’t Was weer een memorabele dag afgelopen zondag. In Veendam behaalde HCAW3 tegen The Blokes zijn zevende achtereenvolgende overwinning en verstevigde daarmee de koppositie in de 3e Klasse A.

Het voelde toch een beetje als een schoolreisje. Half tien verzamelen, brood en koffie mee voor onderweg en worden uitgezwaaid bij vertrek door kennissen en vage vrienden die HCAW3 een warm hart toedragen. Om 9.45u reden vier propvolle auto’s weg uit de Bussumse Baseball Valley. In zijn
nieuwe tijdelijke leen-lease Omega pikte Daco Bogaard eerst nog even close-up hitter Tom Urbanus op in Almere, waarna de reis echt kon beginnen.

Na ruim een uur rijden doemt de rotonde van Joure voor ons op. Daar hebben wij afgesproken bij de Mac Donalds voor de broodnodige revitalisering. Een cappuccino en twee donuts later vervolgen we onze reis richting Groningen en begint het zachtjes te regenen. Vijf minuten later is het gestopt met
zachtjes regenen. Het hoost nu en bij de gedachte dat we deze pelgrimstocht wellicht voor niets maken, beginnen we de voordelen op te noemen van zulke verre uitwedstrijden. Dit spelletje duurt echter maar kort en stilzwijgend passeren wij de plaatsen Ureterp, Borgum, Drachten, Frieschepalen, Sushuisterveen en Buitenpost. En ook Marum, Kornhorn, Grootegast, Boerakker, Zuidhorn, Tolbert, Peize Bedum, en Paterswolde laten we links of rechts liggen. Bij Grijpskerk, waar eind juni de traditionele trekkerstrek plaatsvindt, wordt het droog en komt het vakantiegevoel terug. Het “en we
gaan nog niet naar huis, nog lange nie, nog lange nie” klinkt weldra uit alle kelen. Om de tijd te doden spelen we ook wat typische spelletjes-voor-in-de-auto. Ik zie ik zie wat jij niet ziet, blijkt vooral tegen Demis erg populair. Als we Foxhol, Kolham en Harkstede ook achter ons hebben gelaten, nemen we de afslag Hoogezand / Slochteren en doen we een rotonde (al toeterend rondjes rijden met alle ramen open), want we weten van gekkigheid niet meer hoe we ons moeten vermaken. Gelukkig zijn we er bijna. Na het eerste plaatsnaambord Veendam, langs de basilicumvelden met de rijen pijnbomen, dan de eerste weg links en ja hoor, na nog 400 meter hebben we onze bestemming bereikt. We kleden ons om in een kleedkamer waar een gemiddelde Blokker jaloers op zou zijn, we eten de door Niels gesmeerde wedstrijdstokjes, we lopen wat warm en de wedstrijd kan beginnen.

Al in de eerste slagbeurt zetten de Gooische sluggers de toon. Door onder meer dubbels van Urbanus en Berrevoets neemt HCAW3 direct een 0-4 voorsprong. Omdat starter Paul Bus wat startproblemen kent, scoren de Groningse Kerels ook in hun eerste beurt: 2-4. Daarna houdt Bus het tot de zesde inning goed dicht. Aan slag blijft HCAW3 druk geven, maar het duurt tot de vijfde inning voor er weer wordt gescoord. Op een zes hit rally (waaronder de Beer-winnende tweehonkslag van Crispijn Jongsma) lopen de Bussumers uit naar 2-10. In de zesde inning neemt Jariño Koeneman het werpen over van Paul Bus. Jariño is de enige Bussumse werper met homeruns tegen en zet die traditie tegen The Blokes onverminderd voort. Vooral de tweede hekklap is er een om in te lijsten. De bal moest nog aan zijn vlucht terug naar de aarde beginnen toen hij het midveld uitvloog. Desondanks komt HCAW3 niet echt meer in de problemen en winnen zij uiteindelijk verdiend met 6-10.

Nog eenmaal zal de ploeg uit het Bussum dit seizoen moeten afreizen naar het Hoge Noorden; begin augustus wordt de Groningse tournee afgesloten met een uitwedstrijd tegen Caribe. En het is te hopen dat daarmee het idee van de KNBSB voor een Noord Europese liga voorlopig weer even in de ijskast
verdwijnt.

Tsjuus,

Helmut

’t Was een memorabel weekend afgelopen weekend. In een ouderwetse “dubbel” versloeg HCAW3 het tweede team van Zuidvogels twee maal (6-26 en 31-3) en daarmee behielden de Bussumse reserve-reserves de leiding in de Derde Klasse A.

Op zaterdagmiddag hielden de Zuidvogels op eigen veld open huis. Liefst 26 Bussummers wisten de thuisplaat te bereiken en het was uitsluitend aan de als reliever optredende tweede honkman Koen van Joolen te danken, dat de Huizer formatie in de laatste twee innings toch nog enkele punten scoorde.
Starter Paul Bus, die een week eerder de lastige uitwedstrijd tegen Robur ’58 nog met een twijfelachtige blessure aan zich voorbij liet gaan, durfde het tegen de Huizer reserves wel weer te proberen. En omdat hij geen enkel punt tegen kreeg, kan hij helaas nog steeds pochen over zijn ERA van nul.
Hoogtepunt van de dag was het etentje na de wedstrijd, waarbij coach Berrevoets zich samen met een aantal van zijn favoriete basisspelers te goed deed aan een saté Ossenhaas in een Bussums steak house vlakbij het station.

Ook de wedstrijd van zondag werd geen moment spannend. Heuvelartiest Jariño Koenen gunde de Huizers nog geen honkslag. En het was opnieuw een speler uit de veldgroep die de Zuidvogels de kans gaf hun eer te redden; Roy Berrevoets kreeg zonder steun van zijn veld alle Huizer punten tegen. Aan
slag timmerden vier Gooische sluggers de bal het veld uit: Daco Bogaard, Jariño Koenen, Niels Lam en Ronald de Jong mochten hun bal zelf halen (het blijft natuurlijk Het Derde). HCAW3 had zo veel plezier, dat Zuidvogels er uiteindelijk op moest wijzen dat de wedstrijd was afgelopen. De meeste HCAW- ers hadden het idee dat ze nog maar net over de helft waren. En zo zie je maar meer, “time flies when you’re having fun”. Al met al dus was het dus best grappig, maar het is toch jammer dat een weekend vol honkbal zo weinig met honkbal te maken had.

Tsjuus,

Helmut

’t Was weer een memorabele dag afgelopen zaterdag. HCAW3 moest het in Apeldoorn opnemen tegen het altijd lastige Robur’58 en de Gooische sluggers wonnen met 1-8. Hoewel de uitslag anders doet vermoeden, was het een spannende wedstrijd met goed honkbal van beide kanten. Het sterke
heuveloptreden van Jariño Koenen gaf uiteindelijk de doorslag. Hij bewaarde zijn beste pitches voor de belangrijke momenten en wist zich daarmee een aantal keren uit lastige situaties te redden. Met onder andere twee fraaie dubbelspelen hielp ook zijn foutloos spelend binnenveld Jariño aan zijn tweede achtereenvolgende winstpartij.

De Bussumse reserve-reserves waren gehavend vertrokken naar het midden van het land. Catcher Joost Boschhuizen liet verstek gaan omdat hij de kinderkamer voor zijn pasgeboren dochter Emma nog moest schilderen; Slugging utility player Tom Urbanus had een vrijgezellendag georganiseerd; Pitcher Paul Bus is nog steeds herstellende van een enkelblessure en reliever Sander Fokker had pijn in z’n arm. Daardoor kon het gebeuren Demis “One Eyed” Rosa bij HCAW3 achter de plaat zat. Rosa kreeg wegens een aanstaande medische ingreep dit seizoen nog geen minuut speeltijd, maar kon
zich desalniettemin prima zittende houden. Aan slag keek Rosa toch al nooit, zodat hij zelfs de altijd weer vreemde pitches van good-old Kuhne raakte. Datzelfde gold voor Niels Lam, Roy Berrevoets en Koen van Joolen, die allen drie hits produceerden. Toch gooide Kuhne een goede wedstrijd. Hij hield het net als Jariño 9 innings vol en omdat hij menig HCAW-er met zijn draaiballen wist te foppen bleef het tot de 7e inning spannend.

De Bussumse ploeg speelt volgende weekend een heuse dubbel. Zaterdagavond reizen zij af naar Huizen voor een treffen met de Zuidvogels. Zondagmiddag ontvangen zij dezelfde tegenstander in Bussum. Ik ben benieuwd wat dit allemaal voor de wedstrijdbollen gaat betekenen…

Tsjuus,

Helmut

’t Was weer een memorabele dag afgelopen zondag. Memorabel en nat. Dat lag niet alleen aan een regenachtige pre-game, maar had vooral te maken met de gebroken vliezen van de vrouw van HCAW3-catcher Joost Boschhuizen. Boschhuizen liet een paar uur voor de wedstrijd weten dat hij helaas niet kon komen honkballen, omdat Eline moest werpen. Wie ook moest werpen was Jarno Koenen. Koenen startte omdat Paul Bus geblesseerd was afgehaakt en omdat Sander Fokker niet durfde. Vers in het geheugen van ex-coach Fokker lag nog de vorige thuiswedstrijd tegen Run ’71. De Oldenzaalse junioren wisten toen, ook tijdens een wedstrijd vol regen, HCAW3 liefst vijf innings
lang op 0-1 te houden. Fokker was daardoor zo gespannen dat hij reeds vier dagen vantevoren coach Berrevoets belde om te zeggen dat hij niet kon pitchen.

Man van de wedstrijd was Roy “Sai Baba” Berrevoets. Als een ware playing captain leidde hij de Bussumse reserve-reserves naar hun derde overwinning (21-6). Dit deed hij met onder meer twee grand slam homeruns in zijn eerste twee slagbeurten. Ook van Tom Urbanus viel trouwens weer een homerun te bewonderen. Van de in totaal 19 hits werden er drie geslagen door invalpeanut Frank Koene. In het geheel niet gehinderd door het gebrek aan een paaltje speelde Koene zowel aan als achter de plaat een puike wedstrijd.

Na zeseneenhalve inning eindigde de wedstrijd in stijl met een prachtige actie 4 naar 3. Tweedehonkman Koen van Joolen liet een hoge bal heel professioneel uit zijn handen vallen, maar kon opvallend genoeg de nul toch maken. Dit was vooral te danken aan het feit dat eerstehonkman Niels Lam de slagman had wijsgemaakt dat hij al uit was, waarop de Oldenzaler zich resoluut omdraaide en Van Joolen de bal alsnog naar het eerste honk kon gooien. Op de knappe overwinning van Run ’71 een week eerder tegen Caribe volgde dus een zware nederlaag voor de Tukkers. Maar ach, Brandt is erger.

Tsjuus,

Helmut

P.S. Over de uitbreiding in de familie Boschhuizen was op het moment van schrijven nog niets bekend. Het is dus nog even afwachten welke naam de derde HCAW3-dochter zal krijgen…

’t Was weer een memorabele dag afgelopen zondag. Met open vizier trokken de spelers van HCAW3 op naar het verre Groningen, alwaar zij aantraden tegen het altijd lastige Knights uit Leek. Toen de Gooische sluggers na een halve dag reizen arriveerden, troffen zij een veld aan dat nog het meest deed denken aan een achtertuin in Almere: onverzorgd en erg klein. Tom Urbanus voelde zich er dan ook meteen thuis, getuige de 3 (zeg: drie) homeruns die hij sloeg. Maar ook anderen lieten zich door het polderlandschap inspireren; Ronald(3), Roy(2), Dennis, Niels en Joost timmerden de bal het tuintje uit. Deze 11 (zeg: elf) homeruns zorgden voor een enorme overwinning voor het Derde: 1-43 (zeg: DRIEENVEERTIG). Saillant detail is dat de wedstrijd plaats vond op het veld van Caribe, omdat Knights problemen hebben met het gras op hun eigen veld (zij delen het met een voetbalclub, vandaar). Volgens Knigths was het echter maar goed ook dat er niet in Leek werd gespeeld. Dat veld is namelijk nog een stuk kleiner… Na zeven innings konden de ridders uit Leek te voet naar huis en vertrok de Bussumse oorlogsmachine onder leiding van Roy Berrevoets weer richting de bewoonde wereld. Onderweg deden zij nog een Mac Donalds aan, behalve de enige auto die geen homerun hitter bevatte; Koen, Sander en Jarino hadden even geen trek meer in stoere verhalen over Runs Batted In en Grande
Salamies.

Tsjuus,

Helmut