RR Nieuwsbrief #1

Amsterdam, 4 augustus 2010 – De heren Reserve Reserves kregen vannacht het eerste exemplaar al in de mailbox. Vanaf vandaag kan iedereen zich inschrijven voor de RR Nieuwsbrief, de nieuwsbrief van de Reserve Reserves.

Wil je op de hoogte gehouden van de avonturen van de Reserve Reserves, maar wil je niet elke dag naar de site surfen om te kijken of er wat nieuws staat? Schrijf je hieronder in. Als er wat interessants te melden valt ontvang je een mailtje met de highlights. Zegt het voort!

E-mail adres:
Voornaam:
Achternaam:

Hieronder het eerste exemplaar. Bewaar ‘m goed, het wordt een collectors item!

Reserve Reserves clubkampioen 2010

Amsterdam, 3 augustus 2010 – De wedstrijd waarin de hoofdmacht van HCAW revanche had kunnen nemen op de toch wat beschamende nederlaag van vorige week, werd niet wat de heren van Skipper Jaarsma ervan verwacht hadden. De 7-6 nederlaag zorgt ervoor dat het Clubkampioenschap 2010 definitief in handen is gekomen van de Reserve Reserves.

De verwachtingen van vooral de Reserve Reserves waren hoog gespannen. Een tot de tanden gewapende Hoofdklasse Aluminium Selectie zou vandaag ‘ns duidelijk maken hoe de vork in de steel zat. Het zou ze toch niet gebeuren dat er twee keer verloren werd van het gezellige oude mannenteam?

In de eerste inning kwam Heren 1 met wat Venezolaans geweld goed uit de startblokken. Seb die na een sterk optreden vorige week weer bij de hoofdmacht in de selectie was opgenomen completeerde het sterke begin met een aantal striemende hits. De vroege 0-2 achterstand werd door de Reserve Reserves echter snel weer omgebogen in een 4-2 voorsprong.

Het mag wel opvallend genoemd worden dat de hoofdklasse werpers geen vat kregen op de slagploeg uit de Eerste Klasse A. Zonder al teveel moeite werd er door een aantal honkslagen efficiënt gescoord. Jopie lijkt aan slag weer helemaal terug van weggeweest. Hij overweegt zelfs een knuppel het veld in te nemen om bij ballen die hij diep op z’n backhand pakt, hard richting eerste honk te kunnen slaan, om op die manier die afstand maar niet meer te hoeven gooien. Zijn broer daarentegen lijkt wat van z’n scherpte kwijt geraakt te zijn. Aan slag was het niet veel, en in het veld moesten zijn medespelers alle zeilen bij zetten om de schade zo minimaal mogelijk te houden. Met wat kunst en vliegwerk lukte dat uiteindelijk ook.

Net als vorige week werd Jurjan Koenen achter de plaat geposteerd. Deze keer kon hij zich concerteren op slechts één taak: ballen vangen. Hij had gezelschap van Frank Koene die de rol van ‘Blue’ vervulde. Na de wedstrijd kon hij melden dat er over de hele wedstrijd maar twee ballen waren geweest waar hij over getwijfeld had. Hieruit blijkt maar weer hoe belangrijk het voor een scheidsrechter is dat hij vol zelfvertrouwen achter de plaat staat, en dat zelfkennis een overgewaardeerde kwaliteit is. Zijn collega in het veld bekende na de wedstrijd dat er maar twee calls waren geweest waar hij niet over getwijfeld had.

Omdat na een paar innings het geluid van het gekraak uit de gewrichten van Koenen de calls van Koene overstemde moest Remco T. de catchersrol overnemen. Gelukkig gaat het slaan weer goed bij Remco.

Je kan een hoop zeggen over de prestatie van HH1, maar inventiviteit kan je ze niet ontzeggen. Na de bananenroute die elke jeugdspeler geleerd wordt, de druivenroute die Ed de Kroket legendarisch heeft gemaakt, werd er nu voor het eerst op de Nederlandse velden een heuze frambozenroute gelopen. En niet één keer, zowaar twee keer in één wedstrijd mochten we dit aanschouwen. Gelegenheids rechtsvelder en voormalig werpkanon Frans G. had een mooi exemplaar, zijn collega in het linksveld probeerde dat nog te overtreffen. In beide gevallen was de uitvoering uitmuntend en was vanaf het moment dat de ballen geraakt werden volstrekt duidelijk dat deze van z’n lang zal z’n leven niet in de handschoen terecht zouden komen. Chapeau!

Ook de Reserve Reserves waren verdedigend wat wisselvallig. De twee dubbelspelen met de PC in de hoofdrol werden ontsierd door grabbelballen in het buitenveld die door scherp honklopen van Heren 1 werden omgezet in extra honken.

Op de heuvel startte Maarten sterk en ook de HH1 Gastspeler had z’n maatjes er redelijk onder. Voor De Souza gold het zelfde, tot aan de laatste inning waarin de knuppels ferm gehanteerd werden door de heren Hoofdklasse Hout.

Toen het gravelstof was nedergedaald leek het er even op dat de Hoofdmacht evenveel punten had gescoord als de Reserve Reserves. In de veronderstelling dat het 6-6 gebleven was werd zelfs een eind aan de wedstrijd gemaakt. Bij nader onderzoek van de scorekaart echter, en het bevragen van de in kleine getale opgekomen toeschouwers, bleek dat er door HH2 al 7 keer was gescoord waardoor de winst alsnog naar de Reserve Reserves ging.

Voor de hoofdmacht wacht zaterdag Pioniers en de Reserve Reserves gaan zondag op wereldreis naar Hazenkamp. Op basis van het resultaat van deze wedstrijden wordt bepaald hoe de selecties er uit zullen zien voor over twee weken. De spelers uit de Hoofdklasse Aluminium zijn er in ieder geval klaar voor! (de play downs)

Reserve Reserves superieur aan Hoofdmacht

Amsterdam, 28 juli 2010 – Op het tweede veld, waar het gras twee kontjes hoog is, stonden vanavond de Reserve Reserves van HCAW tegenover de hoofdmacht van de club uit de vallei. Nadat eerder dit seizoen de Rookies al aan de zegekar waren gebonden, was nu het Hoofdklasse Hout Team aan de beurt. HH2 vs. HH1, 4 – 0

De zomerstop wordt in de regel gebruikt om uit te rusten en vakantie te vieren. Dit jaar echter storen de Reserve Reserves zich niet aan de door de bond opgelegde vakantieweekenden. Voor de competitie levert dat wat problemen op, voor de oefenwedstrijd tegen HH1 vandaag kwam het goed uit. Zelden waren de Reserve Reserves dit seizoen zo compleet.

Ook de hoofdmacht kon, ondanks dat deze week in Duitsland om het Europees Kampioenschap gespeeld wordt, beschikken over alle internationals. Venezuela heeft zich dit jaar namelijk weer niet gekwalificeerd voor dit prestigieuze toernooi.

Omdat startend werper De Souza na de honkballoze weken wat moeilijk het veld kon vinden moest er een paar minuten later gestart worden. Misschien dat de heren uit het eerste dit als onverwachte psychologische oorlogsvoering hebben ervaren. Feit blijft dat ze na de verlate start ook niet meer in de wedstrijd geweest zijn.

Geïnspireerd door het Nationale Dames Junioren Softbal Team, en met de vakantie nog in z’n bol, had de GGL een line-up bedacht met drie aangewezen slagmensen en een continu roulerend binnen en buitenveld. De re-entry regel werd volop benut waardoor de aanval van het Hoofdklasse Hout Team compleet de weg kwijt raakte. De enige constante factor bij de Bussumers was de broer van de Braziliaanse tuinman die bij gebrek aan een scheidsrechter een dubbelfunctie achter de plaat mocht bekleden. De jochies van HH1 mochten zich daarbij in de handen wrijven, want door de mentaliteit “als ze blijven staan, call ik niet kijkend drieslag” kwamen ze er nog genadig vanaf.

De toon werd in de eerste inning al gezet toen Jur Koene de bal over de hekken mepte voor de 1-0. Daarna werd duidelijk dat Seb z’n .500 slaggemiddelde niet heeft behaald met het omkopen van de scoorder. Ook hij sloeg een striemende hit en toen de eerste inning was afgelopen stond het alweer 2-0. Het verdere score verloop laat zich raden, na 3-0 werd het 4-0. De screamer van voormalig Drieslag Koning Remco T. deed mentaal vast veel pijn, maar het hoogtepuntje was de bom van voormalig Gastspeler Maarten waarmee het moraal van HH1 definitief gebroken werd.

(laatste rustplaats bommetje Maarten)

Sterwerper De Souza werd na de eerste drie innings op de heuvel opgevolgd door Kevin Roovers, die met dit gastoptreden de enige speler uit de Hoofdmacht was die met een gewonnen wedstrijd op zak naar huis kon. Toen het donker genoeg was werd Papibon naar de heuvel gedirigeerd. Zijn sterke optreden doet vrezen dat de rijkelijk aanwezige scouts ervoor zullen zorgen dat de goedlachse Amsterdammer volgend seizoen een lucratief contract zal kunnen tekenen ergens in de regio. Om de scouts niet nog meer in de kaart te spelen mocht Jariño de wedstrijd op slot gooien, maar niet voordat hij zijn quotum geraakte slagmensen gehaald had. Zijn wat onhandige optreden zorgde ervoor dat de eerste en enige honkloper van HH1 het derde honk haalde. Zonder consequenties overigens want met twee nullen kon Eric C. een hobbelballetje net binnen de lijnen houden, waarna de gedwongen loop naar drie voor een makkelijke laatste nul van de wedstrijd zorgde.

A.s. dinsdag gaat Hoofdklasse Hout in de herkansing. Een aantal Reserve Reserves heeft aangeven misschien niet aanwezig te zijn “We zijn nu toch al clubkampioen!”. Misschien dat de hoofdmacht hier z’n voordeel mee kan doen. En veel oefenen de komende dagen natuurlijk. Voor de liefhebbers: dinsdag 3 augustus, 19.30u op het vers ingezaaide hoofdveld!

Acceptatiespeech Daco Bogaard

Amsterdam, 28 juli 2010 – Omdat de commentaren op de artikelen op deze site over het algemeen niet veel om het lijf hebben worden ze niet direct op de thuispagina getoond. Het commentaar op het laatste artikel echter dient een prominente plaats op deze site te krijgen. Hieronder de speech die Daco gegeven zou hebben als hij aanwezig was geweest bij het verklaren van zijn eeuwige roem. De teksten zijn verrijkt met links naar de zo mooi beschreven historie.

Acceptatiespeech

Wat een eer! De tweede in de reservereserves Hall of Fame. De eerste vraag die je dan altijd gesteld wordt is: wat is je nou het meest bijgebleven uit die tijd? Welnu: alles! Van de wedstrijden in het mooie Tiel naast het hockeyveld, de krakers tegen onze vrienden uit Hengelo, Haarlem, Diemen en Amsterdam, de kampioenswedstrijden tegen Blue Hawks en RCH, de third series, een naast een paal zittende Keet die samen met Koen zijn dansende premie voor prestaties tegen de Mokum Hawks in ontvangst name, de legendarische 1-1 gestaakt in de 10e inning vanwege een gewonde scheidrechter, het sanitaire onderzoek waaruit uiteindelijk naar voren kwam dat Badhoevedorp (toeval? Qua naam past het prima!) de beste douches had, de oudgedienden die mij voorgingen met het toekeren van de rug naar het derde: onder meer Dennis Meester, Niels Lam, Michiel Postmeijer, en Joost Boschhuizen, de wedstrijdbolletjes (Krabsalade voor de coach!, apart vakje in de koelbox) die uitgroeiden tot uitspattingen die zijn gelijke culinair niet kenden, de lollies, het natte lichaam van Demis, de grote grijze leider, de grote kale leider (compleet met waterangst), angstgegners Van Wissen en Schopman, ‘spannend he!’, de Mac in Joure, Jeffrey tegen UVV (Sorry Jeff, maar schiet me nu te binnen), Mijn seizoensstartslump van 0 uit 19 (waarna een homerun volgde, maar daarna weer gewoon 1 uit 9, slaggemiddelde van .034!!), de puntentas, poppetjesdagen, de teambarbecues (met name die in 1998 waarbij we op groot scherm (voor die tijd dan) Nederland-Argentinie (toen wist ik nog van niks) hebben bekeken, het altijd spannende moment van ademloos wachten op het resultaat van de eerste pitch van Danny vd Broek (was ie wijd, dan werd het een lange middag), bowlen bij Knijn, die ene keer Veendam uit (enige keer in mijn leven dat ik ooit in Veendam ben geweest, en dat zal wel zo blijven), de mooiste mannen van het 3e (eerst Jeroen, toen de Kroaat), Chrispijn die in Amstelveen sokken van de tegenstander moest lenen, WOW (wie weet dat nog?), Beuk, balletje hooghouden voor de wedstrijd (Daco in het midden!), de Olympische verhalen van Danny (waar bij later checken Floris Jan Bovelander zich niets van kon herinneren), de KCD (Kantine Controle Dienst), Het grote gemaskerde HCAW-feest, het 2e grote gemaskerde HCAW themafeest (wie scoorde afgelopen seizoen de meeste punten voor HCAW? Adri Berrevoets!), de geboorte van de bijnaam Jarinho in Groningen, Edjebarria, de traditionele winst op het toernooi van Roef!, de vriendinnen van Ronald, voetballen in de zaal, ‘geen druk maar je moet’, de Tong Fong, balletje hooghouden voor de wedstrijd, en zo kan ik nog wel uren doorgaan. En dan noem ik allen nog maar de dingen op die me spontaan te binnen schieten!

Speciale vermelding verdient wat mij betreft wel het eerste trainingsweekend op Vlieland. Het begon er al mee dat er onder een valse naam gereserveerd moest worden vanwege de associatie met de naam Van Joolen. Dankzij Demis is hier de basis gelegd voor het meest legendarische der legendarische reserve reserves-spellen dat volgens mij tot op heden naamloos is maar te maken heeft met Absinth. Onvergetelijk vragen als ‘getallen onder de 8’, en ‘dingen die je in je oor kan stoppen’ (weet je nog Yuri?) zullen me altijd bijblijven. Verder honkballen op het winderige strand en een modderig maar bloedspannend potje voetbal en de traditionele Glacekoeken. De fietsjes halen bij Jan van Vlieland en vervolgens het bos in. Lezers zal het ongetwijfeld tegenvallen, maar in mijn hoofd was het erg leuk.

En qua stoppen op je hoogtepunt: daar kan ik niet anders dan toch even op ingaan. Mijn laatste hit ooit was namelijk een homerun op het veld van Domstad Dodgers. Nadat ik in de 8e inning de eerste nul was met een 6-3 groundout, kon ik onverrichterzake terug naar de dug-out (dezelfe dug out waar Joost ooit de andere hall of famer vergastte op giftige pannenkoeken, zodat Ronald in de 4e inning kotsend vervangen moest worden), denkend dat dat mijn laatste slagbeurt ooit was. Maar niets bleek minder waar. De rest van de reserve reserves die dag vond dat geen gepast einde, dus zorgden ze ervoor dat ik in de 9e inning, met het eerste honk bezet en twee uit een fraaier eind aan mijn carriere (dat doet me denken aan Jeroen van Merwijk: ‘dat is geen carriere, dat is gewoon niet weggaan. Als dat een carriere is dan heeft een stoeptegel ook een carriere’) kon maken. En op een bal waarvan de catcher later zei dat het fysiek onmogelijk was om die goed te raken sloeg deze jongen zomaar een homerun over het linksveldhek (wat mij trouwens weer aan iets anders doet denken: ik had al twee keer eerder een home run op dat veld geslagen: eentje was zo ver dat ze ‘m met een brommertje gingen halen. Of het was omdat ie zolang doorrolde op het gravel, dat kan ook). Dus ik vind dat ik wel degelijk mag zeggen dat ik gestopt met op mijn hoogtepunt. Afscheid nemen met een dinger, dat willen we toch allemaal?

Kort samengevat: het waren 10 fantastische jaren, en langs deze weg mijn totale dank aan alle reserve reserves die dat mede mogelijk hebben gemaakt.

Daco Bogaard – #2 IN HALL OF FAME

Amsterdam, 21 juli 2010 – Een kleine week na de toetreding van Ronald de Jong tot de Reserve Reserve Hall of Fame krijgt hij gezelschap van een andere Reserve Reserve legende. Na een klein onderzoekje op deze site bleek dat de populariteit van Daco Bogaard, ondanks dat hij Europa heeft ingeruild voor Zuid Amerika, grenzeloos is.

Zonder de verliezers uit het onderzoekje te willen noemen (Niels Lam, Crispijn Jongsma, Danny van de Broek) kan ik wel zeggen dat met 86% van de stemmen voor Daco het niet echt spannend was.

Kijkend naar de statistieken blijkt zijn uitverkiezing op meer dan alleen maar een lekker koppie gebaseerd te zijn. Met 147 heeft Daco Bogaard het grootste aantal wedstrijden op z’n naam.

Als mede-her-oprichter van het legendarische Derde Honk op de Haarlemse Honkbalweek heeft hij tevens een voor hem zeer belangrijk record in handen: Daco heeft namelijk 9 driehonkslagen op z’n naam staan, drie meer dan nummer twee Joost Boschhuizen. De kenner weet dat een tripple niet alleen tot stand komt met een harde klap, maar dat wheels ook van belang zijn. Met deze snelheid zat het bij Daco ook wel goed, met 60 gestolen honken staat hij ook hier bovenaan.

Daco z’n loopbaan kwam plotsklaps en vroegtijdig ten einde toen hij zich realiseerde dat hij bijna in de ’triple didgets’ terecht was gekomen in het drieslag klassement. Na zijn tiende seizoen eindigt hij hier wel op de eerste plek met het aantal van 99 strike-outs. Met een gemiddelde van ruim twee keer drieslag per drie wedstrijden staat hij ook hiermee bovenaan.

Sommige mensen vinden dat je moet stoppen op je hoogtepunt, Daco heeft hier zijn eigen interpretatie aan gegeven door te stoppen voor het dieptepunt. Met zijn drieslag status, een slugging gemiddelde van 0,482 en 103 RBI’s  bewijst hij dat hij een voorbeeld van een echte powerhitter was.

Hier vind je alle beroemde Reserve Reserves.