Amsterdam, 15 juni 2013 – Het was een trieste week. Zo triest zelfs dat uw verslaggever van dienst bijna besloot de verloren wedstrijd tegen Olympia helemaal maar niet te beschrijven. Als excuus zou zijn eigen afwezigheid gebruikt kunnen worden, maar met de moderne technieken van tegenwoordig is dat een slecht excuus. Dus hier komt ie dan, het verslag van het verlies tegen Olympia. Het werd 4-10.

In een grijze Bussumse Vallei moest afgelopen woensdag de tweede wedstrijd tegen Olympia Haarlem afgewerkt worden. De Reserve Reserves houden in principe van hoge temperaturen en veel zon, maar door de ligging van het Bussumse veld is het bij de avondwedstrijden helemaal niet erg als er een grijs wolkje tussen de zon, de watertoren en de slagman hangt. De traditionele sun-delay kan op die manier vermeden worden, en het zag er dus naar uit dat de wedstrijd voor de verandering helemaal uitgespeeld kon worden.

Met de Kreis 2 op de heuvel gingen de Bussumers voortvarend van start. De eerste slagman kreeg nog vier wijd, maar later bleek dat dat helemaal niet aan De Kreis 2 had gelegen. Deze eerste slagman wist namelijk de hele wedstrijd niets anders te doen dan wijdballen te verzamelen. Alsof er een energieveld boven de plaat hing waar de ballen niet doorheen konden. Het energieveld was duidelijk alleen aan deze slagman gekoppeld want de volgende drie slagmensen zagen wel slagballen door de zone vliegen. Al zagen ze ze niet zo héél goed, want ze werden niet best geraakt en omgetoverd tot dooie nullen.

Meteen in de eerste gelijkmakende inning lieten de Reserve Reserves zien dat ze niet van plan waren mee te werken aan de eenvoudige promotie van de Haarlemmers. Edgar produceerde z’n twintigste hit van het seizoen en kwam daarmee op het eerste honk. Gagarin volgde hem op in het slagperk en met één gigantische klap sloeg hij alle frustratie van een, tot dan toe, tegenvallend seizoen, van zich af. De dinger was goed voor een vroege voorsprong. 2-0.

In de tweede inning werd daar nog een mentaal klapje achteraan gegeven toen met twee man uit de Olympische kortestop de bal finaal langs het eerste honk gooide. Remmie, die verantwoordelijk was voor het openleggen van de zwakke plek, wist daarop naar het tweede honk te stomen. Ed de Kroket toonde ‘no-mercy’ en prikte de bal door het midden voor een honkslag waardoor Remmie de stand op 3-0 kon brengen.

In de derde inning kon Olympiakos een puntje terugpakken toen hun vierwijdman na een gestolen honk en een foutje, op een klapje naar Edgar, eenvoudig naar huis mocht lopen. Niets aan de hand nog, 3-1. In de vijfde inning werd er na een honkslag, een foutje en een opofferingslag nóg een puntje van de Bussumse voorsprong afgesnoept. 3-2. De spanning was helemaal terug in de wedstrijd toen in de zesde inning twee back-to-back-doubles een gelijke stand op het scorebord bracht: 3-3.

Om het gemak weer een beetje terug in de wedstrijd te krijgen besloten de Reserve Reserves in de zesde inning weer wat aan de aanval te gaan doen. Edgar leunde zich naar het eerste honk en Gagarin vond het nodig om met zijn nieuw hervonden vorm hem met een hit haar het tweede honk te brengen. Beide heren wisten daarna het volgende honk te stelen waarna Rikkie Edgar over de thuisplaat en Gagarin naar het derde honk wist te brengen. Daar bleef het helaas bij, het was 4-3 geworden, maar een kans op meer was verdwenen.

De Bussumse heuvel was inmiddels bemand door niemand minder dan Fab Fabian Hemmen, maar belangrijker nog, de grijze wolkjes die eerst nog vrij onschuldig de sun-delay wisten tegen te houden, hadden besloten de sluizen open te zetten. De heren in ‘blue’ lieten zich daar echter niet door weerhouden, en wilden pas stoppen als er plassen op het veld stonden. En dat kan natuurlijk niet meer in de Vallei. Het kunstgrasveld heeft een perfect irrigatiesysteem en woensdag bleek maar weer dat het héél, héél veel water kan hebben. Helaas.

Een goed Nederlands gezegde is hier het best op z’n plaats. ‘When it rains, it poors’. Tegen de Griekse goden Olympia, Jupiter(regen) en Aquarius(water) waren de Bussumers niet opgewassen. Een foutje, vier wijd en zes hits, waaronder een homerun en een tripple, waren teveel van het goede. Zelfs Jariño wist vanaf de werpersplaat de hoosbui niet te stoppen, maar ja, de normaliter vrolijke Braziliaanse tuinman is doorgaans ander weer en echt gras gewend. Het werd 4-10, en de Reserve Reserves vonden niet meer de kracht om iets terug te doen.

Amsterdam, 7 juni 2013 – In een door zon en duisternis vroegtijdig beëindigde wedstrijd wisten de Reserve Reserves afgelopen woensdag het Amersfoortse Quick te weerstaan. In een spannende wedstrijd, wederom onderbroken door een sun-delay van een kleine driekwartier, werd het 4-1 voor de Bussumers. Na de zevende inning moest het licht uit.

Op een met Turkse pizza gevulde maag presteren de Reserve Reserves altijd goed, en batting practice heeft het hele seizoen nog niet echt geholpen. Dat was dan ook de reden waarom de GGL de voorkeur gaf aan het skippen van de BP en het uitgebreid genieten van de bollendienst van De Souza. Echt beter gingen de Bussumers er niet van slaan, maar er werd wel gewonnen. En omdat de statistieken voor steeds meer spelers steeds minder leuk zijn, lijkt winnen ook weer een factor van belang te worden.

In de ongemeen spannende competitie is een drietal teams nog maar één keer verslagen. Omdat de Reserve Reserves al twee keer het onderspit hadden moeten delven, moest er door de Bussumers gewonnen worden om zicht te houden op een hernieuwd kampioenschap. En omdat Quick met Olympia in een race om promotie is verwikkeld wilden de Amersfoorters zich niet zomaar neerleggen bij de Bussumse dominantie.

Verdedigend konden de Bussumers gelukkig een beroep doen op twee boomlange hardgooiers uit het Reserve team van HCAW. De GGL moest alleen nog even beslissen wie van de twee het spits mocht afbijten. Die keuze was niet moeilijk toen bleek dat Tiny Tim Niekerk na de wedstrijd nog met de trein naar Denemarken moest. Hij nam dus de innings vóór de sun-delay voor z’n rekening. En niet onverdienstelijk want op een paar verdwaalde vier wijd en één enkele hit na, was er de eerste drie innings helemaal niets op aan te merken.

Helaas is het slaggeweld dat we van de Bussumers gewend zijn in 2013 in nog geen velden of wegen te bekennen. In de aanval moest de er dus efficiënt omgegaan worden met de schaarse kansen.

Dat lukte in ieder geval in de tweede inning. VGM startte met vier wijd, en hij werd naar twee gebracht door een bijzonder goed gecamoufleerd opofferingsstootslag van Rikkie. NoNoJoe camoufleerde vervolgens zijn stootslag nóg beter waardoor hij niet alleen VGM naar het derdehonk, maar zichzelf ook veilig naar het eerste honk wist te brengen. Het boogballetje van Woody dat volgde stierf in schoonheid in de handschoen van de eerste honkman voor de tweede nul. Jopie trok zich er verder weinig van aan sloeg een harde hit door het midden. Hierop kon VGM scoren en NoNoJoe doorstomen naar het derdehonk. De PC wilde niet achterblijven en prikte de bal langs de kortestop waarop ook het tweede Bussumse punt over de thuisplaat kwam. Stand 2-0.

In de vierde inning leken de Amersfoorters terug in de wedstrijd te komen. Na vier wijd, een vangbal en een honkslag waren het eerste- en derdehonk bezet, maar met een goed uitgevoerd 6-naar-4-naar-3 dubbelspel kwam er een eind aan de slagbeurt, zonder dat er gescoord werd. Na de opvolgende Bussumse puntloze slagbeurt was het tijd voor de sun-delay, nog steeds 2-0.

Na de stop leek de vijfde Quickse slagbeurt direct gevaarlijk te worden. Tiny Tim Niekerk was inmiddels naar het station gesprint om zijn trein te halen, en Jofele Job had zijn plaats op de heuvel ingenomen. Na vier wijd en een gestolen honk werkte een Amersfoortse honkloper gelukkig aardig mee door op de geslagen bal zo in de armen van een struikelend Jariño te lopen. De nul werd tussen twee en drie gemaakt en toen Edgar daarna ook nog strekkend in de lucht een linedrive weggriste was het gevaar echt geweken.

En u raadt het al, ook de slumpende Bussumers wisten in de volgende slagbeurt niet te scoren. En met slechts een kleine achterstand wilde Quick absoluut nog niet weten van opgeven. Ook in de zesde slagbeurt vlogen ze weer uit de startblokken. Na een massief houten tweehonkslag gevolgd door vier wijd leek het tijd te worden voor een standaard opofferingsstootslag. Na één mislukte poging kozen de Quickers echter voor een andere variant: De bal hard naar Rikkie slaan. Niet bijster slim want na twee stappen terug naar z’n derde honk, een fake naar twee (tripple play?) en een goede gooi naar één, waren er twee nullen, en weer was het gevaar geweken.

De gelijkmakende Bussumse slagbeurt leek ook een snelle dood te sterven, maar Ed de Kroket wist met twee nullen nog net een foutje af te dwingen, en het hek was meteen van de dam(mers). Edgar bracht met zijn traditionele hit De Kroket naar het derdehonk. Niet veel later had Edgar ook het tweede honk gestolen en toen de bal vervolgens tegen de backstop werd gegooid was het 3-0 met het derde honk bezet. Het vierde punt kon gescoord worden toen de PC de bal het rechtsveld in prikte. Stand 4-0.

In de zevende inning nam De Souza het over van Jofele Job en na twee snelle nullen werd het toch nog even spannend. Vier wijd werd gevolgd door twee hits en het was 4-1. Normaal geen probleem, maar het gelijkmakende punt stond aan slag en deze meneer had de inning daarvoor al bewezen de bal een aardige dajakker te kunnen geven. De Souza eindigde echter in stijl. Strike-out! Lights out! Einde wedstrijd!

Kijk hier voor de boxscore en de statistieken.

Amsterdam, 2 juni 2013 – Natuurlijk is honkbal een belangrijk onderdeel in het leven van de Reserve Reserves, maar soms is het edele spel van ondergeschikt belang. En soms, dat was dit weekend.

Afgelopen vrijdag trouwde voormalig Reserve Reserve Jappie met zijn Josine. Zij zei ‘ja’ dus Jappie heeft gewonnen. En daarmee de Reserve Reserves ook een beetje. De wedstrijd op zaterdag werd overigens niet gewonnen. Het werd 0-10 voor RCH-2.

Na het door sms-en van de einduitslag naar de wedstrijdsecretaris kreeg de PC een berichtje terug waarin gesuggereerd werd dat er een causaal verband gelegd kon worden tussen de ongebruikelijke nederlaag met ongebruikelijk hoge cijfers, en de avond en nacht vol feest en drank die aan die nederlaag vooraf was gegaan. Maar daar is natuurlijk geen sprake van, het tegendeel is zelfs waar!

Het avondje uit was bijzonder goed voor de teamsfeer. En ondanks het feit dat er aardig gestort is voor het huwelijkscadeau hebben de heren er wel voor gezorgd dat ze door de gratis drank de kosten er ruim uit hebben gehaald. Verder is er behoorlijk verstandig gedronken, zo werden de eerste wodkaatjes en bacootjes pas ná middernacht gesignaleerd. Daarvoor was het louter bier dat gedronken werd, en iedereen weet dat we daar niet dronken meer van worden.

En om het bloed te laten stromen werd er ook veel gedanst waardoor moedertje alcohol weinig kans maakte. Zelfs Super Seb is met losse heupen op de dansvloer gesignaleerd. In verband met de zeer expliciete bewegingen worden na bestudering de beelden van de danskunsten toch maar niet via deze site vrijgegeven.

Als afsluiter van de avond besloten de meeste Reserve Reserves nog een hapje te eten om de laatste alcohol-buzz kwijt te raken. Voormalig Reserve Reserve Krijtje had als enige besloten géén patatten en frikadellen te gaan schuiven en besloot niet mee te gaan naar het horeca etablissement Chez Jopie. Bijzonder onverstandig bleek de volgende dag, want bij navraag de volgende ochtend (zijn vrouw nam op) bleek Krijtje een ernstige vorm van griep te pakken te hebben.

De wedstrijd van zaterdag stond voor de avond gepland, want een thuiswedstrijd zonder sun-delay is geen echte thuiswedstrijd. Na een grijze dag werkte het weer dan ook volop mee en trok het rond een uurtje of zeven helemaal open.

In de eerste helft van de eerste inning was het aan slag nog goed te doen. Dat merkte ook De Souza die meteen de hele slagploeg van RCH langs zag komen, en zes daarvan liepen meteen een vol rondje rond de honken. Stand 0-6.

Daarna had De Souza de Heemstedenaren goed onder controle en alleen in de vierde inning moest hij nog een puntje toestaan. Het duurde tot de vijfde inning totdat de Bussumers hun eerste honkslag konden noteren. Het was Super Seb die bewees dat losse heupen dé weg naar succes is, hij opende de vijfde inning met een double-down-the-line, maar hij kreeg weinig hulp van de andere Bussumers om hem verder te krijgen.

Ook na de sun-delay was het aanvallend niet veel, alleen Edgar wist met een honkslag de schade aan de statistieken te beperken. Zonder zijn hit was het team-slaggemiddelde voor het eerst sinds 1998 onder de .300 gezakt.

Na de sun-delay besloot de GGL het eens over een hele andere boeg te gooien, of misschien is dit weekend ‘uit een ander vaatje te tappen’ toepasselijker. Hoe dan ook, de PC werd in de zesde inning de heuvel op gedirigeerd zodat de reguliere opgooiers hun armpjes een beetje konden sparen. De PC verscheen met een paar rondjes BP in de arm goed opgewarmd aan de start, al was dat aan zijn eerste pitch, die achter de linkshandige slagman langs de backstop in vloog, niet te zien.

Een infield hit, een gestolen honk (met blauwe plek), een opofferingsslag en een honkslag later stond het 0-9. De innings daarna wist de PC het aardig dicht te houden en hij was dan ook zichtbaar teleurgesteld dat hij de wedstrijd niet mocht uitgooien. Die eer was voor Edgar die na zijn statistieken-reddende-hit had mogen kiezen tussen een zakje kikkertjes of de laatste inning gooien. Het werd dat laatste, waardoor de eindstand op 0-10 werd bepaald.

Moraal van het verhaal is dat de werpers van HCAW beter maar geen warming-up kunnen doen. Als je alle punten die in de eerste innings van de werpers gescoord werden vergeet, dan was het slechts 0-1 geworden. Kortom de Reserve Reserves hebben alles nog in eigen hand. Of beter gezegd, in eigen knuppel. Nog 12 te gaan!

Kijk hier voor de boxscore en de statistieken.

Amsterdam, 26 mei 2013 – Het was koud, we hadden storm tegen, we waren niet compleet en de tegenstander was een maatje te klein. Dat waren de ingrediënten voor de wedstrijd vandaag in Santpoort-Zuid. Terrasvogels werd enigszins geflatteerd verslagen met 2-10.

Met deze overwinning werd de koppositie in de 1^ste Klasse A weer even veilig gesteld, maar het blijft spannend. Ook Olympia, RCH-2 en de Mokum Hawks, de andere drie ploegen die nog maar twee verliespunten hadden tot dit weekend, maakten geen fouten. Aanstaande zaterdag zullen de Bussumers écht getest worden, want dan staat de topper tegen RCH-2 op het programma.

De wedstrijd vandaag tegen Terrasvogels moest natuurlijk nog wel ‘even’ gewonnen worden, maar zo eenvoudig was dat nog niet. Het begin van de wedstrijd was nog veelbelovend. De GGL had voor de gelegenheid de drie spelers met het hoogste slaggemiddelde op de eerste drie plaatsen in de slagvolgorde gezet, en dat betaalde direct uit. De hit die Jopie via en langs de derdehonkman sloeg bracht hem op het eerste honk. Edgar had er vandaag ook zin in en sloeg met zijn hit Jopie naar het derde honk. NoNoJoe had een NoNoDag, maar dat weerhield hem er niet van de bal het veld in te brengen en het eerste punt binnen te slaan. 0-1.

De goed gooiende De Souza had aan het begin van de wedstrijd weinig moeite met de Santpoort-Zuidse slagploeg. In de derde inning moest hij na twee honkslagen één punt toestaan, maar dat kwam vooral door de kromme arm van de PC die het bij een steelpoging niet kon winnen van de tegenwind. Al was het wel knap dat hij de bal toch helemaal tot aan de midvelder kreeg. 1-1.

In de eerste helft van de vierde inning leken de Bussumers niet in staat iets te doen aan de gelijke stand, maar daar dacht Super Seb toch echt anders over. De PC leunde zichzelf naar het eerste honk en stal vervolgens het tweede honk. En toen werd de knuppel van Super Seb wakker, eindelijk. Helaas koos hij voor deze ontwaking het veld met het grootste linksveld van Nederland. Een homerun werd het dus niet, er stond simpelweg geen hek, maar de triple was goed genoeg om de PC over de thuisplaat te krijgen. Rikkie maakte vervolgens het feest compleet en sloeg ook Super Seb over de thuisplaat. 1-3.

In de zevende inning werd er nog een puntje bij gesprokkeld. Wederom begon het met twee man uit, en weer met een keer vier wijd en een gestolen honk. Deze keer was het Remmie die het vuur aan stak. Een foutje en wéér een hit van Edgar later stond het 1-4.

In de gelijkmakende zevende inning moest De Souza een double en twee singles incasseren, wat leidde tot één punt en een tussenstand van 2-4. Maar verder wilde de Reserve Reserves het natuurlijk niet laten komen. In de achtste inning volgde dan ook de ontlading. Jariño en VGM sloegen hun eerste hit van de wedstrijd, de PC buntte ze een honk door en Super Seb zorgde met vier wijd voor volle honken. Rikkie lokte daarna heel sluw een foutje uit waarop twee keer gescoord kon worden. Remmie ging daarna diep en pikte een ribbie op met een opofferingsslag. En nog was het niet over want Jopie en Edgar wisten met twee man uit nog hits te produceren die met wat hulp van een falend veld nog een puntje opleverde. De stand na de eerste helft 8 werd daarmee 2-9.

In de achtste inning werd De Souza afgelost door Jariño de Braziliaanse Tuinman. De Terrasvogels kregen maar weinig kans op zijn werpen. Stuk voor stuk werden ze gevangen, geplukt en op de BBQ gegooid.

De wedstrijd was dus wel zo’n beetje gespeeld, maar de negende Bussumse slagbeurt is om meerdere redenen nog wel het beschrijven waard. Honkbaltechnisch gesproken was het opmerkelijk dat het punt dat gescoord werd wéér pas met twee nullen kwam, Super Seb-technisch gesproken was het opmerkelijk dat Suber Seb wéér een bom sloeg, en met deze derde hit, een double, weer helemaal lijkt terug te zijn op het niveau van 2012. Team-technisch gesproken was de schreeuwpartij van de PC opmerkelijk. Vloekend en tierend kwam hij helemaal vanaf het eerste honk aantuffen richting de thuisplaat, en toen die geblokkeerd leek te zijn door een knuppel (niet de catcher) kon hij het niet laten een niets vermoedende Rikkie de huid vol te schelden. Na de wedstrijd is er geknuffeld, dus u hoeft zich geen zorgen te maken.

Amsterdam, 24 mei 2013 – Het vlot nog niet erg met de vorm van de Reserve Reserves. Aan de stand aan de ranglijst is het niet echt af te lezen, maar aan slag bakken de heren er niet veel van. Gisteren werd de wedstrijd tegen de hekkensluiter in de 1^ste Klasse A, Alcmaria Victrix, ternauwernood met winst afgesloten. Het werd in Bussum 8-4.

Het goede nieuws was dat na de hevige stortregens van afgelopen week er tóch gewoon gespeeld kon worden op het Bussum-turf. Vorig jaar had de wedstrijd er na dit noodweer zeker uit gelegen. Het veld lag er dus prima bij, al werd het wel even spannend toen de zeilen van het gravel af gemanoeuvreerd moesten worden. Dat ging goed, bij alle vijf de zeiltjes, play ball!

De GGL had voor de gelegenheid weer geshopt bij de Houten Hoofdmacht en had De Kreis bereid gevonden op de heuvel het spits af te bijten. De jongens van het Eerste worden op deze manier ook bekend gemaakt met het fenomeen ‘winnen‘ wat weer goed moet zijn voor het zelfvertrouwen. Misschien is dit net een beetje een misplaatste opmerking, want juist gisteren wist de Hoofdmacht van HCAW weer punten te pakken, weliswaar ook tegen ‘hun’ hekkensluiter, maar toch.

Dan de wedstrijd in Bussum. Net als de vorige keer beleefde De Kreis(2) een ingewikkelde eerste inning. Drie tussen één en twee doorgeprikte hitjes zorgden direct voor een 1-0 achterstand. De volgende innings liep het een stuk beter. Aan het eind van de derde Alcmariaanse slagbeurt had hij al zes strike-outs gegooid en was het nog steeds 0-1. Ook in de vierde inning had het Bussumse veld weinig te doen, maar eerst mochten Bussumers nog even slaan.

Zonder dat het spectaculair werd wist de thuisploeg in de derde inning na een hitje van de PC te profiteren van een paar doorgeschoten ballen. NoNoJoe haalde, soort van, de trekker over, sloeg de bal in een bijna dubbelspel, en wist daarmee de RBI te noteren. Z’n tiende van het seizoen alweer, het werd dus 1-1. Een doorgeschoten bal later sloeg Jariño een honkslag door het midden en bracht daarmee de Bussumers op voorsprong, 2-1.

Lang kon er van de voorsprong niet genoten worden want na twee snelle nullen, solo acties van Super Seb, maakte De Kreis het zichzelf in de eerste helft van de vierde inning aardig moeilijk. De controle was weg, de voorsprong was mee weg, en een aantal keer vier wijd en een blauwe plek verder keken de goedlachse Bussumers weer tegen een 2-3 achterstand aan.

Maar net toen het penibel leek te worden wisten de Reserve Reserves zich weer enigszins te herpakken. Drie goed getimde hits van Ed de Kroket, de PC en NoNoJoe zorgde voor evenveel ribbies. Leuk dat effectief honkballen, maar het meest opzienbare moment in de inning had daar niets mee te maken.

De aandacht in de vierde slagbeurt werd volledig geclaimd door Remmie die nog een beetje moest bijkomen van de stekende hoofdpijn waar hij het begin van de week door geveld was. Beelden zeggen meer dan woorden, maar helaas stonden er net deze avond geen camera’s rond het veld. Het toeval wil dat dit probleempje vannacht werd opgelost door Ian Kinsler van de Texas Rangers die bereid werd gevonden het nog een keer dunnetjes over te doen. Vanaf seconde 37 begint het echt te lijken op wat Remmie bedacht had tegen de hoofdpijn.

Na het gravelhapje van Remmie en de derde nul werd het met een 5-3 voorsprong  tijd voor een ouderwetse Bussumse sun-delay, met dank aan mevrouw Remmie die dit hoogst persoonlijk gejinxt had door op Facebook te roepen “Houden jullie rekening met de Sun delay?! 😉“.

Door een plots opduikende wolk werd de sun-delay met vijf minuten ingekort waardoor VGM nét iets te weinig tijd had om fatsoenlijk op te warmen. De eerste twee Victrixen die aan de plaat verschenen waren erg blij met het nieuw verworven zicht en een stramme VGM. Beide heren wisten een tweehonkslag te produceren, resulterend in één punt, 5-4.

Maar toen was VGM warm, en was hij klaar voor een echte VGM-show. De derde slagman die VGM probeerde te bedwingen gooide hij naar het eerste honk met een fout 1-naar-3. De PC moest daarna nog even te hulp schieten en een gestolen honk voorkomen, maar daarna pakte VGM het zelf weer op met twee keer 1-naar-3. In de resterende innings wisten de Noord Hollanders alleen nog maar de honken te bereiken door vier wijd, en u raadt het al, een fout 1-naar-3. VGM op z’n best.

Ook aanvallend drukte VGM z’n stempel op de wedstrijd door met drie honken bezet een double-down-the-line te slaan. Het werd daarmee 7-4 en een doorgeschoten bal later stond de eindstand op het fictieve scorebord: 8-4.

We proberen de wedstrijd snel te vergeten en hebben er alle vertrouwen in dat de punten en honkslagen zijn opgespaard voor aanstaande zondag wanneer er Terrasvogels op het menu staan. Dat zal me een slagfestijn worden…