Hilversum, 25 september 2011. Na de spannende maar prachtige overwinning afgelopen d0nderdag op Pioneers waarmee het kampioenschap veilig werd gesteld moesten de Reservereserves deze zondag direct aantreden tegen de kampioen van de eerste klasse B. Met de kampioensroes nog in het hoofd was het wel een eind rijden, maar ondanks een zwaan op de A4 bij Schiphol (landingsbaan gemist?) kwam iedereen op tijd aan. Ondanks een fantastisch begin en prima spotstart van VGM liep de wedstrijd uiteindelijk uit op een deceptie en trokken de Reservereserves met 7-6 aan het kortste eind.

De Reservereserves namen in de eerste inning direct de leiding met goede fundamentals. Gagarin opende fundamenteel goed met een tweehonkslag, Jopie tikte ‘m fundamenteel netjes naar drie met een grondbal naar het tweedehonk en SuperSeb maakte het fundamenteel af met een verre vangbal door de linksvelder waarop Gagarin kon scoren 0-1.

Spotstarter VGM had de Storks goed onder controle. Een voor de VGM relatief hoog percentage slagballen (splitters, fastballs, sliders, groen-gele toverballen) betekende een absoluut strek optreden.

De derde inning was voor de Reservereserves zeer productief. Maar liefst 11 Reservereserves mochten aantreden in het slagperk en er werd uiteindelijk 5 keer gescoord, waarvan 3 maal met 2-uit. Als leadoff ging Ed de Kroket nog uit, daarna was het hek even van de dam. Remmie kwam met een afgedwongen fout 6 op het eerste honk. Gagarin en Jopie volgde met twee hits. SuperSeb sloeg wederom een zeer hoge bal, die werd gevangen, maar bracht daarbij Remmie over de thuisplaat. Met twee nullen zorgde onze Tuinman Jarino voor het verder voortduren van de inning met een scherpe single. Met een en twee bezet joeg de GKL de bal hoog in het midveldhek voor een dubbel. Dit keer was de bal ver genoeg om zelfs de tuinman vanaf het eerste honk te laten scoren (zonder schreeuwen en zonder sliding, het kan dus wel PC). Nog steeds hadden de Reservereserves zin in deze inning en Lou sloeg een single waarop de GKL hijgend en puffend kon scoren vanaf het tweede honk. Krijtje en Ed de Kroket kwamen door met singles waardoor de honken vol liepen. Remmie kon helaas niet meer profiteren en met een vang 8 werd de inning afgesloten.

Na deze inning kan worden gezegd dat de werper van Storks aan het wankelen was, rijp voor de sloop zou zijn en wellicht zelfs al op één of beide wenkbrauwen stond te gooien. Maar niets was minder waar. De rest van de wedstrijd konden de Reservereserves zeer weinig op deze beste man inbrengen. Een goede mix van fastballs, curveballs en changeups waren genoeg om de Reservereserves uit hun balans te brengen. Zelfs zo erg dat in de rest van de wedstrijden slechts 3-hits werden geslagen door de vrolijke vrienden uit Bussum.

Aan de kant van Storks was het helaas anders. Tot en met de 5de inning hadden ze weinig tot niets in te brengen op VGM. In de altijd lastige 6de inning begonnen de eerste scheurtjes in de Bussumse vesting zichtbaar te worden. Drie honkslagen waaronder een tweehonkslag en een wilde worp zorgde voor 3 punten voor de mannen uit Kijkduin. Met een 6-3 werd de inning afgesloten. Deze 6de inning betekende het einde van het uitstekende heuveloptreden van de VGM (5-2-4-1). Tuinman Jarino nam het van hem over.

In de zevende inning kantelde de wedstrijd definitief in het nadeel van de Bussummers. Een onfortuinlijke vangfout van de net in het veld gekomen, gejetlagde (Nieuw Nederlands) Ricky, leidde de inning in. Een opofferingsstootslag vond het midden van drie Reservereserves en werd daarmee een infield-hit. De daaropvolgende OSS werd wel verwerkt zoals het hoort maar daarmee kwamen de lopers wel op honk twee en drie met 1 uit. De GGL verordineerde een opzettelijk vier wijd om dubbelspel mogelijkheden te creëren. Helaas werd deze tactische zet door Storks omzeild met een goede honkslag en een opvolgende “Sacrifice Fly” waardoor de stand gelijk werd getrokken 6-6.

Zoals al eerder gezegd konden de Reservereserves al een paar innings lang aan slag geen potten breken. Of het nu lag aan het sterk werpen of aan het slecht slaan zullen we waarschijnlijk volgende week gaan zien. Laten we het nu maar houden op iets in het midden.

De achtste inning vervolmaakte Storks de comeback door een voorsprong te nemen. Met twee uit waren een dubbel en een single genoeg om 7-6 op het (niet werkende) scorebord te zetten. Deze voorsprong gaven de Storks niet meer weg in de negende inning. De Reservereserves konden nog wel tot een dreiging komen door een lead-off dubbel van Gagarin en een single van Tuinman Jarino. Maar door onfortuinlijk honklopen kwamen ze niet meer tot scoren. Uiteindelijk was het de GKL die met het eerste en derde honk bezet met een slappe 5 naar 3 de laatste nul van de wedstrijd bleek.

Een verloren pot waarbij de Reservereserves helaas te veel kansen hebben laten liggen om met de winst van het veld te stappen. Jammer of zoals mijn oude coach Wentink zou zeggen: “Even spugen op de grond en weer doorgaan”. Volgende week mogen de Reservereserves op het eigen veld proberen de stand gelijk te trekken in de “Best-of-Three”.

Uw nederige GKL

Ps dit keer weinig details gemist (wel willen missen). De zon scheen en ik had een foto van het scoreblok.

Hilversum, 23 september 2011. Donderdagavond 22 september 2011 moest het gaan gebeuren. Het kampioenschap moest worden binnen gehaald. Zoals al eerder aangegeven zouden wij dit jaar kampioen moeten worden tegen de “groten”. Afgelopen zaterdag mocht het nog niet lukken bij Mokum, zondag werd met vakkundig Catenaccio honkbal “kleintje” Zuidvogels verslagen en moest het allemaal gaan gebeuren tegen de Pionieren uit Hoofddorp (de nummer 3 uit de stand). Het geschiedde met 8-2, maar zo eenvoudig als de uitslag doet vermoeden was het allerminst.

Na de scherpe BP (Lou zo hard gooit die werper straks niet) bleek nogmaals dat Reservereserves beschikken over een topcoach. Een weergaloze op stats (hoe zo niet belangrijk?) gebaseerde opstelling was in de dug-out opgeplakt. Zowel Gagarin als de GKL waren tegelijk aanwezig wat voor de vreemde situatie zorgde dat laatstgenoemde als clean-up hitter werd neergezet. De nieuwe stat ratio RBI’s per PA bleek hiervoor doorslaggevend. Het was nu al een gekke wedstrijd. Zeker ook omdat ex-coachie coachie voor het eerst dit jaar in pak, honkbalpak, op het veld verscheen.

In de eerste inning werd meteen afstand genomen door de Reservereserves. Met alle honken bezet en nul uit mocht de GKL de punten binnen gaan slaan. Een rolletje naar de kortestop met een foutje erbij zorgde voor 2 punten waaraan later in de inning nog een punt kon worden toegevoegd. Helaas door wat slordigheden in het veld moest de verdediging van de Reservereserves in het gelijkmakende deel van de inning 2 punten toestaan en was het direct weer spannend.

Feitelijk kan meteen worden doorgestapt naar de 7de inning omdat er weinig in aanvallend opzicht te bespeuren was. De verdediging zat goed dicht onder leiding van Da Souza, die ook een paar “jams” prachtig uitkwam met goed getimede K’s. Ook de magistrale vangfout van de GKL (red: de bal was hééééél hoog, hééééél ver en er was hééééél weinig licht) kon Da Souza niet deren.

Toch nog even terug naar de 6de inning want daar werd feitelijk de wedstrijd beslist. In die inning werd de tot dan toe subliem spelende derde honkman van Pioneers Lars K. (a.k.a. El Plofo) gewisseld. Een onbegrijpelijke wissel want Plofo was verantwoordelijk voor de 2 RBI’s van Pioneers en een stuk of 10 nullen in het veld. Zijn vervanger bleek een stuk eenvoudiger om te passeren op het derde honk.

Dan toch naar de 7e inning. SuperSeb begon deze slagbeurt met de hoogste bal van de wedstrijd (op die bal van de vangfout van de GKL na natuurlijk). Iedereen dacht dat deze bal er uit zou gaan, echter plofte deze in het hek. SuperSeb dacht dat de bal gevangen was en liep nonchalant tussen 2 en 3 maar na wat subtiele aanwijzingen uit de dug-out (LOPEN KRENG!!) kon hij toch veilig het derde honk bereiken. GKL deed vervolgens wat we van gewend zijn echter een keer zonder daarbij zelf uit te gaan en sloeg SuperSeb binnen met een honkslag. Met een 4-2 stand op het scorebord werd de 8ste inning aangevangen.

De 8ste inning bleek een kraker. De Reservereserves kwamen niet tot scoren. Pioneers maakt het echter zeer spannend. Eerlijk gezegd heb ik geen idee meer hoe ze op de honken waren gekomen maar opeens waren alle honken bezet met slechts 1 uit. Met een 4-2 stand betekende een hit waarschijnlijk een gelijke stand. Alle Reservesreserves werden aan dek geroepen. Het was duidelijk dat iemand zou moeten opstaan om deze bedreiging te gaan bezweren. Wie anders dan Da Souza kon dit zijn. Met 2 fantastische strike-outs bezegelde hij het lot van deze inning en feitelijk daarmee de wedstrijd.

In de 9e inning konden de Reservereserves nog 4 maal scoren waardoor de uiteindelijke eindstand van 8-2 op het scorebord kwam. In de gelijkmakende 9 mocht Pioneers nog eenmaal op de honken komen maar verder liet Da Souza het niet komen. Met een symbolische 1 naar 3 werd de laatste nul van de wedstrijd gemaakt en kon rondom Da Souza het stapeltje worden gevormd: KAMPIOENEN!!

Na mooie woorden van de duidelijk geëmotioneerde voorzitter van HCAW was het tijd voor de champagne. Het kwaliteitsverschil kwam tot uiting doordat de flesjes verzorgd door ex-coachie coachie (plastic dop) werden gebruikt om de GGL te besproeien (hij blijkt toch nog te kunnen rennen!) terwijl de flesjes verzorgd door de voorzitter (echt kurk!) werden gebruikt voor het vullen van de fluutjes!

Mooie wedstrijd, mooi seizoen en een weergaloze Da Souza. Zondag aanstaande wachten de Ooievaars uit Kijkduin voor de best-of-three die zal beslissen wie zich algemeen kampioen breedtesport van Nederland mag noemen.

Uw nederige GKL

Disclaimer: mochten er wat details missen in dit verslag, komt dat omdat ik de helft van de wedstrijd niet heb kunnen zien vanuit het linksveld (mag het licht aan?!)

[Show slideshow]

1 2 3 ►

Amsterdam, 19 september 2011 РHet was een zwaar weekend voor de doorgaans goedlachse Reserve Reserves. Op zaterdag weigerden de Pirates zich bij een Bussums kampioenschap neer te leggen, en op zondag leek het er lang op dat ook Zuidvogels niet ging meewerken. In Amsterdam werd 10-5 verloren, in Huizen trokken de Reserve Reserves nog n̩t aan het langste eind: 4-5

De kans om direct op zaterdag het kapioenschap veilig te stellen werd niet gegrepen. De Piraten hadden na de eerste zeven innings een 10-5 voorsprong opgebouwd, en toen het in de achtste inning weer begon te regenen hadden ze niet een onbedwingbare neiging het veld af te dekken, te prikken of anderssinds droog te maken.

Eerlijkheid gebied wel te zeggen dat tot aan die achtste inning de Bussumers ook niet echt aanspraak konden maken op de overwinning. Aanvallend zag het er redelijk uit, maar de 11 honkslagen kwamen té verdeeld om echte schade te kunnen doen. De Mokummers hadden slechts één honkslag meer, maar daarvan waren er wel zes voor extra-bases.

De foutjes die in het Bussumse veld gemaakt werden hielpen De Souza vervolgens ook niet schadevrij uit de moeilijke innings te komen. Omdat de rest van de pitcherstaf bewaard werd voor Zuidvogels moest de Braziliaan de hele gifbeker leegdrinken. Zonder morren overigens, en dat siert hem!

Vijf van de negen Bussumse slagmensen hadden nog wel de illusie dat ze er wat van konden maken. Jopie ging weer ‘gewoon’ drie uit vijf. Seb hield naast z’n gebruikelijke vierwijd twee uit drie over. Jariño en VGM timmerde twee uit vier. Ed de Kroket ging twee uit drie en was met zijn eerste slagbeurt verantwoordelijk voor de meest bijzondere klap van het weekend. De dinger leverde uiteindelijk één punt op, en kostte in de volgende Amsterdamse slagbeurt vervolgens twee punten, maar daar zie je in de statistieken niets meer van.

Regen betekende een vroegtijdig einde aan de wedstrijd. Maar niet getreurd: Nog 2 te gaan.

Zuidvogels – We moeten winnen, geen druk
Met een flinke day-after-kater mochten de Bussumers op zondag direct weer aan de bak. En ook zondag leek het er op dat het weer de grote spelbreker zou worden. Het moment van plensen bleek echter doorslaggevend te zijn. In Amsterdam was de wedstrijd namelijk al voorbij de vijfde inning, en dus geldig, en dus niet prikken, toen de hemel zich opende, in Huizen waren er pas een paar innings gespeeld.

In die paar (=twee) innings had Gastspeler Joey één fastball teveel gegooid (of één curveball te weinig). Resultaat van die bewuste bal was een bommetje over het hek van het rechtsveld die twee punten opleverde. De PC en Gastspeler Joey hadden vervolgens uitgebreid de tijd om te praten over wat de stand had kunnen zijn als er een andere pitch gevraagd en gegooid was. Het begon namelijk weer te regenen.

Het gevolg was allerlei werkende mannen in rode pakjes. Een klein legertje prikkers en droogrollers nam het veld over en begon met de kraan open het veld te dweilen. En in tegenstelling tot wat het spreekwoord doet vermoeden: met succes! Na een klein uurtje werken, terwijl de Bussumers schuilden, konden de Huizers met een kleine voorsprong weer de wei in.

De Zuidvogels, vechtend voor behoud in de Eerste Klasse, wisten de 3-1 voorsprong helemaal tot de achtste inning te brengen. De Bussumse slagploeg kwam er op de beslissende momenten elke keer net niet doorheen, en liet tot dat moment tien honklopers achter op de honken. Ook Zuidvogels had op relief-werper Jariño niet veel meer in te brengen. In 7 innings kwam de Braziliaanse Tuinman uit op 7-0-5-0. Respect!

In de achtste inning begon de sterk gooiende Zuidvogel Jeffrey Kreisel iets minder scherp te worden, en de sluwe Bussumers wisten daar uiteindelijk van te profiteren. Gastspeler Joey dwong een fout af door de bal het veld in te slaan, en de PC volgde met een gapper die goed was voor twee honken. GKL deed wat we van hem gewend zijn, hij ging uit, maar sloeg met twee en drie bezet wel de 3-2 binnen. Remmie de Vakantieman zat er na drie opwarmbeurtjes ook weer lekker in en timmerde het gelijkmakende punt over de thuisplaat.

De beer was los! In de negende inning opende Super Seb met een lead-off dinger die de eerste voorsprong van het weekend betekende. Jariño bereikte het eerste honk na een foutje-4. Joey, die net als de beer, ook los was gekomen dajakkerde de bal ook hard het buitenveld in, zover dat zelfs De Tuinman de thuisplaat zou moeten halen, helaas hadden de innings op de heuvel de nodige energie geëist, en was sliden zo goed als onmogelijk geworden. Daarbij kwam dat hij “alleen maar zwart” zag en de op z’n knieën “SLIDEN!!!!!!” signalende PC helemaal nooit gezien heeft. Uit op thuis dus, en Joey op twee. Na paar krachttermen herpakte de PC zich en sloeg toen zelf het vijfde punt binnen. Het was de genade klap voor Zuidvogels en sterwerper Kreisel, die na de 193 ballen die hij uiteindelijk gegooid heeft, waarschijnlijk een eigen kamertje heeft gekregen in Gooi-Noord.

In de gelijkmakende slagbeurt liet VGM nog even zien waarom de GGL ‘m in het rechtsveld had geposteerd. Twee knappe vangballen zorgde voor twee nullen. De homerun van Gerard Segaar zorgde nog wel voor de 4-5, maar met een showboaterige vang-6 kon de wedstrijd met een positieve score voor de Bussumers worden beëindigd.

De zondag werd afgesloten in een stralend zonnetje met een goed verzorgde BBQ. Bij deze danken we dan ook de Huizenaren voor de gastvrijheid en lekkere eten!

De laatste wedstrijd van de reguliere competitie wordt a.s. donderdag gespeeld, bij winst zijn de Reserve Reserves kampioen en wordt er op 25 septrember tegen Storks in Den Haag gespeeld. Bij verlies zijn er allerlei andere scenario’s denkbaar, maar de PC houdt het op: Nog 1 te gaan!

Amsterdam, 5 september 2011 – De laatste loodjes wegen het zwaarst, en kampioen word je tegen de kleintjes. Clichés die in hetgeval van het seizoen van de Reserve Reserves niet allemaal waar kunnen zijn. Tegen ‘een kleintje’ werd afgelopen vrijdag wel  gewonnen. De Blauwe Duivels waren uit Meppel gekomen om met 10-3 op de broek te krijgen.

De winst was noodzakelijk. Er is een voorsprong van vier verliespunten op de Piraten, maar met de heren uit Amsterdam nog op het program, en met ook Hoofddorp waar nog een wedstrijd afgewerkt moet worden, was het zaak geen punten te morsen. De Meppelaars werden weggezet, maar de Bussumers moeten kampioen worden tegen ‘een grote’, Pirates of Hoofddorp.

De wedstrijd vrijdag kwam net als vorige week wat langzaam op gang. De gevreesde Mr. Fox heeft besloten zijn carrière voort te zetten in een Oostblok land, waardoor de snelheid van de ballen die op de Reserve Reserves afgevuurd werden weliswaar minder hard, maar nog steeds een respectabele snelheid hadden. Het duurde dan ook even voordat de Bussumers afstand konden nemen van de stugge Meppelers.

De Souza leek net even iets meer ballen nodig te hebben dan in de voorgaande wedstrijden, maar de cijfers 12-2-6-2 spreken boekdelen. Na 7 innings was het echter gedaan, zeker toen het veld ‘m in de achtste inning in de steek liet, en de eerste en tweede slagman met een foutje het honk konden bereiken. Edgar is zaterdag direct met vakantie gegaan, nu echt, en zal extra aandacht schenken aan de verdedigende kwaliteiten van Hardy en Jeter.

VGM kwam vervolgens op de heuvel om de kastanjes uit het vuur te halen. Net als bij de vorige optredens van deze Voormalig Hoofdklasse Speler (VHS) zat de kracht in de onvoorspelbaarheid van zijn worpen. Gelukkig voor de PC werd hem een groot aantal blockballen gespaard, en slingerde de chaufeur de ballen ieder keer redelijk in de buurt van de slagzone. Het leverde naast een keer vier wijd en geraakt werper ook twee strike-outs op.

Aan slag was het Jopie die duidelijk uitgerust was van zijn extra lange vakantie. Met drie uit vijf zit hij weer in de lift en is hij de mini-slump van voor de zomerstop weer helemaal vergeten.

Gagarin, Ed de Kroket en de PC beleefden gezamenlijk hun laatste wedstrijd van hun slump. Net op tijd, want a.s. woensdag is dé wedstrijd die alle andere wedstrijden overbodig maken. De verwachting is dat er tegen de Pirates minimaal 10 hits te verdelen zijn onder dit illustere trio. Komt dat zien!

Verder is het belangrijk dat de GGL woensdag net zo scherp is als afgelopen vrijdag. Alle wissels werden op het juiste moment ingebracht. De GKL verloste Gagarin met een hit in de zesde inning. Jariño mocht in de zelfde inning voor Erik C. een honkslag slaan, en de wissel van VGM maakte de GGL het aller aller trotst. Een bom in het mid-rechtsveld, net naast het scorebord, was het gevolg.

In de achtste inning werd de bom van VGM bijna gevolgd door een bom van Remmie. Het aller verbaasd over deze optater was de verbouwereerde midvelder die spontaan de bal over z’n handschoen liet vallen, op de warning-track in het midveld, dat dan weer wel. Remmie had de bom overigens niet meer nodig voor z’n gemiddelde, hij is al weken redhot, en had ook deze wedstrijd al twee striemdende hits op z’n naam staan.

Verder doet het er allemaal niet toe. Woensdag moet gewoon gewonnen worden, en zo niet, dan toch. Nog drie te gaan!

Nog 4 te gaan!

Amsterdam, 1 september 2011 – Op een mooi zonning veld in Noord-Holland kon afgelopen weekend tot veler verbazing gewoon gehonkbald worden. De windhozen met slagregens hadden Alkmaar niet aangedaan waardoor de Reserve Reserves weer een stapje richting het nakende kampioenschap konden doen. Na een trage start bleek een beetje gasgeven voldoende. Eindstand 1-10

In de thuis wedstrijd hadden de Bussumers nog een aardige oorwassing gehad, dus van onderschatting was geen sprake. Desondanks was het begin van de wedstrijd voor de Alkmaarders. De eerste Alcmariaan in de gelijkmakende eerste slagbeurt wist direct te scoren, hij kon toen nog niet weten dat op dat moment de koek alweer op was. De Souza domineerde daarna de wedstrijd zoals hij het hele seizoen al de 1ste Klasse A domineert. Er kon wéér een complete game geschreven worden, en ook in deze wedstrijd behaalde hij weer de dubbele cijfers met strike-outs (11-1-8-1).

Na een lang verblijf in het International Space Station was ook Gagarin weer op aarde. Het was duidelijk dat hij nog wat last had van de alom aanwezige zwaartekracht. Ondanks die problemen ging hij toch nog 1 uit vier met een ribbie waar nog lang over nagepraat zou moeten worden. Dus voor de kenners: Drie-slag-doorgeschoten-bal, waarop gescoord wordt, kan dat tellen als een ribbie? (en zou je dat moeten willen?)

Edgar had weliswaar geen hitje, en is daarom met spoed op snuffelstage naar de New York Yankees gegaan, maar hij had wel een ribbie. Dit binnen geslagen punt leverde naast een 1-2 voorsprong ook vraagtekens op. Dus voor de kenners: Bestaat er zoiets als een opofferingsslag vang 4(!), kan dat tellen als een ribbie (en zou je dat moeten willen?), en zo ja, is het alleen een PA of ook een AB?

Super Seb maakte het Papa Dammers in de derde inning een stuk makkelijker. Een bom over het midveld hek is altijd minimaal één ribbie, en in dit geval ook het gelijkmakende eerste punt,

Laatbloeier Jariño besloot pas in de zesde inning aan de slag te gaan. In die beurt produceerde hij z’n eerste honkslag en deed dat in de twee innings daarna nog een keer over. VGM sloeg de Braziliaan in de zesde inning door naar het tweede honk waarna Keet met een bijna stand-up-double de Tuinman over de thuisplaat joeg. Met bijna-stand-up wordt in dit geval niet bedoeld dat hij het tweede honk bijna bereikte, maar wel dat dat bijna staande gebeurde. De oplettende toeschouwer heeft namelijk Keet’s eerst sliding(!) van het seizoen kunnen waarnemen.

Een goed moment voor een wissel moet de GGL gedacht hebben, en normaal draait Ed de Kroket daar z’n hand niet voor om, als honkloper kon hij deze inning echter nog geen potten breken. Des te meer schade bracht hij de Alkmeerders toe toen hij de knuppel ter hand nam, en in de zevende inning het vijfde punt binnen hamerde met een striemende double over één.

Met vakkundig puzzelwerk in de line-up had de GGL vervolgens twee gouden grepen gedaan door de Pee C. en Erik C. op plek 7 en 8 te posteren. Ze konden daar weinig kwaad, en de Reserve Reserves hebben minimaal last gehad van hun aanwezigheid in de line-up. Sommige spelers heb je nou eenmaal niet voor de aanval.

Nog meer lof valt de GGL ten deel omdat hij Remmie op een subtiele manier behoorlijk scherp had weten te krijgen. In z’n eerste slagbeurt was dat nog niet te zien, de brilglazen van de koekebakker waren wat beslagen, waarschijnlijk nog omdat hij vorige week stomend en briezend van het veld af stiefelde, maar in de zevende en achtste slagbeurt wist hij respectievelijk een single en een triple te produceren.  Waarschijnlijk geheel tot z’n eigen ongenoegen, omdat de GGL hiermee ook weer bewezen zag dat je Remmie het beste pas aan het eind van de wedstrijd kan brengen.

Met een overwinning op de Blue Devils, die morgen op bezoek komen in de Honkbal Vallei (komt dat zien!!!) kan een volgend stapje gezet worden naar het kampioenschap in de poule. Nog vier te gaan!