn harde leerschool werd beëindigd. Een riante voorsprong voor de Bussumers was het onvermijdelijke gevolg.Omdat notoire slagkanonnen als Milan Andrlik (3 uit 4), Frankie Koene (1 uit 2), Robbert Keetelaar (1 uit 2) en Sander ‘look like me’ Fokker (2 uit 4) welhaast het optimale rendement haalde uit het falen van de ene na de andere linkshandige werper-wannabe, leek de mercy rule onafwendbaar. Met een stand van 6-0 op het scorebord greep de altijd onverbiddelijke Grote Kale Leider steenhard in en gunde ook zijn bankzittende kroonjuwelen speeltijd. De zichtbaar stralende, maar dodelijk vermoeide Yuri Paparin kwam in het veld als outfielder, Hubie betrad het slagperk als Designated Hubert en Ivo mocht ook weer eens een heuvel voelen zónder de alcoholliters uit het Dordse.

De wissels hadden zoals verwacht nauwelijks een vertragende werking op het vlotlopende aanvalsspel en al gauw werd uitgelopen naar een voorsprong van 9-0. Het is dat Ivo nog even moest wennen aan zijn defensieve rol, waardoor een lelijke tegenrun het scorebord kon ontsieren. De Brabo herpakte zich echter met stijl en rondde zijn vier innings af (8-0-2-2) met de complimenten van de Braziliaanse tuinvirtuoos en een dubieuze aanbieding uit Hoofddorp…

Al met al was het een gezellige avond, waarbij de verwondering overheerste over het gezapige en onmachtige optreden van de Flevolanders. Ondanks de vier strike-outs van de verder uitmuntend spelende Ed de Kroket, werd het nooit een echte wedstrijd en de eindstand bedroeg dan ook terecht 9-1 voor de thuisploeg. En de beer? Die was voor de tweede maal op rij voor pastameester Sander Fokker.
 

Peter Paul

 

Het was een mooie zonnige lenteavond in Heemstede. Een beetje zwoelig zelfs, en het was dan ook voor het eerst sinds maanden dat de heren huiswaarts keerden met zowel een overwinning als een fijne dosis muggenbeten.

Zwanger van spanning werd de wedstrijd ingeluid. Zelfs de werper van RCH leek nerveus over de naderende pufexpeditie in Huize De Smet-Birnie, waardoor Allen Weerbaar al na de eerste inning leidde met een kleine doch gezonde voorsprong. Zijn gebrekkige controle, vergezeld door inmiddels vertrouwde honkslagen van ‘father-to-become’ Gagarin en zongebronsde Milan, werden vergezeld door de routine en klasse van een zekere Sander Fokker. Deze nieuwe ster aan het firmament deed in niets denken aan het echec bij de gelijknamige vliegtuigbouwer, en verdiende met twee soevereine honkslagen, een rbi-walk en een lastige vangbal, terecht de beer en stelde mede de overwinning veilig.

Een overwinning die tegen de sterke slagploeg niet mogelijk was geweest zonder het uitmuntende optreden van Jeroen Hubert, die zijn arsenaal lijkt te hebben uitgebreid met een nog hardere fastball en nog brutere curve. Vooral de laatste diende zich al aan in de wedstrijdvoorbereiding, toen de breaking ball de voet van Fuerteventura-adept Tomba Urbanus danig op de proef stelde.

In het kielzog van de uitstekend presterende Fokker en Hubie, droeg vrijwel de gehele slagploeg zijn steentje bij in de creatie van een vermakelijke wedstrijd voor de neutrale – veelal kakkineuze – toeschouwer: twee honkslagen door het midden van Daan Horn, een weergaloze triple van Remco (na 0-4, eindigend met 2-6), de heerlijke kip-avocadopasta van mevrouw Keetelaar, de kiezelharde linedrives van Jariño, Bouwman met zijn eerste hit en een You Tube-waardige struikel-duik-rol-oh-ik-laat-de-bal-vallen-raap-deze-weer-op-en-gooi-hem-langs-een-stilstaande-Hubie-actie, en de masochistische neigingen van Ed de Kroket, die uit frustratie de bal met blote hand uit de lucht sloeg.

Vreugde en verdriet lagen dicht bij elkaar deze 25^e april. Milan ontving het heuglijke nieuws dat zijn monsterbod op een Amsterdamse woning het juiste was. Yuri sloeg de bal liefst 135 meter, om erachter te komen dat het hek toch echt nog ietsje verder stond. Jasper ging voor drie innings, maar zelfs hij kreeg niet voldoende punten tegen om nog iets te doen aan de marge van tien, en de ogenschijnlijk aan Parkinson lijdende veldscheidsrechter moest na een bal op zijn heup nog vrezen voor zijn leven, maar kon de pot vervolgen.

De eindstand luidde uiteindelijk 16-5 voor de heren uit Bussum, maar veel belangrijker nog,  was de inleiding van de geboorte van Jalou Cecile Catharina De Smet op 27 april 2008.

Peter Paul

Gezien het feit dat onze huisschrijvers Ivo en Woody beiden schitterden door afwezigheid afgelopen vrijdag, kon ik een extra taak aan mijn almaar groeiende takenlijst toevoegen: een stukje schrijven. Geen misselijke taak, gezien de hoogte van de lat die is neergelegd door Ivo de afgelopen twee weken.  Beiden heren hadden overigens wel een geldig excuus. Ivo ligt samen met zijn roodharige en zonschuwe vriendin in de zon te verbranden op het favoriete eiland van onze coach (Ja ja, ze delen niet alleen hotelkamers, maar ook hun favoriete vakantiebestemmingen!). En Woody is nog steeds niet hersteld van de pijnscheuten die zijn lichaam reeds lange tijd teisteren.

Daarentegen konden we deze avond twee oude vertrouwde veteranen weer welkom heten, de Peanut en Voetsie, en mocht Bouwman zijn debuut maken in deze altijd aantrekkelijke honkbalklasse. Met de komst van dit drietal lag de gemiddelde leeftijd voor de reserve reserves bovendien eindelijk weer eens boven die vertrouwde en befaamde 30+ grens (met dank aan de Peanut die de 40 heeft weten te behalen!).

Terwijl Yuri zijn vrouw nog steeds op knappen staat en Hubie nog in geen velden of wegen te bekennen was, begonnen wij vast aan de overheerlijke traktatie van Ed de Kroket. Zoals elk jaar heeft hij wederom zijn vriendin zo gek gekregen om voor een voltallig honkbalteam een heerlijk avondmaal in elkaar te zetten (Hoe krijgt ie dat toch voor elkaar? Zal het iets met die filmpjes te maken hebben, of heeft ze gewoon echt ‘Respect for his…..’?). De burrito’s gleden net zo soepel naar binnen als Tomba zijn heupbewegingen in Dordrecht.

Maar niet alleen de komst van de drie veteranen en de overheerlijke bollendienst zouden deze avond tot een avond maken om niet snel meer te vergeten. Ondanks de ijzige kou had onze bank vanavond namelijk een Mediterraans tintje! De nieuwste aanwinst van onze hoofdmacht, Gutierrez, had een vrije avond en was daarom naar Bussum afgereisd om een balletje in onze bullpen te gaan gooien. Aangetrokken door de lucht van verse burrito’s besloot hij in onze dug-out plaats te nemen en de rest van de wedstrijd te volgen. Ondanks dat hij dankzij de handschoenen van Roy nog net aan onderkoelingsverschijnselen is ontkomen, bleef hij de gehele wedstrijd zelfs erg sportief zitten. Zelfs de schrik op zijn gezicht bij het afgaan van Ed zijn telefoon, zodat er galmend door de Bussumse honkbalvallei klonk “Respect the ….”, kon de Venezuelaanse Spanjaard er van weerhouden om de kantine op te gaan zoeken.

De avond begon dus goed en je zou zelfs bijna vergeten dat er nog een wedstrijd gespeeld moest worden…. Kwart voor acht begonnen we, met de voor ons inmiddels vertrouwde honkbalregel “bij 3 uit wisselen”. Met een net nieuw aangelegd veld, waar zowaar een wonderschone pitching heuvel is opgerezen, kon er eigenlijk weinig mis gaan vanavond.

Maar ondanks een goed begin zijn we eigenlijk de gehele wedstrijd niet in staat geweest om echt afstand te nemen van onze vrienden uit Purmerend. Zelfs de 3 uit 5 van Remco heeft niet voor de van te voren zo gehoopte monsterscore kunnen zorgen. Sterker nog, na 8 innings stond het nog steeds maar 6-4 voor ons. Hubie had na de 5e inning de heuvel verlaten en ik had het met wat ups en downs tot dat toe behoorlijk goed dicht weten te houden. Geen verkeerd resultaat als je beseft dat tegelijkertijd onze welgevormde Spanjaard mijn vriendin op de tribune stond te versieren!

Terwijl het kwik in de thermometer steeds verder begon te dalen, zelfs Alfred Cops stil werd en er meer en meer verlangd werd naar het eindsignaal voor deze wedstrijd, sloeg in de 9e inning het noodlot toe…. Een daverende tweehonkslag zorgde ervoor dat punt 5 en 6 voor de Vliegende Benzine over de thuisplaat kwam, met als gevolg: verlenging! De gezichten van iedereen bij terugkomst in de dug-out spraken boekdelen over de animo voor deze verlenging. Gelukkig kunnen we in dit soort situaties altijd op 1 iemand rekenen: onze Braziliaanse tuinvirtuoos!

Het 3e zou het 3e niet zijn om de ontstane verlenging niet optimaal te benutten. Het werd daarom erg laat, bijna te laat…. En terwijl de familie Van Groningen-Schinkel de klok nauwlettend in de gaten hield om deze wedstrijd te gaan beëindigen, haalden wij nog eenmaal onze knuppels uit het vet. Toen Remco in de 11e inning begon met een honkslag, en zelfs Gutierrez weer kleur op zijn gezicht kreeg in de hoop op een goede afloop van deze avond, kon niemand minder dan Keet zijn opwachting maken in de slagvolgorde. Ondanks het feit dat Keet geen stap kon verzetten en niets anders dan gymschoenen in zijn tas had zitten, durfde de coach het toch aan om hem als pinch-hitter in te zetten. Na een ouderwetse ‘swing uit de reet’ en een daarop volgende reprimande van Frankie, stond Keet met nog maar 1 ding in zijn hoofd aan slag “Tolenaar moet naar huis”. Ondanks het feit dat met de snelheid van Tolenaar een simpele plopper over het infield voldoende was geweest voor de winst, wist Krijtje het voor elkaar te krijgen om op zijn gymschoenen de bal in 1 keer de hekken in te rossen!! De winst was binnen, maar statistiek geil als hij is, deed hij zelfs nog zijn uiterste best om achter zijn rollator door te sprinten naar het tweede honk. Keetje bedankt, wat een genot was deze hit en wat een opluchting….

Kortom: een onvergetelijke avond met een waardig einde. De eerste punten zijn op zak en de koplopers zijn weer in zicht. Volgende week RCH, het zal mij benieuwen….

Papi

 

Heiloo ligt boven Uitgeest. Voorbij Limmen zelfs. Vlakbij de kust en dat merk je. Waaraan? De wind. De wind jongens, de wind.

Met elf man sterk begon een grote en goedgemutste selectie van HCAW3 vandaag aan de competitie. Het zonnetje scheen en we hadden een verse collectie staal tot ons beschikking. Bovendien had Hubie de bollen, en eenieder die de verrichtingen van ’s lands meest aansprekende derde team een beetje volgt, weet dat dit in ieder geval één ding betekent: genieten. Hoewel Keet natuurlijk met frisse tegenzin de broodjes tonijn en kip-pesto uitpakte, bleek het cliché bewaarheid en inderdaad de broodjes waren overheerlijk. Evenals het sap getiteld Fruit Fusion overigens. Als liefhebber van een goede alliteratie op z’n tijd, kon ondergetekende deze prachtige titel tuurlijk waarderen en de – enigszins waterige edoch oranje – vochtige versnapering smaakte dan ook prima.

De bollen brachten ons helaas het enige hoogtepunt van de dag. Zodra de wedstrijd klaar was om te beginnen, maar Alvin en zijn chipmunk – a.k.a. de scheidsrechters – aan kwamen stiefelen, was de tot dan toe prachtige dag al grondig verpest. Ach de scheids… Wat kan zo’n man nu kwaad doen? En al helemaal als-ie circa 1,16 lang is, evenals zijn – volgens mij zelfs nog net iets kleinere – veldkompaan? Een paar voorbeelden: slag wordt wijd, save wordt uit, honkslagen plots foulballs en tot overmaat van ramp had de beste kleuter ook nog problemen met eenieder die langer is dan hij! Moet je lekker gaan scheidsen bij HCAW3 en vervolgens Robbert Keetelaar tegenover je krijgen…

Om een lang verhaal kort te maken, de wedstrijd begon top: Jappie’s tweede bal van het seizoen – mind you, de eerste bal van een inning, van een wedstrijd en al helemaal dus van een seizoen (!!) laat je sowieso lopen – werd over de omheining gehengst. Eigenlijk gewoon een vang 8 natuurlijk, maar op een peanutveldje en met een forse scheut wind, betekent dit gewoon een vroege achterstand. Gelukkig kwam de Paaps er goed overheen, want pakweg tien minuten later woei g@dd*mme een grand slam over het hekje. Bullocks.Aangezien alleen Yuri (hij kijkt niet naar individuele resultaten, de beste man, maar sloeg gewoon drie van de zeven hits vandaag!) en Milan (twee uit vijf) nog enigszins konden ontsnappen aan de algehele malaise die onder meer de scheidsrechter aanrichtte, kwamen we knap terug tot 5-5, waarna de thuisclub op het inmiddels ijzersterke werpen van Hubert nog een puntje wist te sprokkelen. En tja, voor je het weet, verlies je dan gewoon – uiteraard zwaar onterecht, da’s duidelijk – je eerste wedstrijd.

Naast de bollen van Hubie en het heerlijke zonnetje, was er nog één meldenswaardige gebeurtenis. Halverwege de tweede inning werd onze ad interim coach Krijtje in de dug-out opgeschrikt door een staaltje ondefinieerbare poëzie. De beste man had geen idee wat hem overkwam, keek hoopvol naar de ‘stadionspeaker’, maar vond geen verklaring. Het bleek de telefoon van Eelco ‘Ed de Kroket’ Dijksma (hier is dan ook je vermelding ED J) te zijn, die zich herhaaldelijk voordeed als Frank T.J. Mackay:
   
Respect the cock! And tame the cunt! Tame it! Take it on headfirst with the skills that I will teach you at work and say no! You will not control me! No! You will not take my soul! No! You will not win this game! Because it’s a game, guys. You want to think it’s not, huh? You want to think it’s not? Go back to the schoolyard and you have that crush on big-titted Mary Jane. Respect the cock. You are embedding this thought. I am the one who’s in charge. I am the one who says yes! No! Now! Here! Because it’s universal, man. It is evolutional. It is anthropological. It is biological. It is animal. We… are… men!Poëtisch nietwaar? Wilde ik jullie niet onthouden… 

 

Peter Paul.

Om te beginnen wil ik alle medewerkers van de organisatie van het organiseren van de jaarlijkse barbecue complimenteren met het slagen van de barbecue. Alle ingrediënten tot het slagen van het feestmaal waren aanwezig. De locatie, het weer ,de gezelligheid,de sfeer,het vlees,kortom je kunt het zo gek niet bedenken of het was er. Het enige wat roet in het eten gooide waren de lange files voor de mensen die via de A4 en de A1 huiswaarts keerden. Aangezien het eten tegen die tijd al op was viel dat van dat roet ook wel mee.

Tot zover de barbecue.

Op deze laatste competitie zondag werden we getrakteerd op een reisje Nijmegen. De reis begon goed want nadat ik de betonnen bloempot bij HCAW een kusje had gegeven met mijn focus raakten we onderweg Yuri kwijt. Toch kwamen we ruim op tijd aan op het veld waar het voor de meeste jongens was begonnen; Ivo,waar zijn glansrijke carrière begon ,en voor de oudgedienden van ons eerste team waar het seizoen destijds van start ging met het ‘beruchte kamp’van Nijmegen.

Nadat we wat pornomateriaal van Ed hadden uitgewisseld gingen we van start.

De wedstrijd begon voor ons voortvarend. In de 2^e inning namen we,mede dankzij wat kabouter plophits van Eelco en Jarno,een voorsprong van 0-3. In de volgende inning sloeg Yuri de bal over de hekken. 0-4. De Hazenkamp kwam terug tot 3-4 en dat bleef een paar innings onveranderd. Jasper vond het alsmaar moeilijker om de slagploeg van Hazenkamp onder controle te krijgen en gaf de bal aan Jeroen. Jeroen hield tot de 8^e inning stand. Daarna bleef zijn fastball een beetje hoog en hiervan profiteerde de slagploeg van Hazenkamp. Ook omdat wij een standbeeld op het 2^e honk hadden staan werden wat plays niet goed uitgevoerd en verloren we de wedstrijd met 11-4. Na afloop van de wedstrijd vonden wij troost aan de filmpjes van Ed en dropen af.

Vrijdag de afsluitspier tegen de Domstad Dodgers.

Woodynr26