Amsterdam, 28 april 2013 – De Nederlandse voetbalcompetitie wordt soms het stempel ‘Mickey Mouse competitie’ meegegeven. Het is voor de Bussumers soms lastig om de KNBSB Eerste Klasse A niet de ‘Donald Duck competitie’ te noemen. De Duckstad Survivors werden vandaag in ieder geval met ruime cijfers verslagen. Het werd 5-18 voor de Bussumers.

Wat er precies in de Duckstad bewoners was geslopen is nog steeds niet duidelijk, maar het bush-league gedrag werd benoemd en toen dat niet hielp, vervolgens geadresseerd op de manier zoals het hoort. Zonder noemenswaardige ellende kon de wedstrijd daarna afgerond worden. De Bussumse heren worden oud en verstandig. De tijden van “Hé jij daar, met die roze polo… OPGETIEFD!!” liggen echt een paar jaar achter ons.

In de eerste inning was het nog spannend. De Bussumers vlogen uit de startblokken met hits van Edgar, Ed de Kroket en Gagarin. U zult wel denken dat dit een aardige samenvatting van een lange eerste inning is, maar het is echt waar, dit waren écht pas de eerste drie slagmensen van de inning! Leest u nog maar een keer goed “Edgar, Ed de Kroket en Gagarin”. De GGL heeft al vroeg in het seizoen de eerste zonnesteek opgelopen. Het pakte gelukkig goed uit, aan slag dan. Edje ging vier uit zes en bracht daarmee zijn jaargemiddelde op .500. In het veld werd Edje door de GGL bij het tweedehonk geposteerd, maar dat was duidelijk iets te overmoedig. Als Jopie volgende week wél op tijd uit z’n bed komt mag hij misschien weer starten op twee.

In de gelijkmakende eerste slagbeurt kwamen de Survivors nog terug tot 1-2, maar daarna ging het hek van de dam. Edgar sloeg in de tweede Bussumse slagbeurt zijn tweede en derde hit van de wedstrijd. Al blijven al die ‘infield hits’ die Papa Dammers elke keer weer weet in te tekenen verdacht. Daarna was Edgar in ieder geval een beetje opgebrand want in de vijf innings daarna kwam hij niet verder dan één hit. Er werd zowaar ook een fout-zes gescoord! Ook Gagarin bleek niet een man van de lange adem want zijn tweede hit, in de tweede inning nog steeds, was tevens z’n laatste van de wedstrijd. Gelukkig wist hij in z’n laatste slagbeurt nog wel z’n strike-out-streak levend te houden.

VGM wist in de eerste slagbeurt al z’n gebruikelijke strike-out te pakken, en kon dus in de tweede inning zonder druk er op los swingen. En dat deed ie, want met zijn bommetje in het midveld sloeg hij twee punten over de thuisplaat. Ook Edje, Remmie en de PC hakte er lustig op los waardoor na de tweede inning, toen het stof was neergedaald, de stand alweer 1-11 was.

Aangeslagen en afgekoeld kwamen de Survivors er in de gelijkmakende tweede inning niet aan te pas. De Souza was in de eerste inning al geëindigd met twee strike-outs, maar in de tweede reeg hij er daar nog eens drie aan vast. In de derde inning begon De Souza met twee snelle nullen, maar toen, ehm… Ed de Kroket, en een paar hits. Stand 4-11.

In de gelijkmakend vierde inning stond het na een double van NoNoJoe en een ribbie van Jariño alweer 4-13 toen er allerlei lelijke dingen op het veld gebeurde. Een gestolen honk, een bunt poging en een geraakt werper later was iedereen weer bij de les. Die narigheid had welgeteld één punt opgeleverd, én een blauwe plek natuurlijk. Nog altijd één blauwe plek minder dan Super Seb in slechts drie innings wist te verzamelen. Om erger te voorkomen werd hij dan ook in de eerste helft van de vierde inning uit de line-up gehaald.

In de zesde en zevende slagbeurt wisten de Bussumers er nog vijf punten bij te rommelen waarmee de eindstand 5-18 op het virtuele scorebord was gekomen. De Souza bleef de hele wedstrijd lekker doorgooien en wist in iedere inning tenminste één slagman met drieslag uit te schakelen. Uiteindelijk stopte de strike-out-teller stijlvol met de laatste man in de zevende inning bij 12. Huub, Huub, Huub, Barbatruck! Of zo iets…

Kijk hier voor de boxscore en de statistieken.

Amsterdam, 20 april 2013 – In een zonovergoten Honkbalvallei was het vandaag weer ouderwets gezellig. Double Stars 2 was helemaal uit Heiloo gekomen, maar ze hadden beter de hoofdmacht kunnen sturen. Binnen twee uur stonden we in ieder geval allemaal weer lekker in de zon van een biertje te genieten. Double Stars werd verslagen met maar liefst 16-0.

Het veld lag er net weer iets beter bij dan vorige week. Het gravel had een gravelkleur en in het slagperk zag je er beter uit met een knuppel dan met een emmertje en een schepje. Bij de honken konden nog wel ‘zandtaartjes’ gemaakt worden, maar een positief oog zag dat ook hier progressie gemaakt is. Er zijn nog wat stapjes te maken, maar optisch is het al helemaal fantastisch.

De wedstrijd vandaag was helaas wat minder fantastisch. De einduitslag doet vermoeden dat er flink aan het slaggemiddelde is gewerkt, maar dat valt vies tegen. De 13 keer vierwijd en de twee geraaktwerpers leverde meer honklopers op dan de 11 honkslagen die de Bussumers wisten te produceren. Ook het aantal ribbies was minder dan gewenst, maar liefst vijf keer moest de Heiloose (heilloze) catcher met het derdehonk bezet de bal bij de backstop gaan ophalen. Het leek een beetje of ze het erom deden, “Wij niet winnen?! Jullie geen slaggemiddelde of ribbies!”

Dat ook Double Stars niet erg aan het slaggemiddelde heeft gewerkt is een understatement. De Souza was heer en meester van de Bussumse heuvel. In zeven innings wisten slechts vier Double Stars spelers het honk te bereiken, en omdat er daarvan ook nog één sneuvelde in een dubbelspel zag Hubie, zoals we ‘m op dit soort dagen ook graag noemen, slechts 24 slagmensen het slagperk betreden.

In de derde inning, toen de wedstrijd nog leuk was, sloeg Jariño als openingsslagman een bijzonder strakke bom over het linksveldhek. Voor zover bekend zullen de ouders van de geschrokken Beeballers waartussen de bal landde, geen aangifte doen. Ook VGM leverde een paar bommen af, maar over het verkeerde hek, en daardoor voor iedereen ongevaarlijk. Gevaarlijk werd het pas toen hij in de dugout z’n helm ‘uit z’n handen liet vallen’. Hij werd gelukkig direct vergeven omdat hij uitmuntende bollen verzorgd had, die in grote getale voor, tijdens en na de wedstrijd naar binnen konden worden geschoven. Burp.

Edgar wist met twee hits en drie binnengeslagen punten het best te kapitaliseren op de zwakke tegenstand. Jariño en Jopie deden met twee hits en twee ribbies aardig mee. NoNoJoe en Ed de Kroket kwamen tot hetzelfde aantal hits, maar konden slechts één RBI noteren. Remmie bleef hitloos, maar wist wel een punt binnen te slaan. VGM dacht in de vierde inning ook even dat hij een punt binnen had geslagen, maar Gagarin besloot bij de beoogde opofferingsslag toch maar niet terug naar het derdehonk te gaan. Jammerrrrrr, want VGM had al zo’n lekker dagje. De PC en Gagarin deden ook mee, maar hadden beiden een kijkmiddag. Ieder drie keer vierwijd en één keer geraakt werper.

Het was al met al dus geen hoogstaand treffen, maar er werd dik gewonnen. En dat is na de monsteruitslagen die een aantal andere teams al op de borden hebben weten te krijgen een goed signaal. De regerend Nederlands Kampioen Wedstrijdsport is een jaartje ouder, maar we kunnen het nog!

Kijk hier voor de boxscore en de statistieken.

Amsterdam, 14 april 2013 – Een dagje later dan gepland, maar daardoor wel in aangenamer weer, speelden de Reserve Reserves hun eerste thuiswedstrijd van het seizoen. Hoofddorp 3 was te gast en had zich voor de gelegenheid bijzonder fraai in een nieuw pak gestoken. Het mocht de Hoofddorpers niet baten, want ze ging met 5-3 onderuit tegen de iets minder goed geklede Bussumers.

Na het debacle van de openingswedstrijd van de Hoofdklasse Hout selectie op donderdag (stop vergeten door de onderhoudsmonteur) was het zaterdagavond ook even spannend of de lichtinstallatie het zou doen, en houden. Het duurde nadat de knoppen waren ingedrukt nog een paar innings, spannende minuten, maar uiteindelijk gingen zo goed als alle lichten netjes aan en kon er gewoon doorgespeeld worden.

De GGL moest als eerste aan de bak, want ondanks de uitgedunde selectie waren er 12 Reserve Reserves komen opdagen die allemaal ‘de buitenballen’ liever wilde vermijden. Een luxe die we dit seizoen waarschijnlijk niet vaak meer zullen zien. Je zou haast zeggen dat het een gemiste kans is voor de teamfoto.

Dat De Souza als eerste de heuvel moest bestijgen was niet de moeilijkste keuze voor de GGL. De Souza had ook geen onoverkomelijke bezwaren dus zo gezegd, zo gedaan. Hij peurde er in 8 snelle innings ook meteen z’n eerste win van het seizoen uit. Maar echt makkelijk was het niet.

In de gelijkmakend tweede inning opende de Bussumers het puntenbal. Rikkie deed Jopie voor hoe je een buitenkantbal het rechtsveld in moest slaan. Jopie lette goed op, en de broertjes Kalies bezette het eerste en tweede honk. Ed de Kroket mistte een teken, of, de GGL vergat het teken te geven, maar het resultaat was een prima uitgevoerde opofferingsstootslag. Remmie offerde zich daarna ook op door een bal ver het buitenveld in te slaan. Rikkie stond op het derdehonk dus de bal moet ergens op de warning-track geweest zijn.

In de eerste helft van de derde inning pakte Hoofddorp er nog een puntje bij door Ed de Kroket een koekje van eigen deeg te serveren. Normaliter heeft Ed, laten we zeggen ‘een eigen manier’, van de bal benaderen, maar vandaag benaderde de bal Ed de Kroket op een eigen(aardige) manier. Wat deze Kroket-route veroorzaakte is niet duidelijk, het biljartlaken in het rechtsveld kan het niet geweest zijn. Vast staat wel dat het een punt kostte in de derde inning, en even later in de vierde inning nog een.

Met twee punten achter moest er wat gebeuren, dus Jopie opende met een hit door het midden. De Kroket had zich niet uit het veld laten slaan (letterlijk) en leunde een slagbeurtje vier wijd. Remmie kwam daarna door met een striemende hit waardoor Jopie de anschlusstreffer kon maken en Ed het derde honk bereiken. Edgar sneuvelde vervolgens in een dubbelspel, maar wist daarmee nog wel het gelijkmakende punt over de thuisplaat te brengen.

De drie slagbeurten daarna bleven de Bussumse knuppels wat lusteloos en stil. Hoofddorp wist ook niet meer te scoren, maar dat lag ook aan de verdedigende kwaliteiten van de thuisploeg. In de zesde inning leek het even mis te gaan toen met twee man uit, en het eerste honk bezet de Hoofddorperiaanse catcher de bal vol op z’n stok nam. De bal ging naar het rechtsveld, maar omdat de GGL Ed de Kroket naar het linksveld had verbannen volgde de bal een ‘normale’ route. VGM wist de bal weer snel naar Jopie te krijgen die op zijn beurt met z’n mini-gun en een stuiter de honkloper van thuis af wist te gooien. Nog steeds 3-3 dus.

Ook in de achtste inning wist Jopie weer een hoofdrol voor zich op te eisen. Met een schitterende over de schouder dwarrel vangbal wist hij de tweede nul te maken. Aan slag ging het in de gelijkmakende niet veel minder, want nadat Rikkie met een honkslag op het eerste honk was gekomen, Jopie tikte ‘m naar drie. Een doorgeschoten bal later stond Jopie zelf ook in scoringspositie.

Met twee man uit mocht de PC het nog een keer proberen. Hij was tot dat moment nog hitloos, net als vorige week, en dat zat ‘m niet lekker. En omdat hij nou eenmaal niet de man van ‘laat een balletje lopen’ is, sloeg hij direct z’n slag op de eerste pitch. De bal vloog over de linksvelder het hek in en de hele familie Kalies kon scoren. Stand 5-3.

In de laatste inning gooide Jariño de boel op slot waardoor de win van Hubie werd veiliggesteld, en hij voor zichzelf een save kon noteren. De conclusie van dit weekend is dus dat je op kunstgras gewoon kan winnen, tenminste, als je met aluminium slaat.

Kijk hier voor de boxscore

De foto’s hieronder zijn gemaakt door de GKL, die toch niet weg kan blijven. Gezellig?!?

Amsterdam, 7 april 2013 – De kop is eraf, de competitie is begonnen. De Reserve Reserves zijn deze competitie nog ongeslagen. De zon scheen en er werd gewonnen. Waarheden als een koe, maar soepeltjes ging het nog niet echt tegen en bij Olympia Haarlem.

De excuses van het gebrek aan oefenwedstrijden en wedstrijdritme laten we maar achterwegen, daar hadden de tegenstanders ook last van. De Olympiërs hadden zelfs net een traumatische ervaring moeten verwerken omdat hun bijna gloednieuwe kantine zo goed als in het as gelegd was.

Eerste pitch van seizoen 2013

Wat ging er goed? Om daar maar even mee te beginnen. De GKL en Krijtje waren er niet. Dat ging dus goed want beide heren zijn gestopt. Jariño was er ook niet, en dat was zo afgesproken, dus dat was ook goed. Al moeten er dit jaar niet al teveel heren zijn die dit soort afspraken wil maken, de Reserve Reserves zijn namelijk dun gezaaid. Bijnaamloze Bob kwam de Reserve Reserves op de heuvel versterken, en dat was ook goed. Al zijn de berichten dat de heuvel in de Vallei de versterking harder nodig heeft, maar dat zal volgende week wel blijken na de keuring van de KNBSB.

Wat er nog meer goed ging was de Bollendienst van Jopie. Vooral de Roemeense koeken in poedersuiker waren een exquise belevenis. Hij (of in dit geval waarschijnlijk zij) legt de lat hoog voor toekomstige Bollendiensten. Edgar mag a.s. vrijdag de eerste poging doen dit culinaire hoogstandje te overtreffen.

En wat ging er allemaal niet zo goed? Om te beginnen moet hier VGM genoemd worden. Op de een of andere manier is het iedereen ontgaan dat hij bij de eerste wedstrijd van het seizoen al direct een sombrero te pakken heeft! Olé!! En dat betekent dus ook dat Papa Dammers beter moet opletten, of beter geïnstrueerd moet worden, want dit zijn de dieptepuntjes waar we het het liefst over hebben natuurlijk. Ook met potentiële, en ex-Reserve Reserve, Woody ging het niet zo goed. Hij mocht nog een weekje op rehab-assignment (woordkeuze met dank aan de GGL) bij het Derde, maar de pijntjes waarvan we ‘m allemaal kennen zijn volgens de eerste berichten nog steeds in alle hevigheid aanwezig. Best jammer want een extra speler scheelt toch kantinediensten, bollendiensten en ump-diensten. We geven ‘m dus nog een paar weekjes de kans om zich aan te passen aan de mentaleen fysieke druk van presteren tussen de topatleten.

En o ja, de wedstrijd ging ook niet zo goed. In de eerste slagbeurt wisten de Bussumers wel direct twee keer te scoren, maar konden dat doen zonder zelfs één honkslag geslagen te hebben. Ook bij Olympia gingen er dus een paar dingen niet zo goed. In de eerste na-stoot wisten de Haarlemmers met drie ferme klappen direct gelijk te maken. De Souza liet zich daar verder niet gek door maken en gooide tussendoor nog een paar strike-outs. Zes na de eerste twee inning om precies te zijn.

In  de derde en vierde inning moest hij nog een puntje toestaan, maar in de vijfde inning wist hij het doel schoon te houden. Met genoeg ballen in z’n arm voor een eerste wedstrijd werd De Souza in de zesde inning vervangen door Bijnaamloze Bob, die de gelijke stand van 4-4 moest gaan verdedigen.

Maar al voordat hij de heuvel betrad had hij alweer een voorsprong te pakken. In de eerste helft zes werd namelijk een ouderwetse two-out-rally opgestart. Remmie en Gagarin hadden daarin een belangrijk aandeel, want zonder hun geen ‘two-out’, maar de roem gaat hier toch echt naar Edgar en Super Seb die beiden een hit wisten te produceren, om zich daarna door NoNoJoe over de thuisplaat te laten slaan.

Bijnaamloze Bob wist de voorsprong nog even vol te houden, maar in zowel de zevende als achtste inning moest hij een puntje toestaan waardoor we na acht innings weer helemaal bij af waren. Omdat het toen al tegen vijven begon te lopen werd afgesproken het bij negen innings te laten. En dus moest er nog wel wat gebeuren.

De PC nam de lead-off spot serieus en ving een balletje op. Jopie sloeg hem verder met een hitje en Gagarin dajakkerde beide heren met een double over de thuisplaat. Remmie en Super Seb kwamen daarna met een beetje gerommel ook op de honken waardoor NoNoJoe met z’n tweede double z’n derde en vierde RBI van de wedstrijd binnen sloeg. Met vier punten voorsprong konden de Bussumse helden dus gerust de laatste slagbeurt in.

VGM mocht de klus gaan klaren, het varkentje wassen, appeltje, eitje, etc, maar de laatste loodjes, je weet wel. Kortom, het was nog wel even spannend. Twee keer vier wijd en twee hits leverde nog één puntje op, maar de Olympiërs konden niet doordrukken. Eindstand 10-7. Pfffff….

Amsterdam, 31 maart 2013 – Na weken wachten was het dan eindelijk zo ver. De regerend Nederlands Kampioen Hoofdklasse Alu kon de wei in voor de eerste oefenwedstrijd. Een thuiswedstrijd, in Huizen, tegen de Mokum Hawks.

Voordat u zo direct de ellende van de rest van dit stukje leest moet wel heel duidelijk gemaakt zijn dat wij erg blij waren dat we gebruik mochten maken van het veld van Zuidvogels, en ook dat papa Eijpe het tosti-apparaat en de tap belangeloos in gang wist te zetten. Daarom hier een luid en duidelijk: BEDANKT!

En dan nu het serieuze gedeelte. Dit jaar wordt het passen en meten bij de Reserve Reserves want na het vertrek van de GKL en Krijtje houdt het aantal spelers niet echt over.  Op de eerste speeldag leek het de PC al bijna niet te lukken om op tijd te komen. Ondanks het barre weer onderweg (zie Tweet) was hij uiteindelijk toch op tijd, maar met sneeuwschoenen in plaats van spikes. Hij bleek overigens niet de enige te zijn die onderdelen van de noodzakelijke uitrusting was vergeten mee te nemen. Maar omdat iedereen in dikke winterjassen, shawls, handschoenen en overbroeken het veld betrad was er zelfs voor die ene oplettende toeschouwer weinig van te merken.

De pre-game was door de ijzige omstandigheden een bijzondere. Oordeelt u zelf (met geluid):

Nadat het veld sneeuwvrij gemaakt was werd besloten de wedstrijd ‘gewoon’ te laten aanvangen. Jeroen stond vanaf de eerste inning weer ouderwets te gooien. Helaas betrof het hier niet onze eigen De Souza, maar voormalig HCAW-er en thans actief Mokum Hawker Jeroen Deken. We zullen ‘m dit seizoen dus nog wel een paar keer tegenkomen. Ondanks de voor hem bijna-thuiswedstrijd ontbrak De Souza, en GGL moest dus iets anders verzinnen voor op de heuvel. Dat lukte aardig want Rookie Job deed het niet onverdienstelijk tegen het Amsterdamse legioen van voormalig Hoofdklasse Hout Toppers. Drie innings, maar drie puntjes en nog geen 50 ballen. Hadden we nog maar een paar van dit soort werpers!

Maar als je De Souza niet meerekent dan hebben we die niet, of in ieder geval nog niet, en ook VGM en Jariño werden aardig geraakt. Positief was wel dat VGM slag gooide, vonden de Amsterdammers ook. En omdat het een oefenwedstrijd was, dan ook maar iets positiefs over Jariño: Het was goed dat hij bij de eerste man die hij tegenover zich trof z’n nek niet verdraaide.

Aan slag hield het ook nog niet echt over. Papa Edgar wist direct z’n stempel te drukken door Edgar z’n eerste infield hit van het seizoen te geven. Edgar was jarig namelijk, en wat moet je die jongen anders geven? Bijna-lid Danny raakte één bal en had de rest van de wedstrijd teveel last van trillende handen om nog een keer het slagperk te betreden. Super Seb sloeg een homerun, maar ja, het was een oefenwedstrijd. VGM sloeg een dubbel, toen het al niet meer uitmaakte. Rikkie ging nul uit drie en beëindigde swingend en in stijl de wedstrijd (strike-out walk-off). NoNoJoe was twee keer te laat (auw) en sloeg de bal twee keer naar de korte stop. De PC keek meer dan goed voor ‘m was en registreerde daarmee de eerste Reserve Reserve strike-out van het seizoen. Kijkend. Swingend ging het niet veel beter. Ed de Kroket zat er lekker in en was de enige die een beetje z’n eigen niveau haalde. Hij ging nul uit twee met een 1-naar-3 en een 4-naar-3. Jopie viel in herhaling en ging twee keer 4-naar-3. En Jariño, tja, als je ze zo op staat te gooien, dan mag er ook wel een hitje tegenover staan.

Net als vorig jaar in de oefencampagne werd er dus weer ruim verloren van de Mokum Hawks, maar gelukkig kwam Bas Kuijer nog een keertje vragen “Is dit het team waar jullie vorig jaar kampioen mee zijn geworden?”. Hij zei dat glimlachend, want ook hij weet wat er gebeurde toen hij diezelfde vraag vorig jaar stelde.