Amsterdam, 22 augustus 2015 – Terwijl het Hoofdklasse Hout team in Utrecht bezig is met belangrijker zaken is het nu toch ook tijd voor wat tekst en uitleg over wat zich er de afgelopen weken allemaal onder het scorebord van HCAW heeft afgespeeld.

De notendopversie van dit verhaal is als volgt: Ineens hing er een klok, de Reserve Reserves hebben ingegrepen, en nu hangt de klok er niet meer.

De iets langere versie begint op 5 augustus. Waarschijnlijk iets eerder, maar pas deze bewuste woensdagavond valt het de Reserve Reserves op dat er ‘iets’ onder het scorebord hangt. Een oproep op Facebook en een mail naar het bestuur van HCAW en de Stichting Sportaccommodatie Lange Heul (SSLH) levert geen antwoord op op de vraag waarom ‘dat ding’ daar hangt, en wie dat dan bedacht heeft, maar er blijkt wel enige consensus te zijn over wat ‘dat ding’ is: Juist ja, een klok. Later blijkt het te gaan om een zogenaamde ‘aftelklok’.

Omdat de Reserve Reserves de buik wel een beetje vol hebben van klokdenkers (die met hun gedachtegang denken de problemen in de Nederlandse honkbalsport op te lossen), en zich daarin gesteund voelen door zowel het bestuur van HCAW en de SSLH, besloten de heren Reserve Reserves dat die klok er af moest, en snel ook.

Zo gezegd zo gedaan. Op 12 augustus, na een heerlijk avondje trainen, rolde de PC en VGM twee kliko’s onder het scorebord. Met gevaar voor eigen leven werden deze door beide heren bestegen. Met één knip door een tie-wrap en het losdraaien van twee moertjes was het gepiept. Met moed beleid en trouw werd vervolgens het onding in een kliko naar een hoek in het materiaalhok gerold. De heren mogen dan beticht worden van terrorisme, en dat is prima, maar vandalisme gaat hen toch echt te ver!

Het onzalige klokkenspel leek even ten einde, maar toen de verdwijning van de klok opgemerkt werd bleken de klokdenkers not amused. Bij een groot aantal mensen, waaronder de PC, werd geïnformeerd naar de oorzaak van de mysterieuze verdwijning. Het zou mogelijk gaan om een grap en de grappenmakers werden opgeroepen de klok te retourneren om aangifte bij de politie te voorkomen.

Omdat inmiddels duidelijk was dat iedere weldenkende HCAW’er tegen het ophangen van deze klok was, de juiste personen hierover al vóór het weghalen van de klok door de PC waren geïnformeerd, maar vooral ook omdat het natuurlijk helemaal niet om een grap gaat, of zelfs grappig is, daarom voelde de PC zich niet geroepen iets aan de ontstane situatie te doen.

Toen een week later, afgelopen week dus, de klok ongeschonden in het materiaalhok werd aangetroffen, zonder dat daar losgeld voor was betaald, leek de angel eruit en de kous af. Nou ja nog niet helemaal.

De vinder des kloks was daadkrachtiger dan de bedoeling was of verwacht door het bestuur van HCAW en had ‘m binnen no-time weer onder het scorebord gemonteerd. Dit was na afgelopen woensdag, na de vaste trainingsavond van de Reserve Reserves dus, waardoor dat ding nog eventjes van het uitzicht heeft kunnen genieten.

Vanochtend werd dan door de veldconsul en de Vicevoorzitter van HCAW in hoogst eigen persoon een eind gemaakt aan het kluchtige klokkenspel (nieuwe Suske en Wiske?). Voorlopig is de vlag dus gevallen voor de klokdenkers, en als er ooit nog een klok wordt terug gehangen dan zal dat zijn in een situatie waarin iedereen vooraf gekend, betrokken en akkoord is. Wij betwijfelen het of dat gaat gebeuren, maar dat mag nu toch wel duidelijk zijn.

Hieronder de laatste actiefoto. Er zal worden gezocht naar alternatieve functie voor de klok. Suggesties zijn welkom.

 

 

Amsterdam, 18 augustus 2015 – Door een regenachtig weekend is de zomerstop voor de Reserve Reserves noodgedwongen wat opgerekt. Dat wil niet zeggen dat er helemaal geen Reserve Reserves te bewonderen zijn.

De Hoofdklasse Hout zich heeft opgesplitst in potentiële kampioenen en potentiële degradanten. En omdat HCAW al een jaartje of tien niet in de eerste groep valt, maar er ook dit jaar weer alles aan zal doen om niet te degraderen, wordt de hulp van de Reserve Reserves ingeroepen. Je zou kunnen beargumenteren dat dit ook het bestaansrecht van dit RR-team is, of in ieder geval van de zelf aangenomen geuzennaam.

Niet schrikken dus als je tijdens de wedstrijd HCAW-DSS in de HoofdKlasse Hout vanavond ineens een Reserve Reserve het slagperk ziet betreden. En we gaan net zolang door met deze ontwikkelingshulp tot het paradepaardje van onze club zich veilig heeft gespeeld.

Amsterdam, 26 juli 2015 – Gisteren, op de eerste dag van het Hall of Fame weekend, werd er al zeven oud Reserve Reserves de helden status aangemeten. Vandaag volgen er nog ‘ns zeven, die allemaal een unieke bijdrage hebben geleverd aan de rijke historie van de Reserve Reserves.

De eerste die in het zonnetje gezet wordt is ons aller Super Seb. Niet in de laatste plaats omdat hij met z’n lange lijf sowieso altijd de eerste zonnestralen opvangt. Het is maar goed dat hij niet gestopt is op z’n statistische hoogtepunt, want dan hadden weinig mensen nog geweten wie deze krachtpatser nu eigenlijk was. Z’n letterlijke hoogte én dieptepunt (de bal was hoog én diep) beleefde hij tijdens een oefenwedstrijd net voor z’n tweede seizoen, hij wist nog niet dat het vanaf hier alleen nog maar bergaf zou gaan, maar man o man, wat was die bal ver! Het zou niet z’n laatste dinger zijn als Reserve Reserve, maar wél de enige waarvan het nodig was om te berekenen waar die bal nou eigenlijk geland moet zijn.

Net als Super Seb wist Rikkie 99 competitiewedstrijden als Reserve Reserve aan elkaar te rijgen. Daar kunnen feitelijk ook de 86 wedstrijden van z’n broertje Jopie gewoon bij worden opgeteld want wij achten de kans klein dat zonder de mateloze inzet van Rikkie we Jopie überhaupt wel ‘ns op het veld gezien zouden hebben.

Krijtje en de GKL namen in 2012 al afscheid van het Hoofdklasse Aluminium team van HCAW. Krijtje z’n lichaam had het zes jaar daarvoor al opgegeven maar op pure wilskracht heeft hij de jaren daarna vol gemaakt. Niet zo gek overigens, als je een bal zó hard kunt slaan wil je nog wel even doorgaan natuurlijk. Na het lezen van z’n bio uit 2005 vraag je je alleen wel af  wat er aan de hand was met die opblaaskano langs de A44.

De GKL wist in 13 jaar 11 seizoenen en één wedstrijd bij elkaar te spelen. Hoe dat nu precies zit en waarom is nooit helemaal duidelijk geworden. Misschien dat hij tijdens de gaten in z’n honkbalcarrière z’n loopbaan als freelance oorlogsfotograaf heeft opgepakt, of misschien had hij tijd nodig voor z’n familie. Dat laatste ligt trouwens erg voor de hand als je op zijn pagina in de Hall of Fame zijn achtergrond leest.

Eind vorig seizoen namen we ook afscheid van de legendarische Ed de Kroket. Hij was sinds 2007 een vaste waarde bij de Reserve Reserves. Buiten het veld kon je altijd goed met ‘m lachen, in het veld kon je altijd goed om ‘m lachen. Het lachen verging hem dan, en dat zorgde dan weer voor veel gelach op en om het veld. Kortom, hij heeft een onuitwisbare indruk gemaakt in het rechtsveld van HCAW, of liever gezegd, een onuitwisbare afdruk (footprint). Deze afdruk wordt tijdens de zomerstop nog steeds door de beeballers gebruikt om de frambozenroute te oefenen. Dat hij tijdens de Aluminium Series in 2011 en 2012 met een slaggemiddelde van 0,444 een grote bijdrage heeft geleverd aan beide kampioenschappen past verder niet goed in dit stukje.

Wie wél gemist wordt in het buitenveld is Gagarin, al blijkt de nieuwe lefty die daar nu regelmatig speelt nagenoeg hetzelfde niveau te hebben als Gagarin in z’n jonge jaren. Hoewel die nieuwe z’n post season kwaliteiten nog moet bewijzen. Gagarin is namelijk geëindigd op een post season gemiddelde van 0,400. Niet slecht voor iemand die eigenlijk alles met z’n verkeerde hand en van de verkeerde kant moet doen en daarbij ook nog ‘ns gruwelijk veel ballen laat lopen. Dat gegeven heeft zich overigens ook vertaald in een absurde drieslag/vierwijd verhouding.

En we hebben even getwijfeld aan de laatste voormalig Reserve Reserve die vandaag een plekje krijgt in de  Helden Galerij. Niet omdat Jariño de Braziliaanse Tuinman niet aan de criteria zou voldoen, nog sterker als er maar ruimte was voor maar één held, dan zou hij die plek waarschijnlijk succesvol kunnen claimen. Zijn indrukwekkende stats spreken voor zich. Nee, de twijfel komt meer voort uit de gedachte dat Jariño eigenlijk helemaal nog niet klaar is! Daarom vandaag wél een plek in de Hall of Fame, maar het lijkt ons verstandig dat dat op huurbasis is.